светло (имн.) - човеков (прид.)

„Светлината е во нас, Танаско... Кога го прашал кралот својот мудрец: „Кажи кое е светло човеково?” тој одговорил: „Сонцето“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Вистина е така, рекол кралот, но кога ќе зајде сонцето, кое е тогаш светлото човеково?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Вистина е така, рекол кралот, но кога ќе зајде сонцето и месечината, кое е тогаш светлото човеково?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Вистина е така, рекол кралот, но кога сонцето ќе зајде, кога месечината ќе зајде и кога огнот ќе згасне, кое е тогаш светлото човеково?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Тогаш е звукот светло човеково, ваше величество: ништо да не се гледа - по звукот може да се оди и секаде да се стигне”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Вистина е така, рекол кралот, но кога сонцето ќе зајде, кога месечината ќе зајде, кога огнот ќе згасне, кога звукот не ќе се слуша, кое е тогаш светлото човеково?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)