свет (имн.) - изгледа (гл.)

Кога ќе се апстрахира реалниот и конкретен свет, кога ќе се издели тој во празни шеми на логичките категории, и кога овие ќе се пуштаат во еден особен, од Хегел воспоставен логички ред, тогаш навистина развитокот на светот изгледа како развиток на „апсолутниот дух“.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Не, сигурно светот изгледа поинаков надвор од проклетите ѕидови, надвор од мене...“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Надвор, дури и преку затворениот прозорец, светот изгледаше студено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)