свест (имн.) - сосема (прил.)

Имам остар, горчлив вкус во задниот дел од устата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А огромното поле на свеста сосема го беше напуштило; исчезнаа многу поими, посебно такви како што се Бог, свет, живот; на други се сеќаваше, на пример „луѓе“, „роднини“, но магловито; нивното значење беше избришано и воопшто не ја допираше душата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Можеше да мисли но некако формално.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Застанувам и ги затворам очите за да ѝ дозволам на свеста сосема да ѝ се препушти на дрогата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)