самогласка (имн.) - во (предл.)

Во тој предел еден црн ветер расфрла ветер пренесува ветер таму ветер го однесува некаде и донесува ветер. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Една црвена тркалезна самогласка утрово ми се препречила како коска во грлово и сега само аам и еам, само иам и оам, само уам...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Петре Бакевски Петтиот христијански собор, 553, во Константинопол, го осудил и му фрлил анатема на Македониј, монах од Лихнида, поради самогласките во неговите зборови кои испуштале долги воздишки.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сите тие аам-и и еам-и, се некои кревки ластарчиња, витици кои потеруваат самогласките во мене за да ме потсетат дека јазикот, наспроти нас, е долговечно битие кое не престанува да потерува младици и низ постојана возобнова да го запишува и нашето име во нив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)