реченица (имн.) - во (предл.)

Наспроти поплавата избрзани реченици во себе, пред него молчеше, вдишувајќи нагло врел воздух.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ги откривам неговите реченици во постојаните судири меѓу нежноста и суровоста – „Нека лебдее над огромниот неразмрслив сплет на брановите!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нема сомнение дека човекот може смислено да се прашува за односот на речениците во даден јазик и она што тие треба да го означуваат, и не сфаќам зошто ова прашање не би можело да биде генерализирано, така што темелно би ги испитале општите услови на изрекување на можниот факт. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 59 A.C.GRAYLING WITTGENSTEIN’S INFLUENCE (втор дел) Дистинкцијата помеѓу акциденталното, механичкото и интелигентното следење на правила почива врз припишување или одрекување на поседувањето на содржински когнитивни состојби на оние кои ги следат правилата, а тие ни овозможуваат да проговориме за овие практики и за она што нив ги објаснува во рамките на пошироката проблематика на опишување, предвидување и објаснување на интелигентното однесување воопшто.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Јас од сесрце го прифатв неговиот заклучок дека метафизичките искази се бесмислени, со тоа што не ги земав предвид исказите од Трактатот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не сфаќав, и сè уште не сфаќам како може некоја реченица во ист миг да изразува псевдо-пропозиција и непобивлива вистина.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Всушност, тие припаѓаат на она што денес се смета како домен на општата семантика, и не гледам никаков разлог дека самото тоа ги прави бесмислени.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Забелешките на Жари се мали детали, чудни реченици во целата книга; преиначени во визуелна форма од Дишан, тие имаат сосема поинаква тежина.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Воведната реченица во Мажјачиштето изговорена од Маркел, оди вака: „Чинот на љубовта нема никакво значење бидејќи може да се изведува бескрајно”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Реализиран во духот на народната и гоголевската традиција, во него наративниот глас е консеквентен, ист во сите ситуации и без оглед на промената на лицата, а ритмичната и римувана реченица во духот на Кола Брењон на Ромен Ролан или, кај нас, на Васе Манчев - честа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не знаеше што има лошо во оваа реченица и зошто некој би се вознемирил од неа или, впрочем, од која било реченица во некој од нејзините извештаи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Почетокот на секое сочинение е најтежок“, ми велеше ноќта пред да се искачи горе. „Тој обично се плаќа со живот. Првата реченица во секое сочинение е најопасна, а зборот прв најотровен“, велеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа реченица во упатницата многу малку ветуваше...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во третиот ден, кога снегот стигна до долниот раб на пенџерата, таа ја напиша и првата реченица во белиот лист.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На почетокот од записот има една реченица во која се прашувам зошто си го гнасам лицето и дека таа мисла постојано ми се меткала низ глава.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кон таа крв чувствуваше некаков зазор, дури и Мојсеј, кој на еврејскиот народ му бил ослободувач, законодавец и основач на верата, го прогласуваше за не-Евреин, а од секоја негова реченица во која се наоѓаа не-Евреинот Мојсеј и Евреите, можеше да се почувствува што тој чувствува кон не-Евреинот, а што кон својот народ: „Како е можно еден единствен човек да постигне такво нешто, од индиферентни поединци и фамилии да формира народ, да му втисне конечен карактер и да му ја одреди судбината за цели милениуми?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На крајот од „Мојсеј и монотеизмот“, брат ми ги обвини Евреите и за страдањата кои ги имаат претрпено низ милениумите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Последната реченица во Портретот на уметникот во младост упатува на таа замена, која е направена без страв и чувство на вина: “27 април: Стар мој татко, стар мајстору, поддржи ме сега и секогаш на добро место”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Наводот од “Tlon, Uqbar, Orbis Tertius”, потекнува од списокот на различните филозофски школи во Укбар.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)