пушка (имн.) - кон (предл.)

— Застани, бре ќерата, да не губиш главата! — викаше башчаушот Ферад со навртена пушка кон Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Рафалите му го тресеа целото тело, рамената, рацете.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се сврте кон прскалките, ја сврте и цевката на пушката кон нив и почна да пука.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Западнал така меѓу аскерот но без своја волја и распонот од Кукулино или од некое соседно село Констатнтин Цапар, вдовец со две деца, незаштитен да трча под фес и со предолга пушка кон топови алафранга и кон српски стрелци но со надеж дека ќе ги прерипа плитките ровови и ќе им се врати на Али Ризовите војници.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Можеше да биде каков сака, оној, можеше да биде и еден од оние, што крадат, требаше само да ја сврти пушката кон она ѕвере, да ја насочи кон неговите ребра, или нишанејќи во нив, барем да го закачеше во задниот колк, сандакон сега ќе ни беше полн така што ќе да ги викневме нагости дури и сите оние волци надвор, и пак да остане за нас.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Ајте сега, господот ваш, обидете се ако ви држи...” им велеше на луѓето кои стоеја со копачките да му ја срушат; тие кога ќе ја видеа пушката, се растураа и пак се враќаа; тоа со месеци го чинеа: идеа со копачите, вртеа околу куќата и пак се распрснуваа кога ќе го видеа Бандо со пушката; се обидуваа и ноќе и дење, но тој секогаш беше тука: стражареше на мазгалката и ја вртеше пушката кон нив.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ИЛИЈА: Жив за среќата на малечкото да не е сироче, а за поразот од кир Ристаќија! (Арнаутите навлегуваат и ги навртуваат кундаците од пушките кон присутните).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Човекот отстапил како од удар на камшик и се обидел и самиот да ја потпре десната страна на лицето на својот кундак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се занел паѓајќи најпрвин на коленици, повеќе како во верски занес отколку со боречко искуство, се искривил на една страна и, вртејќи го грлото на пушката кон земја, удрил со лице во својата сенка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе ги свртат пушките кон нас и нема да прашаат дали сме виновни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Прав е Каменчо, се согласил Чучук-Андреј.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ранетиот се возбуди. Клекна зад воденичкиот камен и ја сврте пушката кон вратата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа нѐ однесоа на крајот од паркот, нѐ построија, и ги вперија пушките кон нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)