прст (имн.) - стои (гл.)

Беа две огромни скоро валчесто исплетени рачишта на кои и на крајниот член на дебелите прсти стоеше по една киска влакна, а обете имаа по еден набабрен зрел грозд дамари на наддланката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Прстите стоеја пред неговите очи како столбови, огромни, нејасни и како да се лулаа, но беа непогрешливо четири на број.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)