приказна (имн.) - е (гл.)

Можеби најсоодветната одредница на овој свет светот којшто сосема спонтано и ненаметливо, но толку живо и впечатливо, егзистира во Човекот со четири часовници ќе даде самиот автор, иако по повод неговите прочуени „анти-упатства за лична употреба“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Приказната е магнетот, чија невидлива сила врзува за себе ланец прстења - јас сум само еден од нив...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Задоволството од раскажувањето приказни е во самото раскажување. Раскажувањето е времеплов...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Та приказна е завршена!!! Разбра? Во ова куќа јас одлучвам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се разбира, не му реков дека за мене и не е битно ваквите податоци колку држат вода, и дека неговите информации стануваат интересни само во случаевите кога ќе дотечат од повеќе извори, или кога ќе откријам дека во таквите приказни е содржан и некој туѓ интерес или настан спротивен на нашите интереси.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Објаснувањето дека информацијата случајно ти се истресла мене воопшто не ме изненадува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Да. Но поентата на приказната е...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цело време се поистоветувам со нечиј туѓ живот, но сфаќам дека мојата приказна е само моја.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)