пресуда (имн.) - сам (зам.)

Јас зборувам, зборувам, мислам оти Семјон е тука, дури и дишењето како да му го сеќавам, кога наеднаш нешто ќе ми се подаде откај прозорецот, ќе ми се провре во мислата некоја сенка од сенка, или шепот од говорот на сенката, и ќе ми го засени погледот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Или грешам? Добро, пресудите сами.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)