почит (имн.) - кон (предл.)

Невена имаше голема почит кон свекорот Тодор, кој го сфакаше како татко па го викаше тате, голема почит кон Ленка, мамо ја нарекуваше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Со сета почит кон вас ... јас ги уважувам вашите ставови, но ги поддржувам своите.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И да, знам доста приказни за чаршијата, во Безистенов во кој седиме, на пример, се продавало платно, а еснафчиите во стаклени тегли по аглите чувале исушени цветови и гореле цимет и лимунова кора за да создадат фина, пријатна мирисна атмосфера. 80 Margina #22 [1995] | okno.mk Еснафот е рбет на таа, па да ја наречеме граѓанска култура, трговија, толеранција, почит кон другиот...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Музиката посебно го облагородува човекот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Бара максимална дисциплина и почит кон диригентот и кон сите членови на оркестарот.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кандински ја почитуваше апстракцијата како духовна мисија и неговите понирања во неа се развиваа на различни начини; вклучија теософија, трансцендентализам, поетика на возвишеното, совршенство на формата и почит кон материјалите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Новите граѓани беа како старите селани: ги поттурнуваа вечните од своите живеалишта, имајќи го на ум својот спокој, а немајќи многу почит кон туѓиот мир.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но тоа таа ќе го правеше единствено од почит кон самата себе.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ако ви помагам, не го правам тоа од желба по слава, туку од почит кон она што го претставувате.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сите почнаа да се однесуваат со некаква особена почит кон него, дури и со скриен страв.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Како малку задоцнет свети Фрањо - во Бојс постои потреба за свето, чувство на длабока почит кон повеќекратните можности на живот - тој му држеше проповеди на животното и учеше од него.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така можеме да го сфатиме Германството, неговото бидување романтичар и Германец.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во тој цртеж од 1956 постои силна врска со Нордиската митологија: судбина, пов­торно-раѓање, плацентата, мајката природа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со почит кон романтизмот и Штајнер, од секогаш сум бил импресиониран од Бојсовите цртежи насловени Kadmium.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во „Којот: Ја сакам Америка и Америка ме сака мене“, 1974, на пример, живеел и се поистоветил со едно животно -којотот - настојувајќи да ја впие неговата топлина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неговата фигурална скулптура сугерира дека настојувал дури и да создаде сурогати на човечки тела од репроматеријалите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ваков вид на студии, кои не се ограничени со крути претстави за етапите, туку кои имаат за цел систематично да ги истражуваат промените во концептите на преведувањето, со голема почит кон системите на знаци што ја конституираат дадената култура, се од голема важност за студентите на Trans- lation Studies.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Некои дури велеа дека писмото го сочинили со своја рака самиот Соломон, и дека таа книга ја нашол некој од предците на нашите цареви, и ја донесол тука, од почит кон царот Соломон.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Да, браќа, - продолжи директорот, свесен за превидот, - вие ќе се вклучите достојно во прославата во која нашата Партија на трудот, нашиот народ ќе ја покаже големата љубов кон великиот Сталин и почитта кон неговото дело, во името на целиот пролетерски и работнички свет.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Одговорот беше само насмевка во која почитта кон прашањето, а тоа значи и кон родителот, се најде на последно место.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еве оваа глупост ми се откачи, и тоа токму пред мојата Јана, но толку спонтано ми дојде што морав да ја изречам. Иако горчеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку, што се однесува до нејзините желби и моите обврски при нивното изведување, веднаш ќе речам дека и покрај сета почит кон неа не се чувствував задолжен доследно да ги исполнувам нејзините пораки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тешко е да се израснат сериозни подржувачи на животот што го создаваме!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека и таа не го бараше тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Даскалов навистина се сомневаше во мојата почит кон Ташапомислив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако, кога веќе станува збор за спомените, чувствувам посебна почит кон сожителството со птиците преселници.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Тоа ми го имаш веќе кажано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А тоа го толкувам како последица на она јасно изразено присуство на детски склоности во мојот карактер.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дал’ си Бог? Умот ми е бомба, тебе да те дигнам Сѐ е океј Бог е геј, имаше ти право404 ‌Можеби Бог е геј, но Соник јут не се.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пушење требало да се викаат и песната и целиот албум за Гефен рекордс, а на обвивката требало да го има цртежот на Крафорд од Петибон, но Дејвид Гефен ја отфрлил таа идеја, а песната ја скратиле на две минути и ја пренасловиле како „Милдред Пирс“, додека албумот го преименувале во Гу, а за насловната се избрал нов цртеж од Петибон.403
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може и да се обвинат за немање соодветна почит кон вистинските италијански вдовици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Морате да дадете сѐ од себе да ја согледате карактеристичната еротска вредност на секоја потенка точка од таа мажествена изведба – да го дофатите точното значење на онаквиот двиг, на ваквиот чекор, на онаквиот говор, на ваквиот склоп од плеќи, на онаквоно кимање со главата, на онака потстрижениот тил, на ваквите тренерки, на ведриот флерт со други мажи или на отфрлањето на некоја идеја зашто била приглупа. ‌Мора да определите (со должна почит кон Ричард Дајер) што „има“ во фризурата. ‌Накратко, дадената општествена форма мора да ја сфатите во сета нејзина особеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А во 1994 година групата се здоби со геј- бесмртност со песната „Андрогин ум“/Androgynous Mind (од Експериментален џет-сет, треш и без ѕвезда/Experimental Jet Set, Trash and No Star) која – можеби поради почитта кон нивниот неодамна починат штитеник и обожавател Курт Кобејн – му го преосвои Бог на геј-идентитетот: Еј оди тажен ангел, збори ко жена Надвор да мисли зошто сѐ е тиња, а не е жена Ене го клоцнат во стомак, го сјебале, таман толку треба Ме клекнаа на колена, му бацувам прстен, Бог е љубов Андрогин ум, андрогин ум Андрогин ум, андрогин ум Андрогин ум, андрогин ум Еј, еј, дал’ си геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Соник јут се сосема благонаклонети кон настраното. Во нивните културни референции има многу геј-уметници и дела.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Начинот за побивање на обвинувањето дека литературната теорија, или деконструкцијата, е „несвесна за општествената и историската реалност“ е инсистирањето дека „востановувањето на објектите од страна на дискурсот“ постојано спласнува, и дека „почитта кон реалноста“ (општествената и историската, астрофизичката, или кој и да е друг вид на реалност) е само почит кон минатиот јазик, минатите начини на опишување на она што „навистина“ се случува.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Феминист(к)ите сакаат да го променат општествениот свет, затоа тие не можат да имаат премногу почит кон минатите описи на општествените институции.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сане, сѐ уште стегајќи ја на градите кожената чанта, со некаква скриена почит кон својот пријател, влегува и Саздо веднаш го здогледува па ги шири и рацете.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
САЗДО: Уште не си дома? Невена со сукало ќе те отепа.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Оттука извира светлината, распрнувајќи се во широк сноп кој се стеснува во своето сопствено прекршување, за да ја отслика стварноста на светот кој не опкружува – така зборуваше старецот, со восхит кон животот, со почит кон човечноста.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Животот со многу почит кон тебе, со блесок, со многу животна радост влегол во тебе – зборуваше старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но и покрај големата почит кон оваа земја има и една негова посебна причина што тој е вечерва меѓу нас.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тие биле „сејачи на шовинизмот на ропската потчинетост, каде што младото поколение се труе и расцепува на бесно - непријателски шовинистички лагери... каде што се сее уважение кон оние котила на развратот, бескарактерноста и заблудата - Орта-ќои (Егзархијата - б.м.) и Фенер (Патријаршијата - б.м.)“; каде што се вдахнувало почит кон историските и филолошките „права“ на Бугарите, Грците, Србите и Романците; каде што се спроведувала љубов кон владата што не задушува и синовска преданост кон султанот „нашиот цар-татко“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Вера беше обично сериозна, со некоја почит кон мртвите, изразен на нејзиното лице.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На слични мисли налетуваме и кај другиот голем класик на културните студии Raymond Williams во делото Culture and Society 1780-1950 (1958), каде што ја проблематизира збрката до којашто доаѓа при употребата на зборот еднаквост: “Единствената еднаквост што е важна и возможна е еднаквоста на постоењето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Посакуваната, смислената толеранција е израз на одредена моќ, убедување и чувство за комплексноста на вистините и почитта кон другите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сметаме дека следниве вистини се очигледни: -Дека сите видови се создадени различни но еднакви; -Дека сите се дарувани, секој посебно, со одредени неотуѓиви права; -Дека им припаѓа Слобода да живеат, Слобода да се Развиваат и Слобода да бараат Среќа на свој сопствен начин; -Дека за да ги заштитат овие од Господ дадени права, социјалните структури природно се појавуваат, засновајќи го својот авторитет врз принципите на љубов кон Бога и почит кон сите форми на живот; Кога која и да е догма на владеење ќе стане деструктивна по животот, слободата и хармонијата, органска должност на младите членови на тој вид е да мутираат, да исчезнат, да иницираат нова социјална структура, поставувајќи ги нејзините основи на такви принципи и организирајќи ја нејзината моќ така што ќе биде можно да се произведе сигурност, среќа и хармонија за сите живи суштества. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Досегашното искуство покажува дека припадниците на видовите повеќе се склони да страдаат, бидејќи злото носи страдање, отколку да ги отфрлат формите на кои се навикнати.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нееднаквоста во различните видици на човекот е неизбежна и дури добредојдена; тоа е основа на каков и да е богат и комплексен живот. штетна е само онаа нееднаквост што ја негира основната еднаквост на постоењето.” (Williams,305) Margina #32-33 [1996] | okno.mk 107
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
СВЕДОК Дојде еден актер кој, меѓу другото, добро е запознат со мојата почит кон музиката, поточно, правењето збирка од музички дискови и рече дека може да ми набави диск на кој ќе бидат наснимани сите песни со кои некогашна Југославија учествувала на Евросонгот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се подбуцнувале душејќи го кикотот во себе: кришум од нив Симон Наконтик ги фителел мустаќите и одел натаму-наваму како моќен сајбија на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Работеле со сила на ветар што не трпи пречки и, со малку полесна и почиста облека од онаа во која дошле од Кукулино, јаделе полека и со почит кон заслужениот леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со таквото сознание на Ема ѝ бликна љубов во градите, очите ѝ заискрија со почит кон госпоѓа Мариела која во тој момент се павкаше со ладалото, канејќи ја својата гостинка во трпезаријата на мала закуска.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тој дел можеше да најде заеднички јазик, понекогаш и формално, заради почитта кон соговорникот, со што ништо во суштина не се менуваше, а раѓаше благопријатни мигови во кои се опушташе и го откриваше она што го поседуваше: да биде мила и пријатна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ема Ендековска имаше висока почит кон госпоѓа Мариела и тоа таа го искажуваше на начин кој беше во согласност со културата на нејзината пријателка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
3. Терапевтот е одговорен за сопствената физичка спремност за дијалог, а тоа го постигнува со одбирање на претпоставки во јазикот кои негуваат љубопитност, отвореност и почит кон личноста која има „ум-тело“ проблем (Griffith and Griffith, 1991).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еднаш кога се сретнавме ме разнежни нејзината искрена почит кон мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Некој му носи понада не од почит кон него, ами кон смртта што го чека и него; му носи што е најубаво за јадење за да му ја одоброволи смртта и да му ја направи помила, зашто животот си оди и како да си го проживеал: добро или лошо, среќно или несреќно; сиот живот е само еден миг: мигот на умирањето: во него сѐ е збрано.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Моето делумно турско потекло, по бабата Хазбије анм, прва братучеда на Али Фетхи Окјар, некогашниот Ататурков премиер и амбасадор на Република Турција во Франција и Велика Британија, беа дополнителна причина за нашите блиски односи, како и почитта кон Југославија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Отсекогаш покажуваше почит кон земјата која ја претставував, и покрај нејзиното видливо ослабено влијание и изгубени позиции поради внатрешните непремостиви проблеми и немоќта земјата да најде излез.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со него имав чести, искрени разговори.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш Палестинците, од почит кон Југославија, сакаа барем симболично, југословенскиот да амбасадор да биде првиот кој го прима Арафат во својство на Претседател на државата Палестина за да ги прими акредитивните писма.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во срдечниот разговор, во кој ја изразив почитта кон неговиот татко, беше неизбежно да го запрашам за сукцесијата на највисоката власт, за иднината на земјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сетив на тајното место. Па овде пред неколку месеци на Јасер Арафат, претседателот на еднострано прогласената држава Палестина, му ги предадов акредитивните писма потпишани на 8 јуни 1989 година од тогашниот претседател на Претседателството на СФР Југославија, Словенецот Јанез Дрновшек, како прв вонреден и ополномоштен амбасадор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека Татко, колку од љубопитност толку од почит кон гестот на ненадејниот гостин, ги гледаше и ги прелистуваше книгите, постариот од играчите, Афз Б., со тивок и учтив глас го праша: Дали играте покер?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Понекогаш, ноќе, додека барав и запишував реченица по реченица на овој реквием, чин на почит кон мртвите на кои им се восхитуваме за нешто од нивниот живот, ја замислував во полутемнина и во златна рамка како дело на стар мајстор, висока и чедна како Ерменка (сеедно што можела да биде од словенско или еврејско потекло), во темнолилав брокат или сомот од кој нежно се одвојува син појас; незините полуотворени усни се вкочаниле во миг на воздивка, градите под низа на бел корал или балтички јантар живи се но не дишат исчекуваат нешто, сепак, тукуречи како на чудотворна слика, дамарите на нејзиниот долг врат го отчукуваат времето на онаа вечност што не може да се нарече и враќање; рамениците стегнати во шал од кашмирска ткаенина се тесни, историјата не можела долго да се потпира на нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Размислував за неа и се прашував: "Од каде толку лошотија и злоба во една млада личност, никаква култура, никаква почит кон постарите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Интимно во себе многу се изнервирав од оваа посета, па ти умираше на педесет и некоја година, а оваа тука место да има почит кон твојата болест ми зборуваше само за нејзината тага, за мајка ѝ.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
На мигови, во полифонискиот хор, се меша­ле многумина од присутните верувајќи дека, со тоа, на песната ќе ѝ дадат посебно значење, а и ќе ја искажат големата почит кон домаќинот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И Мајкината набожност, што ја изразуваше низ почитта кон светите книги на трите монотеистички религии, кон храмовите и славите на сите три вери, каде било и во кои било времиња на Балканот, прераснуваше во свое­видна хуманост што можеше да се смета и како вистина и како религија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нешто се кон­сул­ти­раше со другите војници, па потоа ми рече: „Госпоѓо, ние имаме голема почит кон вас и кон вашите деца, вие прекрасно, како да ви е мајчин, го збору­ва­те нашиот јазик, вие сигурно имате италијански корени и сте наша, па мора да ви веруваме!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Да“, рече Едо и, иако брзаше, излезе внимателно затворајќи ја вратата зад себе, од почит кон мајстор Ратко.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Затоа треба да имаме почит кон нив а тие секогаш да сметаат на нашата подршка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Верувам дека забележувате: кодошот ве подучува како да се однесувате кон кодошите за да можете да ѝ користите на својата несреќа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си велеа дека таа ја користи нивната почит кон неа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сите ние се раѓаме со предодреден ген и код, но умешноста на прифаќање на животот таков каков што е, е во способноста да се создаде внатрешна хармонија (да се биде во мир со самите себе), да бидеме способни за зрела љубов, да доживееме духовна и физичка интимност и блискост, да имаме почит кон себе и кон другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да имаме храброст да ја соголиме душата и да создадеме нешто креативно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Немаме почит кон него.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И тешко ми е, тешко ми е, верувајте што така се однесувате со лебот, што немате почит кон него.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Една убава честитка, еден ваш убав цртеж, со секојдневно ваше убаво однесување, со секојдневна љубов и почит кон мајката - тоа е вистинскиот подарок!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Некој влечка, забавува, неодговорно се однесува, нема почит кон времето.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)