пладне (имн.) - излегува (гл.)

1. Сонувавме заедно бескрајни предели и соници и несоници и возможности и невозможности. Кога се будевме сеедно дали тоа беше утро или пладне излегувавме пред езерскиот шир да ја пронајдеме светлината.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Ноќта: Песната. море. пладне Излегува девојче од морето Од сладоста на нејзината кожа Врне Дожд.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)