пара (имн.) - за (предл.)

Ми треба некоја пара за мастраф на куќата; нема од друго место од каде да се фати – им велеше Даут на колегите и ги фалеше воловите: – Не се волови – ангели, што ги викаат каурите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
АМПО: Ние сме Цигани, ама адет за пари не газиме.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Пребројувам – до пара за четири парчиња. Господе, бадијала сум се карал.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека попот штракаше со кадилницата над ковчегот од Мил и му читаше молитва, слепата Донка рошна по џебовите и извади една книжна пара за да ја стави на иконата на Св. Богородица; парата ја жулкаше со рацете, ја меткаше, постоја малку со неа в рака како да се двоуми, а потоа ја стави на иконата; алкајќи со прстите, ги собра ситните железни пари што ги имаше на иконата ги стави в џеб.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тие имаа завршени стручни училишта, работеа и студираа, беа веќе свои луѓе а беа и во можност не само да обезбедат леб за своите семејства туку и да помогнат со понекоја пара за нас, помладите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ние седнавме во салата. Ја догледавме операта. И право дома.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е бела пара за црн Циганин.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)