оџа (имн.) - во (предл.)

Кога домаќинот уште еднаш го фати со немирните прсти копчето на неговата кошула, не издржа - околу нив почнаа да трчаат невидливи мачки со кучешки гласови и да се кострешат оџи во чии дворови се кријат митралези.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Овој ќе биде прав Турчин”, си рече Петре, и почна да мисли какво име ќе му даде оџата во џамијата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И, така стана, мене ме однесоа во Битола, ме пееја оџи во џамија и ме прекрстија, ми ставија име Али Ахмед.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)