омраза (имн.) - кон (предл.)

Ти ја голицкам омразата кон ѕидовите, ти ја обновувам љубовта кон улиците. А кој си ти?“
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
2. Сопственото јас е исполнето со омраза кон сѐ што е таму.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но никогаш на пациентот не му влевајте чувство на вина заради омразата кон лекарот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И оттогаш не преставаше да ја подгрева омразата кон Турците и мислата да се ослободи од нивните синџири.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од омраза кон Адема и другите чифлигари, во Крушевица влезе доцна вечерта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но тие сакаат да умрат, постои желба, постои омраза кон човекот во човекот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Таа завера најлесно се надминува со повик за омраза кон странците.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Фразата Pendu femelle сепак не имплицира омраза кон жените.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ете, тоа беше есејот, напишан со многу младешка повреденост, поради Луција, со многу енергија и омраза кон оние кои сакаа да ми ја одземат Луција, да ми ја грабнат, да се постават меѓу нас двајцата, да бидат Хор во нашата Песна над песните.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Така почна тоа: мојата љубов кон Луција и омразата кон нејзината партија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бран силна омраза кон неа мина низ него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Нивниот настап, тврдев, не е мизогин: тој не искажува омраза кон жените, не толку колку што искажува завист поради можноста на некои жени јавно да изведат приказ на личната болка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е гласот на омразата кон средносталешкиот домаќинлак, кон женствената улога што се одликува со трудољубивост, одговорност, самопрегорна посветеност на семејството, па, наместо тоа, се решава за раскош, уживање, богатство, елегантност и ослободеност од задолжителните општествени стеги – онаа слобода што може да се купи само со пари.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во тој миг на победоносна визија и отпор, ќерката ја остварува својата морална независност – иако историскиот одговор на мајка ѝ, увеличен со алкохоличарската дементност на ликот и разгорен од нејзината шумоглава лишеност од секакво чувство за општествена умесност, лесно го потиснува во заден план искрениот и самозадоволен морализам на ќерка си. ‌Во Милдред Пирс, пак, токму одбивањето на ќерката морално да надмогне во расправијата, нејзиното одбивање на сите семејни вредности, ја прават толку неодоливо привлечна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби не грешат кога лично се чувствуваат како цел, кога мислат дека машката геј-култура им го напаѓа самото суштествување како жени преку своите бујни претставувања на екстравагантната, претерана, хистерична, страдна, унижена или абјектна женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ставајќи се во дрегот на италијанските вдовици, тие се обидувале да си присвојат, колку и да било тоа иронично, женска улога што обично би им била ускратена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ајде сега од ова гледиште да им се навратиме на италијанските вдовици од Фајер Ајленд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеш ли да го исфрлиш од себе и последното зрно на омраза кон човековиот род без ниедна причина родена во тебе?...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Само очите да ги затворам и пред мене ќе се појават лицата на тие луѓе кои со големи, остри, пламени и жешки зборови, преполнети со нескротлива омраза кон непријателите и верба во победата, зборови кои ечеа како рофји и се растураа и растегнуваа како секавици, паѓаа врз нас како громови врз карпи и длабоко се врежуваа во нашите распалени глави, ја јакнеа и крепеа нашата вера и нашиот борбен дух.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ова тврдење постојано методски го мелеа и сѐ повеќе распалуваа колективна омраза кон човекот за кого сме пееле песни, сме го славеле и за земјата која прва ни подаде рака, нѐ хранеше, нѐ вооружуваше и ни ги лекуваше раните.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Велешкиот кружок, задоен со неверојатна омраза кон неправдата, бил преокупиран со прашањето за брзото и „лесно“ ослободување на Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Напротив, омразата кон него пораснала и растела се повеќе, како што растеле маките и тешкотиите при набавувањето и праќањето во Солун на новиот динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите биле скромни, повлечени, полни со љубов кон својот народ, со неограничена омраза кон непријателот, безгранично храбри, младинци што не мислеле на животот, туку на смртта.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Внатрешните односи во заедницата на оние што сакаат се посредувани со омразата кон “заедницата” на сите оние што во неа не се вклучени; припадноста на некоја култура го содржи никулецот на негативниот култ - омразата кон сите што се туѓи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Инаку не би ги имало толку многу.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Припадност кон Западот омраза кон Истокот, припадност на белата раса омраза кон 'небелците', припадност на ариевската раса антисемитизам, припадност на левицата омраза кон десницата, следење на еден maître â penser или гуру негирање на другите, и конечно, колнење во еден бог нетрпеливост кон сите што не го признаваат за свој.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Верите, иако инспирирани од екуменски дух, се секогаш партикуларни; боговите на историските религии како нормативен извор на морални судови не се носители на универзалното.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На почетокот од мојот живот беа љубовта и болката, и сѐ до крајот одеа заедно, како еден мелем и една рана, а понекогаш, и тој мелем се претвораше во отров кој уште повеќе ја подлутуваше раната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Годините минуваа, а јас не го заборавав Рајнер, и подеднакво ме болеа и мојата љубов, и мојата омраза кон него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Преживуваше така што омразата кон своето постоење, кон оние нешта од животот кои ѝ беа поужасни и од непостоењето, ја делеше на две.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш се обидував да ја разгатнам омразата на мојата мајка, јас, која бев можеби нешто како дупка во која може да се фрли сопственото црнило, и помислував дека таа во мене го мразеше мојот татко, својот стар сопруг, постар и од нејзиниот татко, можеби со омразата кон мене го гаснеше својот копнеж да има маж на своја возраст уште пред тој копнеж да се распламти, можеби ме мразеше не самата таа туку онаа нејзина дамнешна болка, родена од присилата предвреме да ги прекине своите девојчински мечтаења, и да му се повинува молчејќум на стариот сопруг, да живее во сиромаштија и во таа беда да раѓа и израснува деца.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Честопати одев до неговиот дом; ако беше ден – тропнував на вратата, ако беше мрак – погледнував дали има светлина зад завесите; но таму беше пусто, онака како што беше и во мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А можеби, заради мојата приврзаност кон брат ми, ме мразеше мене затоа што беше немоќна да ја мрази онаа заради која нејзиниот златен Зиги се одвојуваше од нас; тој започнуваше друг живот, градеше нов свет во кој ние можевме да бидеме само попатни минувачи, во нашиот свет тој сега избираше да биде само гостин, а мојата мајка, ако ја замразеше Марта Бернајс, не можеше ништо да ѝ стори, отровот кон љубената на брат ми никогаш не би стигнал до неа и би останувал во мајка, и затоа ме избираше мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Проѕирната стија, конечно, го има во својата уста, и јас ќе го однесам кај оној што го бара и го нарача2, за да прогледне, да оздраве, да се успокои, за да ѝ исчезне и омразата кон тупотот во твоите гради - изворот на нејзината несреќа“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Македонското население не се однесувало со омраза кон Србите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Колку еден варварски, т.е. негрчки народ беше пострашен за нивната држава, толку повеќе омразата кон него беше поголема и толку неговото име добиваше подолно, попрезриво значење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Прости ми, Господе, за лошава мисла моја, спаси ме од омразата кон братот мој и дај ми сила да го љубам и во несовршенството негово“, си промрморе пред да се фати повторно за перото, за да напише нешто што тогаш во Антиохија, во лутината своја, ниту тој ниту Петар не го знаеја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сите наши глави, ко зрна од грозд на една дршка. сите ние црпиме од дедовите и прадедовите жили... со омраза кон тој што сака да ни ги пресече корените, закоренети од дедо прадедо, од памти век!!!!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Зли усти имитираат кучешки лаеж, стар барабанџија со темно маслинесто лице, бронзени усни, налик на статуа, го кинеше од мене злобното завивање на омразата кон излитено пријателство од автодеструктивни пориви...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Кога нешто ќе почнеш, доврши го, засипнато рекол Онисифор Мечкојад; веќе бил без омраза кон својот вујко, кон неговиот облик на замелушен гуштер, кон неговото олцкање и тресење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Немој, викал другиот и сѐ повеќе ја пикал главата во кожите. - Јаков ќе е татко и на деветто дете.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој нечуен терор на окупаторот уште повеќе ја разгоруеше народната омраза кон оние што ни ја грабнаа Татковината: Скапо ќе ние платиме со нивни пчошки животи!"
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Така омразата кон Германија се вообличува со помош на поими, па дури и со реченични пресврти што се користат од онаа страна на Рајна.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И откако видов дека те нема и откако дознав дека живееш со други жени, ме фати силна жал и јад и со денови и ноќи плачев, и во силната омраза кон тебе што досега ти останав верна додека ти си го тераш ќејфот, во бес и очај, решив и јас да ѝ дадам одишка на душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не навистина, нема да се зарадува.“ * Кога го виде коњот, Отец Симеон не се зарадува и не ја совлада омразата кон браќата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Поради големата слабост, устата и очите му изгледаа непропорционално големи, а погледот како да му беше исполнет со смртна, непомирлива омраза кон некој или нешто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се присетуваше и на други работи кога таа го тепаше и затвораше без јадење; се потсетуваше и сè повеќе чувствуваше одбивност и омраза кон неа. XXVI Богуле секој ден сè повеќе се оттуѓуваше од мајка си; гледаше што помалку време да е дома, што помалку да се сретнува со неа; и што и да го прашуваше таа, тој молчеше ништо не и одговараше; се обидуваше таа и со убаво и со благи зборови да го скроти, да го смири, да му каже дека само него го има на светот, дека тој ѝ е најмил од сè, дека тој е главата на куќата, дека тој е домаќинот, дека тој треба да ја преземе сега грижата околу имотот; го чекаше за јадење, и за ручек и за вечера, но тој не јадеше со неа; му оставаше напишано на ливче каде се наоѓа на работа, на која нива или ливада, да појде и тој да ѝ помогне во работата, но тој не одеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И навистина, во малото десетгодишно девојче се зароди љубов и омраза кон едно свое другарче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во душата на Митра се вудвои онаа стара омраза кон Нешето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ова предизвика моја сопствена омраза кон самиот себе. Се мразев од дното на душата.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Малтретирав и тормозев. Во животот бев растроен и болен.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Разбрале Турците кој го отепал Лумановиот татко и, сеќавајќи се што може да се случи, го чувале малиот сѐ додека тој не пораснал задоен со омраза кон македонското население.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сегашната експлозија на хетерофобија, национализам и омраза кон имигрантите е поврзана со сегашната економска криза и со невработеноста. Margina #21 [1995] | okno.mk 71
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Колку долго ќе трае овој феномен, тешко е да се каже.  Вие постмодерната ја согледувате како обележена со разлики, плурализам, амбиваленција и контингенција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зад секој агол се изненадувањата на животот, непредвидливоста е најубавиот дел од секојдневието, можеби најубавото уште не сме го доживеале.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Несвесна пародија која го обесчестува човекот, лажат луѓе без чест, без лице, манипулатори, но тоа е морничава заблуда, стапица не за другите, туку за нив самите, порано или подоцна самите ќе се фатат, само што тогаш ќе почуствуваат гадење од самите себе, омразата уште повеќе ќе им расте, омраза кон сопствената мизерија која самите си ја плетат, како совршен простор за сопствените лажливи дела.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Повторно искусив омраза кон машкиот пол.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)