око (имн.) - по (предл.)

Хирургот Никола или?... Не знаеше дека му готват стапица и се сеќаваше - ја испрати Јана до циганскиот крај на крај на град и шарајќи со очи по разнобојните мали куќички и ги стисна рацете: „Се каеш ли?“ Недалеку од нив голомешесто Циганче со стар, ноќен сад на глава, сонуваше да стане војник.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Глигор испитувачки ги шеташе своите големи смели очи по рапавината на Џемал-ага.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Леле, кој ќе го изеде сето ова? - со вистинска загриженост прошепна Денко, шетајќи со очите по поставените јадења.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Татко почнува да шета со очите по трпезата и го замалува вртењето на залакот во устата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секому веднаш му паѓаше в очи по неговата сина отворена боја на облеката. Одеше исправено, со спокојни чекори и гледајќи само право и далеку пред себе.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Стои на едно место, се врти околу себе, копа со очите по шејовите и вика Ковчегот, да не ми го заборавите ковчегот! и веќе еден од момчињата, најстариот изгледа, лесно го дотуркува до вратата а тој, старецот, го подметнува грбот и ковчегот е веќе врз него.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Децата се растрчаа и набргу имаше сѐ што требаше за една леса врз која го наместија дедо Костадин и врз рамењата на Танаско, на Друже Србине и на некои други, му ги прошетаа очите по бистрото и сино небо од станицата сѐ до куќата на која не требаше да ѝ се отвораат вратите и прозорците оти уште од кога замина бабата Петра тие зееја со пустошот во себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А кога некој свирна со прсти и даде знак за молчење, Коле застана до стаблакот и прошета со очите по нас.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)