ока (имн.) - брашно (имн.)

Сиве се брани, објаснува дека ги позајмил од овој, од оној, ама Мара не му веруваше, бидејќи тие Сиве што и ги споменуваше понапред ни пет оки брашно не му даваа на заем, а камо ли пет десет лири, колку тој што поарчи и сакаше да даде за маската.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утредента Сиве не отиде на работа в планина, но купи цело кило пченица и на двапати по осмак ја однесе на воденицата и до вечерта донесе сто оки брашно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Откаде на Сивета толку пари: педесет, шеесет гроша за цело кило пченица?“ се прашаше сама со себе, и умот и појде како на секоја млада жена што си го сака мажа си, во женски — машки работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мара не се задоволи само со кажувањето, но го натера да ги ископа, да ги видела, и ги прекрија сега во три помали грниња, a Сиве задржа стотина на рака и намисли да тргува со нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој беше свидетел кога протуѓерот во придружба на гавазот му го зеде бакарот на Степана Луов, до последното котле, во кое им вареше на децата бакраданик; кога на Митрета Пожарков му ги собра искинатите покровчиња со кои си ги покриваше шесте мали дечиња; на Севдиќевци им ја црпна и последната ока брашно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)