Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

2 ... „Нема светот да дозволи таков однос кон евреите!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Но тоа е активност на која геј-мажите ѝ се посклони поради особеноста на нивната општествена положба.471 ‌А тоа можеби е причината поради која има толку многу геј-мажи во уметностите и во разни културни професии.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Екстатичната практика на еротскиот восхит, во комбинација со очајот по сексуално задоволство, создава посебен однос кон предметите по кои се копнее што е карактеристичен за машката геј-култура: однос на страсно, но оддалечено созерцание, кое истовремено е и критичко и идеалистичко.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таков утилитарен, тенденциозен и шпекулативен однос кон науката не е за одобрување и е причина и резултат на национален шовинизам, но последниов е резултат на тие историски прилики во кои попадна српството, особено по Берлинскиот договор.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Притоа, во јазикот L може да постои поголем број на фонетски единици отколку во јазикот L1, во тој случај, во новосоздадениот систем на писмо се воведува поголемо количество на графички симболи за означување на дополнителните звуци, кои не постојат во јазикот-прототип.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Назлам-бег надалеку беше прочуен со своите нечовечки односи кон македонскиот народ и сиромаштијата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ако зборуваме за телото се сомневам дека Источна Европа е релевантна рамка во којашто е можно да се бара алтернатива за западната традиција на однос кон телото.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во својот „Мувлосан манифест“ Хундертвасер ја анализира конвенционалната архитектура и заклучува дека ниту архитектот, ниту ѕидарот, ниту станарите немаат никаков однос кон градбата.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

„Оф, ангелот и не е толку бел“ ги повторував тие нејзини зборови во себе додека слушав како таа им раскажува на некои непознати луѓе за мојот однос кон неа, за нас, за нашиот живот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Го нагласувал ироничниот однос на Антигона кон светот на машката моќ, однос типичен за жени што, рекол Хегел, ја искривоколчуваат универзалната цел на владеењето за лична цел преку сплетки.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тие не се скапоцености што вредат пари, ама за мене вредат повеќе од сè на светот и тоа со пари не се мери.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Не треба да се изуми фактот дека на Балканот и пошироко, христијанското православие и исламот заземаат понекогаш и дистанциран однос кон западноевропското мислење!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во тоа, геј-културата едноставно си ја признава положбата – пошироката општествена состојба во која се наоѓаат геј-мажите во стрејт-општеството – како и нејзиниот единствен однос кон сплетот од општествени вредности што одат со претежните културни облици на тоа општество.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Последниве денови, често си правам биланс на мојот однос кон животот: иако и татко ти и ти постојано зборувате како сè е онака како што јас сакам да биде, дека јас ви се наметнува, всушност јас отсекогаш сум ви се потчинувала.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Нас на субјективитет нѐ тера барањето да бидеме неавтентични.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Очигледно, okno.mk 163 за нив бев лакомо парче, зашто заради мошне сомнителното задоволство да го просветлат мојот мозок со светлината на науката, сестрите не само што спореа меѓу себе, но еднаш дури се фатија гради в гради и резултатот на битката, шинат прст, воопшто не ја олади учителската страст на постарата сестра љуба.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

По прифаќањето на сефарадите, прогонувани од шпанската инквизиција, Империјата покажа толерантен однос кон нашата мисија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Со други зборови, диференцијалното родово исцртување на сѐ и сешто, почнувајќи од машките и женските песни во бродвејските мјузикли, па до изразните жанрови и стилови што ги викаме трагедија и мелодрама, создава културен крајолик во кој голем број емоционални и дискурзивни практики се кодираат како мажественост и женственост.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Потребата да се тетовирате станува опсесија, некаков вид племенски порив. ÂÂ Дали е променет вашиот однос кон телото откако дознавте дека сте ХИВ позитивен? ÂÂ Тешко прашање.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Може ли некој да се сомнева дека тие гледишта, со нивниот, во основа, документарен однос кон филмот и кон неговото навидум сериозно претставување на важни социолошки и психолошки проблеми, може да произлезат од нешто друго освен од хетеросексуална култура, без оглед на сексуалноста на поединците што ги напишале тие забелешки?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На некој начин, тој брзо го загубил своето топло чувство, својата љубов кон себе, карактеристичен знак на нарцисоидна повреденост.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во него односот кон стварноста се набљудува како однос кон раскажувачката материја, односно - во поширока смисла - како однос кон објективната стварност наспроти вистинитоста на самото раскажување.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ни оддалеку не се изумрени – како што ќе ви посведочи секој што бил на дрег-претстава или што го гледал филмот на Педро Алмодовар Сѐ за мајка ми од 1999 година, кој сјадрува една цела традиција на културното размислување на геј-мажите за своите односи кон женственоста и кон ликот на мајката.356 Но, денес ниту еден геј-маж што држи до себе не сака да се осврнува на тие теми, освен во штос или ако треба некому да му спушти.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И ќе мораат да си наоѓаат начини како да ја разберат, да ја примат и да се постават кон хетеросексуалната култура кои ќе го изразуваат или ќе го вјадруваат отсуството на нивна субјективна сообразност со нејзините протоколи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Јас сметам дека за ваков небрежен однос кон нас се виновни Првото читање, Тетратките, Боичките, Моливот и Гумата. Таа е везден со нив!“

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Територијата може да биде важна поради видливи причини (на пр. природни ресурси, контрола врз населението, трговски патишта и стратешка вредност), како и помалку видливи или симболични аспекти (пр. нејзиниот однос кон групниот идентитет/етничка припадност на луѓето кои живеат на неа).

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Јас имам многу помалку суреден однос кон историјата.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Не е ни однесување – етика и политика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како и да е, но одделувањето наше од Бугарите ќе ни даде можност критички да се однесуваме кон бугарските работи, а не слепо да ги копираме и да насадуваме во Македонија, наместо национализам, социјализам, како што го правела тоа Внатрешната македонска револуционерна организација. 89 Значи, одделувањето на нашите интереси од бугарските, покрај другото, ќе нѐ избави од положбата како мајмуни да ги копираме бугарските непромислени постапки и на вера да ги примаме бугарските уверувања дека Бугарија е нашата арнотворка, а Русија нашиот најголем непријател; тоа ќе развие во нас критички однос кон нашите и кон туѓите постапки.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

По окупацијата на Југославија им издал директива на четничките одредби да имаат лојален однос кон окупаторот, а се поврзал и со квислиншката влада на Милан Недиќ.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Што, можеби, е сѐ што им треба за да изградат одредени нестандардни односи кон нормативните сексуални и родови идентитети.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На пример, француската култура се одликува со многу својствен однос кон производството на вино и кон пиењето вино.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Токму преку тие доминантни културни облици, дискурси и жанрови тој успева да си изреже себеси упадливо нестандардна положба на полето на родот и сексуалноста. ‌О’Хара си го претставува односот кон плакатскиот наслов како однос на помешани лековерност и скепса.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Имав впечаток дека Дарвиш се оддалечуваше од неговиот однос кон Арафат по потпишувањето на мировните договори во Осло.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој однос кон сликарството денес не постои.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

На пример, ги претставува своите „Белешки за ‘кампот’“ како опис на „сензибилитетот или вкусот“.389 Но она што навистина го опишувала во тој есеј е стилот на однос кон разни културни предмети.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Да скратам, постои ли машки геј-еквивалент на процесот на примарна социјализација?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На почетокот не ми беше доволно јасно дали нејзиниот провокативен однос кон мене беше по налог на некого, на Шефот, на пример, и така натаму, или само израз на порив на млада жена која сакаше да успева во сè.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Секој однос кон уметноста воедно е и однос кон смртта.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Резултат на тоа е одбивање на доминантното сексуално – и родово – кодирање на културните вредности и калење на нестандарден, дисидентски однос кон културните практики, однос поусогласен со геј-желбата. ‌Машката геј-култура не ги позиционира баш своите субјекти во некоја меѓуположба – да речеме, на половина пат – помеѓу мажественоста и женственоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, сега сме сѐ уште во Уметноста е драма. првата фаза на ширењето на e-mail Секој однос кон комуникацијата и за мене примарно уметноста воедно е прашање сега е како да им се пријде на и однос кон смртта. луѓето и да им се олесни користењето. 130 Margina #17-18 [1995] | okno.mk Кои стратегии за ширење на e-mail комуникацијата ги поддржуваш?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Во изворниот однос кон вистината на човековиот опстанок загубена е смислата на средбата.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Тој им се восхитуваше на Татковите книги, а во неговиот однос кон книгите гледаше големо херојство, невидено на Балканот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Таа овозможува алтернатива, нов склоп од можности.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Под од плочки, висечки таван и слична “униформност” придонесуваа за конфузија на пациентот во воспоставувањето однос кон просторот и времето.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Впрочем, песната отвора простор за многубројни „ние’, за многу жители во таа множинска заменка: таа го замислува обожавателството како простор за многубројни колективи создадени поради љубов и идентификација, која не е ограничена на еден род и на една сексуалност, сите настрано сврзани преку своите трансверзални односи кон филмската ѕвезда и кон нејзиниот мас-медиумски приопштен лик.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И потем направи една подолга драмска пауза, зазеде една особено смешна, надуена поза и продолжи: „Марксистичката револуција го разурна целиот духовен свет; љубовта кон татковината, националното чувство, односот кон историјата, кон семејството, минатото и иднината“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Повеќепати слушаме дека кај популарната култура се работи за нешто површно (или “бездлабочинско”, ако го употребиме изразот на Frederic Jameson), но тоа сѐ уште не ги оправдува површните оцени, претходните квалификации и лесниот пристап.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ворхол создаде особена митологија собирајќи ги претставниците на њујоршката алтернативна сцена под еден кров.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Нашиот живот се состои не само од реални факти, но исто така и од нашиот однос кон нив, од нашите соништа, од мешаницата на нашите спомени и асоцијации, а од драматургот, не знаеме зошто, бараат еднострани претстави - или - сѐ е 150 Margina #17-18 [1995] | okno.mk реално, или - сѐ е отворена фантастика.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Бојс никогаш не успеал во потполност да најде соодветен однос кон телото.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој не само што беше економ, но и воопшто раководител.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Мојот однос кон геј- културата е ученички, а не стручњачки.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во царувањето на Марко Крале таа сосем се одделува од српските земји и се поставува во особен однос кон турско-српските односи и војни.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Можеби возраста на Noguchi беше некаква поткрепа за односот кон јапонството. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 19

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ако можам, би сакал да ги испочитувам дострелите на геј-мажите кои, од Стоунвол наваму, пишувале, на англиски, романи, раскази и драми за машкиот геј-живот и чии дела толку ми значеле.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Без запаѓања во “историцизам”, Грековото дело мора да се означи како генијална творба на една “неделива” индивидуалност која што, меѓутоа, била во еден крајно напнат однос кон сопственото време.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Извесно време размислував дали да ги соберам овие кафеави топчиња и да ги ставам во тегла полна со формалин која Милчо и јас би ја сочувале како документ, но во еден момент почувствував напад на таква апсурдност што неделувањето ми изгледаше како најприкладен однос кон сето тоа.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Во сликарството неговиот пат одеше од илустратор и дизајнер до ексклузивен портретист, а во филмот обратно, од езотеричен авангарден автор до продуцент на комерцијални филмови и видео-спотови.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Бојан излезе малку пред колибата, се прошета до стреата, седна врз Јурукот, галејќи ја со раката неговата рапава кора, како да се оправдува, како да се извинува пред ова дрво за неубавиот однос кон него.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

За разлика од тоа, тешко ми одеше од рака да ги доживеам и да уживам во дивите и во кампските перспективи кои ми ги подаваше поткултурната практика на машката хомосексуалност, па ми остана воздржаниот или амбивалентниот однос кон нив.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За Татко тоа беше цел еден систем кој функционирал низ заедничките турцизми, но кој бил присутен во повеќе сфери на животот, како посебен однос кон филозофијата, кон обичаите, стилот на животот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Да, токму ова беше заклучокот што го изведов откако пробуричкав низ сите мисли што можеле да спопаднат една девојка со некој нејзин однос кон околностите во кои се одвиваше нашиот живот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Небаре Копола имитира дрег-кралица што ја имитира Феј Данавеј која ја имитира Џоан Крафорд.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Со други зборови, еден процес на социјализација во машките геј-културни практики може да започне во раната возраст, долго пред почетокот на активниот сексуален живот и пред почетокот на возрасното учествување во некоја геј-заедница, затоа што протогеј-субјектите уште на таа возраст започнуваат да создаваат или, можеби, само да изнаоѓаат нестандарден однос кон сексуализираните или обродените вредности што се врзуваат и со главнотековните жанрови на дискурс, на чувствување, однесување и лично изразување и со културните облици (мјузиклите, трагедиите, мелодрамите, историското конзерваторство, разните естетски практики и интереси) и нивните сврзани емоционални облици во индивидуалното однесување, кои ги отелотворуваат, распространуваат, рутинизираат, зајакнуваат и консолидираат тие жанрови.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во право си, пријателе Камилски, овдешните конверзии немале инквизициски последици, како претходно во Шпанија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но само тој контекст не одредува како дејствуваат геј-културните практики и какви ефекти остваруваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Си беше еднаш едно време кога геј-мажите ги биеше глас дека не можат да зборуваат за ништо друго освен за мајките.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Го употребувам терминот „адијафоризација” како алегорија: она што денес се случува: еден број важни човечки акции се прогласува за морално адијафорични, т.е. неутрални од морален аспект.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во секој случај, тие изразуваат настрани начини на чувствување така што изнаоѓаат сопствени (дисидентски, девијантни) начини на поврзување со главнотековните културни предмети на кои им се изложени и така што се идентификуваат со особените аспекти на тие предмети кои се или нехетеронормативни или сеотворени за нехетеронормативно чувствување.372 Ова може да објасни зошто некои геј- или протогеј-машки субјекти гравитираат, уште рано, кон конкретни жанрови на дискурот и на чувствувањето, сосе нивните сродни културни облици (како што се холивудските мелодрами и бродвејските мјузикли).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Со целиот циклус на митовите сврзани со Црвената глава, истиот тој Црвената глава се наоѓа во неутрална положба во однос кон останатите ликови на митот: тој не е магичен помошник, не го движи дејствието, далеку е да биде од главните протагонисти.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Ако не ги разгледаме сите тие стилски елементи, ако не им го изведеме точното значење – или точниот афект – и неговиот однос кон премрежињата на машкото геј-постоење, никако нема да можеме сосема да ја објасниме геј-привлечноста на конкретните културни предмети, како што е Милдред Пирс, а ниту изборот на културни предмети што го прват геј-мажите.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Мислеше на ловот, сега сосема поинаку, за миг губејќи ја од своите мисли сета таинственост, што ја имаше до вчера во односот кон него, а нешто што се изроди во сиот тој поминат ден во него, низ онаа проклета притивнатост во сѐ, што правеше со своите раце, и што мислеше со своите мисли, нешто како негов внатрешен отпор кон таа помиреност во неговите движења, го распалуваше во оваа квечерина и го правеше наострен и здивен за уште еден обид.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А покрај тоа, немам преголеми илузии и не би се осмелил да тврдам дека го знам патот што води кон тој толку посакуван (?), а воедно и тешко досеглив идеал, некој вид одговорно уживање.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Власите ја зголемиле будноста, но, благодарејќи, покрај другото, и на нивниот карактеристичен јавашлак и на зачудувачки несфатливиот потценувачки однос кон македонските револуционери, не им дале поголема верба на тие гласови.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Тоа влијаело и Хелвиг да го измени односот кон неа. Па, сите се искарале. Но, ништо повеќе од тоа не им кажала.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Пред започнување на спорот со првичната Агенција за обезбедување и истрага тој околу седум месеци, од февруари 2007 година, работеше како работник за обезбедување – сѐ до критичниот момент на настанување на проблемот, во септември истата година.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ја придоби. Со целиот однос кон неа. Кон нејзините сестри. Кон мајка ѝ.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Мајка која никогаш не ги коментираше вестите, постојано нешто плетејќи крај Татко, повеќе за себе рече: Дај Боже да врне во Виетнам...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не ми беше лесно да го разберам Мајкиното учество во балканската историја, посебно односот кон сложеното „албанско прашање”, како и кон границите, тие проклети линии на делбите, таа пајажина пред и околу луѓето, како што таа често, гласно или шептејќи се изразуваше за нив, особено откако ја напуштивме родната земја и станавме засекогаш емигранти на животот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Стрејт-културата секогаш ќе ни биде првата култура, а она што ќе го правиме со неа секогаш ќе воспоставува некој образец за понатамошните, настрани односи кон стандардните културни облици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ќе ви раскажам, во врска со ритуалното милосрдие еден настан од раното детство, што на одреден начин се има одразено во мојот однос кон религијата.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Првото лице множина, како прво, упатува на виртуелната заедница на обожавателите на Лана Тарнер, кои и да биле.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа отелотворува имагинативна структура што му дава значење на обликот на поединечно постоење.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во тие денови ќе следи обидот за демонтажа на еден човек со отворена и хумана култура, кој немал негативен однос кон културата на религиите и верувањето туку јасно го претпочитал значењето на религискиот феномен во историјата на цивилизациите.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И токму таа претераност го издвојува стилот на филмот, го прави толку впечатлив и толку привлечен.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но со завршувањето на мисијата и на мојата скромна улога во неа, остануваше да живее драмата на човекот, на луѓето, кои ми станаа блиски.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ме излудуваа затоа што беа пресметани (и воопшто, Луција беше свесна дека е убава и имаше еден сосема јасно деклариран економски однос кон сопственото тело, чија убавина ја натценуваше токму со тие непотребни движења со кои истакнуваше делови од телото); но мене тоа не ми пречеше, туку напротив, го сфаќав тоа како сигнал кој ми ветува дека некогаш, кога и да е, ќе ја имам Луција.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Или ќе треба да измислат перверзни односи кон таквите облици или ќе треба да најдат во таквите облици можности или пригоди или дозволи за одредени нестандардни начини на чувствување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Напротив, тоа било... животна улога. ‌На тој начин Најмила мамичке ретроспективно внесува во Милдред Пирс елемент на неавтентичност што веќе е имплицитна во драматичната поставка, во одигрувањето, во општествениот израз и во јавната изведба на секоја страсна емоција. 14 ОД ТРАГЕДИЈА ВО МЕЛОДРАМА ‌Емоционалната неавтентичност може да биде погубна за трагедијата, но таа не ѝ штети на мелодрамата, а не ги упропастува самодоживувањето и културата на геј-мажите.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ова се случувало на празничните денови на Римската империја, но во денешни времиња човештвото осудува на мачеништво и свирепа смрт милијарди животни, размислувал утешно стариот Бургиба.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сигурно, таа поделена приврзаност може да го оживее или да го подгрее споменот од детството за мајката замислена и како невидено попустлива и како неприкосновено строга, трогната од близината со сина си, а пак морално или естетски згрозена од неговата настраност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа го покажува и начинот на кој Џоан Крафорд ја прикажува Милдред Пирс како изведба, во смисла на тоа дека открива колку и самата Крафорд, далеку од маченичка поради својата беспомошна, самопожртвувана посветеност на ќерка си, всушност, во Милдред Пирс дивно лажирала.310 Штом камерите ќе престанеле да снимаат, Крафорд – а не ќерка ѝ – била таа што, всушност, ги влечела конците. ‌За Џоан Крафорд, излегува, долгото мачно мајчинство не било абјектна несебичност, како што укажува Милдред Пирс.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зборувам за една песна од Френк О’Хара, геј-поет кој одигра средишна улога во формирањето на таканаречената њујоршка школа на поети, сликари и музичари.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако безусловно би сакал да ја дефинирам модерноста - но јас си ја скратувам употребата на тој искривен поим - сигурно не би ја означил модерноста како не-метафизичка или транс-метафизичка, туку спротивно, како мошне метафизичка.  Во што би се состоела метафизиката или метафизичкото на модерната?  На пример во јазичната пракса на информацијата, комуникацијата и технологијата на информации се претпоставува интерпретација на јазикот што е карактеризирана со метафизика: односот кон знакот.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Како речиси и секој американски дипломат совршено го владееше јазикот на земјата на служењето, имаше речиси картезијански однос кон дипломатската мисија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но тој изнесувал битна политичка поента. ‌Хегел не зборувал за мелодрамата, туку за трагедијата – за Антигона од Софокле.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Книгите, пак, за настраните семејства кои се посебно осмислени за деца од основноучилишна возраст, како што се Хедер има две мами, Џени живее со Ерик и со Мартин или Со Танго сме си тројца, иако можат и тоа како да придонесат кон дестигматизирањето на хомосексуалноста и кон поголема општествена толеранција, сепак баш и не го уриваат хетеронормативниот монопол врз формите на изразување што ги има во главните популарни жанрови. ‌Во секој случај, главнотековните културни облици ги даваат единствените жанрови што ги знаат повеќето деца.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Американската машкост, а со тоа и американската геј-мажественост, налагаат жилава независност, здрава самодоверба, висока самопочит: накратко, негирање на потребата, на болката, „на огорченоста, самосожалувањето и на другите неутешни односи кон лишеноста“.254 Значи, разбирливо е што склоп од културни практики чија цел е справување со стварноста на страдањето, пркосење на немоќта и копање простор за слобода во еден општествен свет признат како непријателски и угнетувачки не само што нема да им биде привлечен на многу денешни подредени луѓе, туку ќе го претставува она што повеќето од нас – вклучително и жени, геј-мажи и други малцинства – мора да го отфрлат за да се издигнат до самочувство на достоинственост, гордост, независност, самопочит, моќност и задоволство и покрај сѐ.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Станува збор за правила што мора да ги почитуваме – очигледно ме исмева мојата поубава половинка.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но, тоа исто така итро ја протнува можноста за инаков и поконкретен колективитет, за публика од филмољубиви кралици и воопшто од геј-мажи, заедница создадена од заедничкиот восхит кон оваа женска икона.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Децата може да бидат во некоја ограничена мера изложени на високоразвиените културни облици што содржат и што одржуваат жанрови на дискурс и на изразување – а дури и да се изложени уште од рана возраст на, да речеме, мјузикли или на мелодрами, можеби нема многу да извлечат од нив – но тие се длабоко изложени на стиловите на лично изразување што тие форми ги дефинираат, бидејќи таквите стилови на изразување го обликуваат секојдневниот емоционален живот и ги конструираат разните прагматични начини на кои старателите на децата зборуваат, се изразуваат и се поврзуваат со децата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таков ти беше односот кон војната!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Основата состојба на прозата мимезисот, то ест подражавањето и преобликувањето на стварноста, додека поезијата е односот кон таа стварност даден како своевиден поетски коментар.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Нејзиниот однос кон историјата беше во функција на спасувањето на својата рожба.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

А штом и Милдред Пирс ќе почне да се гледа како претеран филм – како „изнасилен“ – односно, штом ќе престане да се сфаќа направо и штом ќе почне да се гледа со извесна доза на оддалеченост, надменост и иронија (како што не го гледала неговата првобитна женска публика од работничката класа), филмот се лишува од правото на трагична достоинственост, исто како Најмила мамичке, и беспомошно тоне во унижениот статус на мелодрама, на оној презрен и абјектен поджанр. ‌Геј-мажите, и покрај сета своја културна различност од стрејт-мажите, се сепак мажи, па нивниот однос кон мелодраматичната сцена на мајчинскиот судир затоа мора да се разликува барем во еден пресуден аспект од емоционалната вклученост на гледачките кои биле главната цел на класичните филмови со Џоан Крафорд и кои, во секој случај, ѝ биле најголемите обожавателки.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Неговиот целокупен однос кон животот како да се наоѓаше во навечерието на некое просветлување.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Таков беше нејзиниот однос кон виетнамското прашање.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И не се обидувам да нудам генетички приказ на сексуалноста, ниту да ги објаснувам што ги тера поединците да бидат геј или стрејт – ниту сексуално ниту културно; попрво, ги испитувам потеклата на културните практики усвоени од тие што, од која било причина, излегуваат геј или стрејт во една или во друга смисла. ‌Згора на тоа, општествените кодови не ги сфаќам како идеи, до кои поединците можат или не можат да се издигнат; не ги доживувам како размисли за полот и за родот кои одделни луѓе можат слободно да ги прифаќаат или да ги отфрлаат – иако, како и многу чувства, тие навистина содржат одредена пропозициска содржина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Па така имавме и посебен однос кон овие крилести, убави пријатели на човекот.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Од тие причини ги сакаше и ги почитуваше работниците, речиси имаше воинствен однос кон чесната и продуктивна работа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Работата е во тоа што хомосексуалноста, покрај тоа што претставува напуштање на природата, односно отпор кон она што важи за природно, покажува и доследна склоност кон културата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, може да го изразува и неговиот несигурен и амбивалентен однос кон семејната форма и кон самата хетеронормативна култура: неговиот истовремен презир кон хетеросексуалното семејство, кон неговите вредности, кон неговиот симболизам и неговата емоционална клаустрофобија, од една страна, и, од друга страна, неговата натамошна опфатеност во угледниот и достоинствен облик на живот кој семејството го претставува и во стегите на љубовта кои тоа ги воспоставува.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Машките геј-практики, значи, се сфатливи во контекст на поширокиот систем на меѓусебно поврзаните културни вредности што колективно ги дефинираат и личниот и општествениот идентитет во рамките на современото американско општество.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во овие рамки, нашето учење за терапијата, нашата конструкција на терапевтското настојување неопходно го вклучува нашиот однос кон јазикот. Нема бегање од ова. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 27

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тој ја диригира (или не ја диригира) сопствената делница без мешање во она што другите го прават. (“Ремек-делата на западната музика се пример на монархија и диктатура!

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Зашто, градејќи нестандардни емоционални врски со културните облици, тие практично го одбиваат силниот општествен повик да заземат конвенционални, хетеронормативни положби и практично се здобиваат со нестандардни сексуални и родови идентитети, идентификации и ориентации.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ќе го сметав сево ова за исповед, за рамнодушен однос кон себе ако не знаев дека со црвената нишка низ моите гради се извлекува и животот.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

- Кога го ставив твојот прстен во она кутиче што го нарекувам сокровиште, верував дека ќе ти биде јасно дека имам специјален однос кон него, како кон сите тие нешта што се во „мојот свет”.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Со оглед на тоа како се структурирани во хетеронормативното општество општествениот и душевниот живот, како се структурирани општествениот свет и човечкиот субјективитет, а и со оглед на непријателската осуда од хетеронормативното општество на хомосексуалноста и на женственоста, геј-мажите немаат многу-многу избор, освен да го заземат тој абјектен, феминизиран домен.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На тој начин, врз заднината на роднинската грижа, љубов, пожари, крадци и купувачи се одвиваше моето растење и се развиваше мојот свесен однос кон околината.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тука е и димензијата на хетеронормативноста која Ворнер ја нарекува „репросексуалност – испреплетувањето на хетеросексуалноста, биолошката репродукција, културната репродукција и личниот идентитет“ во стил на живеење што создава „однос кон себството кое сопствените темпоралност и исполнетост ги гледа во поколениското пренесување“ и побудува етос на „себетрансценденција“ како основа на човечкото достоинство.467 ‌Доминантноста на хетеронормативноста зависи од пробивноста и неминовноста на тој етос – многу повеќе отколку од задолжителната хетеросексуалност како сексуална практика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеби ќе излезе дека геј-женственоста се состои од културна идентификација со одредени обродени начини на чувствување и на изразување или од привлеченост кон нив, како и од одбивност кон други.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Себеси се прикажува и како простодушник и како разочаран критичар на надуениот новинарски дискурс кој го користи како стомакозборец.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Меѓутоа желбите и односот кон објектот го наметнуваат својот ритам, кој сигурно не е ритам на соматската сексуалност.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тргајќи ја настрана експлицитната содржина на филмот во прилог на неговата мелодраматична моќ и раскошниот црносериски [филмноаровски] стил, уживањето на кампот во него како да го оправдува тврдењето на Сузан Зонтаг за аполитичниот карактер на кампот, за неговото претпочитање на естетиката за сметка на политиката, за неговата неутралност „во однос на содржината“ и за неговиот „начин на гледање на светот како естетска појава“.268 ‌Токму ова воздигнување на убавината до степен на врховна вредност (не само убавината на Џоан Крафорд туку и убавината на беспрекорниот мелодраматичен и кинематографски стил) и оваа релативна рамнодушност кон политичките услови во кои се остварува естетското совршенство, ја ставиле машката геј-култура на лош глас – особено меѓу феминистите – дека има реакционерна политика, дека е непријателски устроена против жените, дека ги прифаќа угнетувачките општествени состојби, дека промовира митски, а не критички однос кон примените вредности и дека соработува со силите на општествена доминација. ‌Но, машката геј-култура многу-многу не ја секираат критичарите и не се срами од своите љубови.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ивековиќ расправа во прилог на тоа дека женскиот идентитет и однос кон “Другиот” е различен од оној на мажите, што резултира со женската помалку насилна форма на национализам.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Сепак, за да се опише како геј- мажите градат однос кон сексот и родовите улоги, како гледаат на жените, на местото на женственоста во машките геј- културни практики, сепак, значи сосредоточување кон ставовите на геј- мажите за жените, а не кон самите жени ниту кон нивниот светоглед и нивните интереси.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа имплицира истенчена чувствителност, повисок естетски усет, особена чувствителност за стилот и за модата, нестандарден однос кон предметите од главнотековната култура, отфрлање на обичните вкусови, како и критички поглед кон стрејт- светот и некоја заедничка колективна, но, сепак, посебна визија за она што навистина е битно во животот.8

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Меѓутоа, за сфаќање на неговиот однос кон кичот најзначајна е реченицата од текстот „Лажна уметност“: „Отсуството на кичот го прави нашиот живот неиздржлив“.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Рози одеднаш стана малодушна, не затоа што ѝ беше објаснета мистеријата за змијата, или дека нејзиниот однос кон змијата беше изменет, туку затоа што се сети дека е во Идн Парк.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ова не е некаков логичен, обмислен, свесен процес – небаре на некој првобитно мажествен маж одеднаш ќе му дотече наплив од проникливост, па ќе си рече: „Леле, навистина ми се допаѓаат момци, па тоа мора да значи дека сум како жена – чекај, изгледа треба да почнам да се идентификувам со девојкине“.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кампот навистина подразбира естетика, афект, етика и политика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Напротив, признанието дека нешто е камп самото по себе е признавање на сопствената подложност на камп-естетиката и на сопствената готовност да се учествува во заедница составена од тие што го имаат истиот благонаклонет однос кон грозниот предмет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Веќе имав вложено извесни напори да си ги изградам сопствените вкусови, за кои сметав дека се посебни и кои, според мене, го изразуваа мојот особен однос кон мојот историски миг, кои ги изразуваа мојата избрана припадност на одредени движења и стилови во современата уметност и култура и моите политички вредности.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Односот кон спиралното кој е сексуален - „имав пенис во спиралата“ - му се спротивставува на давењето на дишачот во Javel, а сепак не е ниту вистинско бекство, ниту барем одвоена алтернатива, туку рефлектирана слика. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 193

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Потоа почнавме да истражуваме како била вовлечена во овие различни активности, процедури и ставови; во ова самодисциплинирање во согласност со половите карактеристики; во хиерархискиот и дисциплински однос кон сопственото тело.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Со тоа, ако не се декларирате како народен уметник вие автоматски станувате болшевик и марксист, а штом сте тоа, вие немате духовен свет, не ја сакате татковината (многу години подоцна, откако заминав слушав сѐ уште коментари дека сум заминал затоа што не сум бил никаков патриот!), немате однос кон историјата и редовно имате руина од семејство.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- рече Дарвиш.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Овие композиции можат да се изедначуваат во сите бројни комбинации и редоследи на настап. 176 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Во Концерт за клавир и оркестар (1957-58) повторно се вкрстуваат многубројните разновидни Кејџови искуства со намера да се концентрираат екстремните спротивности какви што нема во природата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Заради целиот тој однос кон неа, Марија ужасно се чувствуваше.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Таа нуди естетика на општествено суштествување кое се приврзува за обликот на еден прав живот и му дава убавина и вредност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

— Море, в'кот домаќин и Толе поправен, токо нема каде.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Твоето прашање, мој Камилски, логично се поставува: но германските лингвисти и писатели имале толерантен однос кон француските зборови кои се претопувале во германскиот, се случувало и обратното, но тие воопшто не биле поттикнати од никаков лингвистички национализам и шовинизам!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Миграцијата на јагулите продолжува наспроти гигантските работи, заканите кои притискаат врз езерото и лошиот однос кон природата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Особено мислам на Нил Бартлет, Алан Холингхурст, Марк Мерлис, Џејми О’Нил, Кристос Циолкас, Џон Вир, Дејл Пек, Мелвин Диксон, Џо Кинан и Адам Марс-Џонс; како и Роберт Феро, Тони Кушнер, Алберт Инаурато, Роберт Глик, Денис Купер, Џон Речи, Џејмс Пурди, Семјуел Дилејни, Итан Морден, Есекс Хемфил, Алан Гурганус, Стивен Мекколи, Дејвид Фајнберг, Џејмс Роберт Бејкер, Гери Индијана, Рандал Кенан, Дејвид Ливит и многумина други.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во секој случај се работи за односот кон јазикот, техниката, политиката, сексуалноста.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Препуштајќи му го на случајот изборот на фотографираните субјекти, извлекувајќи ги од анонимност случајните минувачи и поставувајќи ги во центарот на вниманието резервиран само за славните, делото на Димитријевиќ претставува критика како на системот на вредности со неговите очигледно произволни хиерархии, така и на идеологиите кои лежат во основата на рекламниот дискурс и политичкиот култ на личноста: „Се обидов да најдам одреден вид на активност што ќе ми овозможи да ги надминам рамките на формалната еволуција и да се обидам фундаментално да го променам нашиот пасивен однос кон опкружувањето.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Лично верувам дека со својот критички однос кон состојбите опишани во неговиот Календар за годините што поминале, како и со своите актуелни колумни, Трајче Кацаров ќе помогне во создавањето нови и здрави критериуми за проценување на состојбите во уметноста кај нас, иако сум совршено свесна дека сите заедно сме длабоко заглибени во истиот круг на тешко премостливи и речиси непроменливи вредности.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Таа го казнувала своето тело за неговите прекумерности.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Укажа посебно на сериозноста на пишување проза - што бара трпеливо прибирање податоци, критички однос кон нив, формирање ликови, макотрпна деноноќна работа - некогаш на машина за пишување, а сега на компјутер.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Тоа му успевало само повремено.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Шаќир и Ѓуро удрија на шаки и смев, спомнувајќи си некои приклученија од комитскиот живот, а особено за Толевите односи кон жените.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мојот однос кон Америка е нешто десетто.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Таа е однатре, нужно на страната на културата. ‌Зашто, што е културата ако не отклонување од природата, од зададеноста на светот, особено од зададеноста на општествениот свет, од очигледноста на човечкото постоење и од сето она што има врска со него, а што непромислено го земаме здраво за готово?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Мешајќи ги занесните преносители на сексуалното идолопоклонство со едно одвоено, речиси клиничко вреднување на убавината, геј-мажите остваруваат некој вид беспристрасност во односот кон еротските предмети што им го приближува доживувањето на сексуалната желба до доживување на чисто естетско созерцание.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Поетиката на Ренџов - како и секоја поетика - поаѓа од најуниверзалната состојба на творештвото, а тоа е односот кон стварноста.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но најдобро се разбира како стил на воспоставување однос кон нештата, жанрот на практика, прагматика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дедо Иван немаше внучиња, така што во неговиот однос кон Бојан имаше нешто вистински дедовско, преку врската со Бојан тој го живееше и остваруваше односот дедо-внук, во среќавањата со него ја подмладуваше својата старечка душа.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Само поради таа причина, односот кон женственоста што го поставува Марки во музичкиот спот прави односот на машката геј-култура кон женственоста да изгледа релативно едноставен и јасен.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Бившиот го избркаа од работа заради грубиот однос кон воспитаничките и го назначија за концерт-мајстор на симфониски оркестар.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Обликувањето на машкиот геј-субјективитет во едно изворишно искуство на неавтентичност на многумина геј-мажи им дефинира што е тоа да се биде геј.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Исто така, постои проблемот на односот кон вистината и вистинитоста, отвореноста и комуникацијата, од една страна, и Margina #21 [1995] | okno.mk 63 отсуството од вистина и отвореност, и заради тоа доминација, од друга страна.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

И јас, на почетокот, како да го наследив, по некаква неразбирлива инерција во животот, истиот несвесен однос кон Мајка кој се негуваше во семејството, таа да биде, според сопствениот избор, некако на втор план.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Тоа навистина е застрашувачко, бидејќи е подвоено она што некогаш беше најинтимниот и најважен однос кон стварноста.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Згора на тоа, се преиспитува и нашиот сопствен однос кон уметноста денес.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Ворхол во филмската традиција Ворхоловиот однос кон филмската традиција е поинаков од оној кон сликарската, па затоа е потешко да се постави во историјата на филмот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ниту во еден миг не претпоставувам дека нивниот однос кон филмот е суден да биде и да си остане однос на неквалификувана ревност, на некритичка, буквална идентификација и гледање во огледало, небаре не се способни да внесат во филмот сопствен камп-сензибилитет.301 Она што го велам е просто дека нивниот однос кон филмот не е нужно, неминовно ироничен; понатаму, филмот силно им ја поттикнува неироничната идентификација.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И во тој случај треба да се реши прашањето за односот кон него.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Џоан Крафорд сосема доминира со видното поле, а секој нејзин зрачец чувство – незаборавно забележан со беспрекорната глума, со мајсторското осветлување на нејзиното лице и на тој нејзин дивен тен и со сјајните камера и монтажа – веднаш и речовито му се телеграфира на гледачот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Постојат тези дека идеолошкиот вакуум (чиешто постоење исто така е под прашање) доведе до инвазија на телото во тн. Источна Европа. Колку тоа е точно и евидентно?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тие се како светилници во меморијата на секој од балканските народи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кога му се приближи на половина метар, позиционирано некако отстрана, одеднаш и понатаму не тргајќи го погледот од него, како да се трудеше да има некој сервилен однос кон гостинот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А, впрочем, еден ироничен однос, т. е. односот кон драмата на гледач што е истовремено и внесен во неа и оттргнат од неа – во случајов, особениот однос на геј-гледачот кон женската мелодрама – може да биде најдобрата, можеби најдобрата возможна одбрана од задушната емоционална клаустрофобија на семејниот живот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Чувството за себеси како геј-маж досега барем делумно ми еволуирало преку тоа искуство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Револуционери кои станувале владетели во своите земји, нобеловци, славни писатели биле наши пријатели, пријатели на бараните книги кои секогаш успешно им ги наоѓавме коментира Армен Самуелиан, творецот на Источната библиотека, кој беше познат по својот толерантен однос кон книгите од сите режими и од сите источни краишта на светот од Балканот до Блискиот и Далечниот Исток, до Кина и Јапонија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Грег Беар (Greg Bear), денес еден од најчитаните SF писатели во Америка, го деформираше светот со своите нанотехнолошки амеби, ја посочи дволичноста на односот кон хомосексуалните гении и го воведе во секојдневието поимот на Шредингеревиот (Schrödinger) парадокс.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Нејзиното однесување ме потсетуваше на мојата мајка и на односот кон нас, нејзините чеда, која често велеше дека бог ја испратил во животот за да ги спаси своите чеда!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Изгледа дека на сите нам што го практикуваме таквото дистанцирано (или академско?) читање, постојано ни се случува истото: текстот на речиси секој од своите колеги да го следиме мошне внимателно, но притоа да го апстрахираме самиот скриптор онаа загадочна persona dramatis, која успеала да се избори за разновидноста и за множеството на совладаниот материјал, за да им го овозможи на своите читатели концентрираното естетско задоволство.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Имав шеф и шефица, со никакви познавања во работата, со никаков однос кон колегите и странките, без трошка култура.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Културната практика на машката хомосексуалност честопати се стреми да создаде посебен, дисидентски однос кон хетеронормативните културни вредности, еден нужен и решителен однос кон нивната доминантно сексистичка и хетеросексистичка кодираност, како и да доведе до нивно особено, перверзно рекодирање – односно да ги настрани.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тие го определуваат општествениот и симболичкиот контекст во кој се обликува субјективитетот и затоа се темелници на општественото обликување на обродените и на сексуалните идентитети. ‌Во хетеронормативни услови, природно е машки субјект да си го доживува желниот однос кон мажите, мошне необмислено, како женствен, па врз таа основа да се идентификува со некоја женствена улога.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Врските наши со Бугарите станаа многу тесни со општа положба во Турција: ние бевме браќа по својата судбина и бевме во еднакви односи кон владата и фанариотското духовенство.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

„Можеби татко му на Иван ќе се појави“, се обидов да узнаам нешто повеќе за нејзиниот однос кон тој непознат човек.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Всушност, помага да се воспостави геј-идентитет што не се изедначува направо со ниту една постојна родова положба, туку кој се дефинира преку својата дисонантност, преку отклонот од конвенционалната родова мапа на мажественоста и женственоста. ‌Машката геј-култура ги користи женската субјектна положба и женствената идентификација за да му се спротивстави на нормалното кодирање на културните предмети и активности според некој строг родов поларитет, машки наспроти женски, истовремено заземајќи и женска субјектна положба за да овозможи сексуализирање – всушност, хомосексуализирање – на културните активности (спортовите, операта) кои нормално се кодираат како хетеросексуални.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во средниот век црковните концили за одредени прашања донесуваа одлуки дека се „адијафорични”, што значи неутрални од позициите на верата, така што црквата нема директен однос кон нив, тие не можат да се подведат ниту како грев ниту како доблест.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ме мамеше зраче надеж дека А.А. можеше да има подобар однос кон мене како влијателна личност и авторитетот што го уживаше кај Водачот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Всушност, нагласувајќи ги театралностите на Милдред Пирс до гротескност, Најмила мамичке ја истакнува имплицитната несериозност на претходниот филм и покрај неговата релативна ревност, вкус и вистинообразност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Една таква анализа би била возможна – има модели за неа, почнувајќи од С/З на Ролан Барт и од Д. А. Милеровото прустовско читање на Циганка – а и пожелно би било.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Голем број машки геј-културни практики ја нагласуваат женствената позиционираност на геј-мажите, активно поттикнувајќи си ги учесниците (од обата пола) да ја заземат општествено обезвреднетата и маргинализирана положба на жените, па дури и да ѝ ја преувеличат маргиналноста и деградираноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Имаше и казни, инквизициски однос кон непослушните, процеси, интернации.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

-Штом ќе ја насетам болката, или ќе се појави некој проблем во врска со здравјето, најнапред одам на лекар а потоа постапувам според неговите наоди и совети. Ништо друго.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тој со Цветана Горски внимателно го слушаше: - Во новото време, кој и да е режим, ќе ја покажува својата величина само според односот кон Езерото.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Според Даскалов најкорисни биле луѓето без големи амбиции но со здрав однос кон задолженијата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Така денес во светот сочинет од најразлични општества со најразличен однос кон митот за прогресот имаме и разни концепции за уметност.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Геј-мажите, најпосле, се исклучени од високата сериозност на трагедијата.311 За нас нема место во нејзиниот егзистенцијален јад – иако мораме да се носиме со штетноста на културната надмоќ на жанрот, што значи дека неизбежно мораме да создаваме (дисидентски) однос кон неговата прагматика, вклучително и кон општествените и емоционалните конвенции, вредносните хиерархии и структурите на чувствување што трагичниот жанр ги мобилизира и ги зајакнува.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Јас имам изграден однос кон секоја изненада што ќе ни ја приреди телото.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Од друга страна, татко му, не согледувајќи дека тие грешки се всушност негови (во секоја смисла), имаше крајно ригиден однос кон синот, сметајќи го за антихрист, иако самиот беше атеист.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Во најдобар случај, токму тоа е она што успеала да го постигне Зонтаг, иако склона да го помати.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Боб Пелетро, како што го именуваа неговите пријатели, висок, слабникав, со убав профил на тенисер, беше комплетен арабофил, префинет и вешт дипломат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но зборот „интерактивен“ е погрешен, бидејќи компјутерските програми промовираат пасивен однос кон јазикот.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Никогаш не можел да има таков однос кон работите, ниеднаш не ги посакал за себе, пред да помисли дека за секоја од нив треба и самиот да остави нешто; мислеше на убавината на едно такво имање, кога ќе можеш она да го покажеш со отворено лице пред сите, и на нечистотијата на едно онакво имање, а знаеше дека тоа го имаат во себе и повеќемината од нивната група; беа малцина оние што му завидуваа и што му се дивеа на оној.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Односот кон анималниот свет ќе го доведува човека да се однесува како кон жртвуваните животни и кон блиските од својот човечки сој.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во тоа не гледам ништо лошо; според мене таквиот однос кон феномените на популарната култура е најсоодветен.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Таа создава етика на лична и колективна репродукција, имплицирајќи насоченост кон иднината.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Морав да ја напишам оваа книга за да ја откријам, за да се доразберам во едно време во кое ме немаше целосно во односот кон неа.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Сотир Паскали не рече ништо. Си помисли дека Камилски повеќе сакал да го истакне својот химеричен однос кон книгите, отколку да се соочи со реалноста за тешката состојба на очите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ова може да ја одразува интернализацијата на геј-синот на мајчината хетеронормативна моралност и на нејзиното љубовно суспендирање на таа моралност во негова корист, нејзиниот двоен став на отфрлање и прифаќање.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тешко дека овие музи со очила како што некогаш (одамна) ги нарекол луцидниот Ролан Барт (Roland Barthes), би можеле да се споредуваат со вистинските писатели оние што ја пишуваат таканаречената убава литература (belles-lettres).

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Песната излезе во неговата збирка Песни за ручек во 1964 година.369 Лана Тарнер паднала! поттрчнував и наеднаш ете заврна и заснежи а ти рече дека паѓал град но град те мава по глава силно, па затоа сепак снежеше и врнеше и толку ми се брзаше да се сретнеме, но сообраќајот беше баш ист ко небоно и одеднаш гледам наслов ЛАНА ТАРНЕР ПАДНАЛА! нема снег во Холивуд и нема дожд во Калифорнија на многу журови ме имало со поведение крајно срамно но не ми се случило да паднам о, Лана, те сакаме станувај.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тетоважата осцилира од симболичен чин до револуционерство.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ајде сега да резимираме како функционира тоа настранување во случајот со геј-женственоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Неговиот речиси митски однос кон природните јазици, имајќи ги на ум секогаш древните балкански јазици, кои повеќето биле главно говорни и исчезнале во текот на владеењето на Римската Империја како дакискиот, тракискиот, античкиот македонски, викиншкиот, илирскиот и други.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Па тие деца што ќе се здобијат со нестандарден или со дисидентски родов или сексуален идентитет нужно си го градат тој идентитет во однос на главнотековните културни облици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Хомосексуалноста има особен, посебен однос кон културата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ами сега колку лажовни ќе излезат тие уверувања и на македонските комитети и на Бугарија, ако и едните и другите, од пасивен однос кон едно ново течење што бара „Македонија за Македонците”, а не за Бугарите, или од иронизирање со него, стапат во борба со него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сите тие елементи се дел од стилот на Милдред Пирс; заедно тие успеваат да му вдахнат на филмот сопствен особен стил кој изгледа совршен, а, сепак, и некако екстравагантен.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Една од причините поради кои првенствено ја избрав Џоан Крафорд и што решив да го проучувам фрапантниот спектакл на измешани гламурозност и абјектност кој го приредува, и во Милдред Пирс и во тоа што произлегло понатаму, е тоа што нејзината гејска привлечност нѐ тера да се соочиме со два ноторни аспекта на машкиот геј-субјективитет кои ги прават денешните геј-мажи особено гадливи – па затоа и особено ненаклонети да ги истражуваат: имено, идентификацијата со жените и приврзаноста кон мајката.355 Овие две теми се и средишни и табу во современата машка геј-култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како и да е, ако го читаме насловот да значи дека терапијата може да биде согледана и опишана како разговор, тогаш треба да погледнеме како овој специјален вид на разговор ги исполнува терапевтските цели и како оваа гледна точка ни помага нам и на нашите клиенти да работиме заедно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

А сега едни од нас гледаат на себе како на Бугари и ги соединуваат нашите интереси со бугарските и наместо да ја изучуваат Македонија во секаков однос, наместо да ја изучуваат историјата на Македонија во сите времиња, ги изучуваат бугарските интереси и бугарската историја и не честопати оние периоди од неа што немаат никаков однос кон Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ги носеше и ги читаше светите книги Библијата, Коранот и Талмудот, верувајќи во нивната моќ.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така доаѓа до сукоб меѓу вистинитоста и обманата, довербата и недовербата.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Попрво, семиотските кодови ги сметам за конститутивни за значењата од кои се раѓа поединечниот субјективитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Последните две беа одделени од првите три и беа во поинакви односи кон Турците и Грците.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Токму сиот тој културен систем на родот, на моќта и на жанрот, политиката на емоцијата што тој ја создава и ја одржува, како и разликите во положбата, класата и статусот што се втемелени врз него се она што се обидов да го опишам во претходното поглавје. ‌Машката геј-култура, обележана со преземањето на женските мелодрами како Милдред Пирс, може да се сфати како инстинктивен одговор на тој систем и како стратегија за отпор кон вредностите што ги крепи.312 Тоа е значењето на мелодрамата како геј-стил.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Овие дополнителни знаци во определен редослед се додаваат кон основниот дел од графемите, кој ја рефлектира парадигматиката на системот-прототип.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Проклет да бидам, некој измислил нормален однос кон будењето.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

За нашите односи кон Турците јас можам да речам само едно: ние сме задолжени да направиме сѐ што се бара од нас за да ѝ докажеме на Турција оти нејзиното останување како европска држава среќава во нас полно сочувство.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Исто така, ми пречеше овој нејзин однос кон Вера, пред уште да ја запознае, или макар да ја види.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Не ми требаат воопштувачки мудролии, вентилаторски бранови во базенот на мртовечницата кадешто го снимаме најновиот хит „ВО ДОЖДОТ” (работен наслов: ПОДМОРНИЦА 2).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Бидејќи систематската меѓусебна поврзаност и хиерархиска распределеност на општествените вредности што придонесуваат кон утврдувањето на тие генерички разлики се формативни за човечкиот субјективитет кога тој се обликува во рамките на некои конкретни културни контексти, не е изненадување тоа што дури и мошне младите деца се ориентираат, и однатре и нанадвор, во однос на таа основна културна поетика – на конвенциите на дискурсот, на чувствувањето и на изразувањето што тие жанрови ги претставуваат. ‌Со други зборови, долго пред воопшто да имаат секс, младите имаат жанр.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но вашиот однос кон приказнава навистина ме изненадува“, се насмеала мисионерката.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Спомна и некоја несправедливост кон мене од нивните искажувања а веднаш потоа уследија и зборови во одбрана на нашата љубов.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Неговата фасцинација од визуелната досетливост и богатство на духот кај децата, е поврзана со неговиот необичен личен однос кон сопствените спомени и импулси од детството кои што останатите возрасни така сигурно и претпазливо ги закопале вон досегот на свесноста.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тој никогаш не губеше време за релативизирање или пак за рушење на холивудските митови (во митологијата на американскиот филм, не постои вредност која не е успешно пародирана), и од неговите изјави, и уште попрво, од неговиот однос кон протагонистите, можеме да го видиме респектот кон холивудската традиција, особено кон системот на ѕвездите.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пријателството со Махмуд Дарвиш и неговата поезија го одржуваа жив мојот однос кон палестинското прашање.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

А штом е така, комитетите од ироничен и пасивен однос кон новото течење ќе треба непосредно да преминат кон неговото поддржување.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Наместо тоа, искажува нешто друго – нешто карактеристично геј.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Токму такви се прашањата за кои дава одговори нашиот модел на културна поетика, барем на еден општ и хипотетички начин.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Неговата позиција стануваше уште подраматична со оглед на својот внатрешен и надворешен егзил и односот кон јазиците.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Без сомнение, во однос кон светската заедница српскиот PEN Центар се наоѓа во состојба на радикална резигнација.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Таа најпосле ја промовира визијата за љубов што ја крепи секој облик на посредство што таквата љубов може да го најде во кинематографијата (било како уметност, било како стока), во пријателството и во мелодрамата како емоционален и прагматичен жанр – иако не настојува дека една таква визија е остварлива.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа ќе бара од нас во воспоставување добри односи кон сите народности што ја населуваат Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Еве што пишува: „Политичкиот комесар на 587 чета има многу лош однос кон девојките.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ќе се послужам со цитат од приредбата, на која една наша соученичка рече: „Марксистичката револуција го разурнува целиот духовен свет; љубовта кон татковината, националното чувство, односот кон историјата, кон семејството, минатото и иднината“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Лакан се бави со таа разлика во својот семинар за идентификацијата, кадешто неговиот аргумент е дека не живее само субјектот во јазикот, туку и домашните животни; само што нивниот однос кон јазикот е различен!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Како пример, можеме да ги земеме коптскиот или ерменското писмо и нивниот однос кон грчкиот прототип, или пак, односот на грчкото писмо кон старосемитскиот систем на писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но, да бил Хегел ноќта на закопот на Џуди Гарланд оној петок, на 27 јуни во 1969 година, меѓу кралиците што се насобрале пред гостилницата Стоунвол кога онаму полицијата правела рација, можеби ќе пеел друга песна – под претпоставка, се разбира, дека воопшто знаел да пее.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сите ние што долго и, ајде да речам, професионално ги читаме книгите од тој научно-публицистички вид, свикнавме да применуваме прилично специфичен, безмалку ригиден (студен?) однос кон нивните автори.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Иако Зонтаг навистина повикувала на опис и на анализа на формата, таа претпочитала да го обрати тој критички протокол и да ја нагласи потребата „подробно да се испитува формалната функција на предметното прашање“388 Но нејзината приврзаност кон формата и кон стилот требало да ја натера да ја види нужноста на еден поинаков потфат, на една херменевтика на стилот – херменевтика на „површините“ што не би била сомничава, туку описна – и да ја согледа можната важност на едно испитување на содржината на формата што би ја нагласило тематиката, односно настраната противтематика, на самиот стил.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Членовите на групата се претставуваат како занесно страсни приврзаници на Џоан Крафорд, но ставот кон Крафорд што се имплицира со претераниот приказ од Копола кажува вртоглаво комплексна приказна.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Машките геј-културни практики, затоа, се склони да си ги сместуваат субјектите, без разлика дали тие субјекти се стрејт или геј, во положбата на исклученото, на дисквалификуваното, на изведбеното, на неавтентичното, на несериозното, на патетичното, на мелодраматичното, на претераното, на извештаченото, на хистеричното, на феминизираното.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

111 Неговите портрети на минувачи, изложени - меѓу другото – на Биеналето во Венеција, во Центарот „Жорж Помпиду“ и на Шанзелизе во Париз – ја поставуваат случајноста во центарот на создавањето значење, истовремено егзалтирајќи „химна за потенцијалната и непознатата креативност, за не-признавањето на уметникот-поет кој е избришан од историјата“ (Акилe Бонито Олива).

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Тоа е сцена за Кирил и Мане во Америка.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тоа, се чини, не е прашање на сензибилитет, ниту на афект, ниту на идентификација, ниту на задоволство, ниту на субјективно позиционирање, ниту на родова неусогласеност, а камоли на однос кон женственоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Митското искуство или, подобро, трајното чувство на скриеност во него, претпоставуваат еден наивен, недолжен однос кон светот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Значи, нас со Бугарите нѐ врзуваше едно заедничко име, еднаков однос кон нас од страна на Грците и Турците, еднаква жед за слободен од фанариотите и Турците живот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Исто така во написот се осврнува и на однесувањето на македонскиот народ во борбата против окупаторот и неговиот однос кон борците на бригадата.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

И покрај немарниот однос кон претходните контролни прегледи, Сотир Паскали не сакаше да помисли на најлошото: Климент Камилски да не дојде на операцијата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Несомнено, „успокојува тоа што големо мнозинство од гејовите“, како што напиша Едмунд Вајт во 1980 г., „се еднакво филистејци како мнозинството стрејтови“ (еден од благодатите на геј-ослободувањето, тврдеше тој, ќе биде ослободувањето на „многу бездарни души“ од поривот да создаваат лоша уметност, за да се ослободат да си станат водоводџии и електроинженери).472 Но, работата не е во тоа што самите геј-мажи се родени „уметници“, иако сите се отуѓени, донекаде, од необработеното искуство (што може да биде објаснување зошто оние геј-мажи што не се родени уметници сепак чувствуваат настран порив да создаваат уметност, како што приговараше Вајт).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако овој долг се осознае, ако обединувањето на нашата интелигенција со бугарско, српско и грчко образование се постигне, ако се парализира работењето на пропагандите и се успее тие сосем да се отстранат од Македонија, ако се установат добри односи кон сите македонски народности и се подобри политичката и материјалната состојба на Македонците, тогаш, при сите дадени жртви, ќе можеме, покрај другото, да бидеме задоволни од едно: востанието ни ги отвори очите за грешниот пат по којшто одевме досега, по којшто ќе одевме и за напред, и без востанието сами ќе подготвевме почва за дележ; тоа ни ги отвори очите за многу наши нужди што и не ги претпоставувавме понапред.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ја објаснува двојноста на геј-свеста, ја објаснува таа хиперсензитивност за вештачката природа на семиотичките системи – хиперсензитивност што толку видливо се изразува во кампот и која ја создава онаа особена артилерија од херменевтички техники што геј-мажите ги еволуирале за да ја разобличуваат лукавштината на општественото значење и за да ги извртуваат нејзините кодови и означители на иронични, софистицирани, пркосни, суштински театрални начини. 475 И затоа е благотворна за создавање на геј-културните облици и стилови со кои се запознавме. ‌Сѐ додека настрани деца се раѓаат во хетеросексуални семејства и во општество што е нормативно, поимски хетеросексуално и сѐ додека се и понатаму отуѓени од хетеронормативните општествени облици, ќе мораат самите да си осмислуваат сопствен нестандарден однос кон хетеросексуалната култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Јано, Катерина е мојата почудесна половина но покрај тоа уште и најнепроценливиот рудник на доброто во мојот инаку зафркнат живот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Татко, кој по своја линија ги проучуваше промените меѓу луѓето и нивниот однос кон Езерото при падовите на империите на Балканот, имаше јасна визија за настаните што се вестеа, посебно во однос на скорешниот пад на фашизмот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Сепак, најдобар, според мене, однос кон деликатната тема “дрога” е: иронија и цинизам.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Изведбата на Копола е апсолутно класично одигрување на жена што видливо „шекнува“ – она што Гордон, можеби, би го опишала како слом и ранливост – а тоа е оддавање почит на пресвртот на ѕвездата од преседанот на Феј Данавеј во Најмила мамичке, кој нѐ научи самата Крафорд да ја третираме како своевидна скица на женската комбинирана гламурозност и абјектност, на занесната екстравагантност и на драматичното, хистерично, беспомошно распаѓање.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зашто она што го овозможува иронијата, во согласност со прагматиката на кампот, е можноста да се доживува театралноста на семејниот живот истовремено и како ужасна и како урнебесна, без притоа едната димензија на тие театралности да се асимилира во другата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако за потребите на оваа студија посакав да ѝ завртам грб на самата машка геј-култура и, наместо неа, да ги истражувам природата и функционирањето на машката геј-поткултура, тоа е затоа што вторава е мистериозна на начини на кои првата не е.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Перо поради тоа не ѝ замеруваше, но имаше впечаток дека таа има посмирен однос кон тој "неред".

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Но каква врска има ова со ориентализмите, со односот кон нив кај балканските народи?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Вчера Косовската бригада во заседа го пречека засилувањето кое доаѓаше од Струга.186 Уништени седум камиони, еден тенк, седумдесет убиени Хуни, а Хуните беа истерани од селата Локов-Глобочица“.187 По враќањето на делегатите од Првото заседание на АСНОМ, а посебно “пристигнувањето на Видое Смилевски-Бато“ односот кон мисијата се променил.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

А токму такво чувство можеби машката геј-култура им предизвикува и на многумина геј-мажи, како и на многумина стрејт-луѓе, кои учествуваат во таа култура. (Значи Фелоус не греши сосема кога машките геј-практики ги толкува како женствени.) Но тоа не мора да покажува дека геј-мажите спаѓаат во трет или меѓупоставен пол, дека имаат различна биологија или психологија од стрејт-мажите, ниту дека имаат некоја посебна, суштинска, архетипска природа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ме потсети дека на означеното место веќе ме чекаат Арафатовите луѓе...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И тука се работи за комплексна игра на идентитетот и на различноста, осцилирачка иронична двојност – истиот оној вид на иронична двојност што му е суштинска на камп-сензибилитетот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Чувствуваше потреба да им се освети за понижувачкиот однос кон неа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Мислам дека за тоа нема да кажам ништо, бидејќи тука е вклучена и една друга личност.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во овој однос кон животните Бургиба гледаше како западниот човек го презел арбитрарно правото да го раздвои човештвото од анималноста, кое судбински го опкружува, предизвикувајќи свесно еден циклус на планетарно проклетство.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Настраниот свет на припадноста кој го замислува, попрво, е проекција на геј-желбата. ‌„Мелодрамата“ и „трагедијата“, тогаш, не се однесуваат само на разни видови драма туку и на разни прагматични жанрови на дискурс, на разни начини на чувствување и на разни стилови на емоционално изразување, како и на диференцијални степени на општествена достојност и на различно вреднувани општествени изведби – а сите тие, пак, корелираат со разликата меѓу женственоста и мажественоста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

О’Хара тука ја присвојува амбиенталната мелодраматичност на конвенционалниот новинарски дискурс – со неговите изнасилени наслови што привлекуваат внимание, со запенетата фасцинираност од животите на јавните личности и на ѕвездите и со возбуденото чувство на драматика што го внесува во известувањето за тековните настани во вестите – за да го воспостави сопствениот дисидентски однос кон главнотековните жанрови, дискурси и културни облици што ја дефинираат конвенционалната хетеросексуална мажественост.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ова може, превртено или реципрочно, да се каже за секој идентитет и секоја идентификација: нема однос кон себе и поистоветување на себеси, без култура, но мојата култура како култура на другиот, култура со двоен генитив и разлика во себе.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Туркајќи ги до крајност елементите на прежестокото чувствување, на емоционалната претераност и на страсниот набој што веќе ги има во Милдред Пирс, Најмила мамичке нѐ учи да го гледаме реалистичното и (релативно) трезвено претставување во претходниот филм за судирот меѓу мајката и ќерката како веќе накиснато во буновна претераност, која веќе се граничи со хистеричност, како веќе наклонето кон една редуктивна, надмено патронизирачка визија – истовремено и гламурозна и абјектна – за жените и за женственоста: да скратам, веќе дисквалификувано од кандидатурата за сериозно разгледување, од кандидатурата за почесниот статус на трагедија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа стои во однос кон имагинативната продукција на нови дескрипции за тоа што се случувало (пр. на тоа што мажите им го правеле на жените) како што Лок (кој се опишал себеси како “ниж работник”, кој го чисти ѓубрето) стоел во однос кон Бојл и Њутн.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Како малку задоцнет свети Фрањо - во Бојс постои потреба за свето, чувство на длабока почит кон повеќекратните можности на живот - тој му држеше проповеди на животното и учеше од него.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Каков е вашиот однос кон времето, и во некаква интимна, мемориска смисла и во историски перспективи.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Зашто невозможниот, а совршен предмет побудува еден мошне особен вид желба.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нихилистичките книги „Боиштето на нихилизмот“ и „Подземна Русија“, што ни паднаа в раце, влијаеја и создадоа кај нас негативен однос кон сè што беше старо.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Како и сите вистински класици, без оглед на своите најдлабоки познавања тој не е интелектуален, туку формален; неговиот поглед на свет е секундарен во однос кон геометријата на фигурите и кон нивната местоположба.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Јас, кажувајќи ви ги двете вистински случки со корите од банана, сакав пред сè да ја осудам нашата негрижа, нашиот примитивен однос кон мојата и твојата улица, кон мојот и твојот град, кон нашата средина.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Лудата личност е ранета со својот пореметен однос кон стварното.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Себе: мојот однос кон фрагментот; мојата склоност кон фрагментот; мојата немоќ да гледам во целина. Валтер Бењамин зборува за “проституцијата на просторот во хашишот”.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Нагласив дека мојот однос кон франкофонството не е осамен во Македонија и дека има повеќе генерации од разни области на науката, економијата, културата, уметноста, особено литературата, кои со децении негуваат одлични односи со француските институции.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Оваа истовремена коинцидентност на страсната внесеност и на отуѓената збунетост, толку типична за машката геј-култура, е она што ја структурира реакцијата на геј-мажите кон сценава. ‌Се разбира, немам намера да имплицирам дека не може и жените да имаат иронична и оддалечена перспектива кон Милдред Пирс.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сето ова го прави рутинирано и со постојан однос кон сите шумови во станот.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Самата геј-гордост е неспојлива со идентитет дефиниран од неуспех, разочараност или пораз.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Не е битно дали даденото семејство е она, твоето, од кое потекнуваш, дали е семејството што си си го избрал или ти е новосоздаденото геј- или лезбејско семејство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Втората стихозбирка на Милчо Мисоски со наслов “Записки“ доаѓа по повеќе од две децении од објавувањето на првата (“Чекајќи го ангелот“, 1991), не за да побуди сомневања во цврстината на врската меѓу авторот и книжевноста, туку напротив, да сведочи за неговиот сериозен однос кон она што вообичаено се нарекува творечки растеж и зреење.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Во бројни текстови тој ги објаснуваше корисностите што ги нуди таквото зазеленување на фасадите: 1. стеблата произведуваат кислород 2. подобрување на микроклиматските услови (во градот и становите), бидејќи се намалува острината на климатските промени (топло-ладно, влажно-суво итн.) 3. задржување на ситниот песок и сличните нечистотии 4. смалување на уличната бука 5. скриеност од надворешни погледи 6. сенка во топлите месеци, пропуштање на светлина во ладните (токму затоа „дрвата-потстанари“ се листопадни дрва, кои во зима оголуваат и овозможуваат поголем проток на светлина низ крошната) 7. можно е доаѓање на пеперутки и птици, значи радост при враќањето кон природата 8. симболично покажување на новиот однос кон природата - за разлика од кровните градини, „стеблата-подстанари“ се видливи и за минувачите.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Токму таков ироничен однос кон машката власт, имплицирал Хегел, бил подлога на Антигониниот отпор кон законот и ѝ овозможил да си го оправда, без потреба да се повикува на никакво поопшто начело, пркосот кон државата. ‌Џуди Гарланд не е Антигона.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Барем за машката култура, вистинската политика на филмот лежи во неговата естетика: неговиот стил го надминува она што го пренесува неговата видлива порака.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нам општествените премрежиња на самото наше постоење ни налагаат да играме улога што подразбира лажирање на сопствениот субјективитет. ‌Тие општествени услови имаат голема објаснителна моќ за појавите што ги проучувавме тука.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во оваа книга јас наведувам одредена литература, но поголемиот дел е базиран на мојот личен однос кон љубовта.  Дали, тогаш, книгата е инспирирана од неверството во вашиот сопствен брак?  Тоа е мошне деликатна тема.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Макар што верата си беше јасно одвоена од државата, а уште повеќе од владејачката идеологија која, во периодот на сталинизмот, пропагираше и апсолутен атеизам, Афз Идриз, како мудра и умерена личност, со толерантен однос кон лаицизацијата, умееше вешто да се одржува меѓу муслиманските верници кои, главно, ги населуваа руралните области на Републиката.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Се надеваше дека, кога ќе се запознаат одблиску со Марија, ќе го изменат нивниот однос кон неа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Штом ќе се изместат од задолжителната, конвенционална мажествена позиционираност која им се должи на тоа што имаат истополова желба, машките геј-субјекти развиваат нетипични родови идентитети преку изнаоѓање различни видови дисидентски односи кон стандардните родови вредности што се врзуваат со културните облици. ‌Ајде да разгледаме еден претставителен, навистина прочуен пример.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сето тоа пак, беше во функција на задоволување на „нагонот” да ја појми сопствената креативност, т. н. (од него самиот) „un mystere totale”.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Името на делото повторно упатува, како и во раните дела, на специфичниот, негирачки однос кон традицијата (“традиција која секогаш била традиција на рушење на традицијата”).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таквото изучување ќе внесе разумност во нашите односи кон сите споменати народи.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Мошне е важно, особено ако се земе предвид општо прифатениот став на еден дел од младата публика којашто има позитивен однос кон марихуаната, иако ретко или никогаш не ја користи, дека марихуаната е во тесна врска со многумина најдобри поп музичари, вклучувајќи ги и Beatles и Rolling Stones.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кога зборуваме за “сериозност” во литературата неизоставно мислиме за односот кон смртта - на пример, како ликовите би се однесувале во нејзино присуство, а како во случај кога таа не е актуелна.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

А протогеј-субјектите реагираат на настраното нудење на одредени одлики или состојки на тие главнотековни облици што комуницираат со чувството на тие деца за различност, со нивната желба за бегство и со нивната волја да замислуваат алтернативи, како што тоа го срочил Бери Адамс.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И учителката, со својот внимателен однос кон мене, често ме потсеќаше на тоа страшно, и јас не можев да внимавам на тоа што го предаваше.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Зашто, веќе ги утврдивме трите услови чие содејство е и нужно и доволно за да се објасни општествената репродукција на машката геј-култура. (1) Дури и ако конвенционалните, хетеронормативни жанрови на дискурс се исто така и жанрови на чувствување и стилови на лично изразување; (2) ако главнотековните жанрови на дискурс, жанрови на чувствување и стилови на лично изразување се кодираат за родот и за сексуалноста според стандарната културна поетика – така што се интонираат со конкретни општествени вредности што различно се поврзуваат со конкретни обродени или сексуални улоги; и (3) ако таквите жанрови на дискурсот и стилови на чувствување или на изразување се обликувачки за одделните субјекти уште од раната возраст во животот – тогаш навистина е возможно во машката геј-култура да има нешто како примарна социјализација, доколку извесен дисидентски однос кон тие жанрови на дискурсот и на изразувањето претставува дисидентско обликување на родот и на сексуалноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но алузиите одеа и подалеку: стигнуваа до татковиот однос кон јазиците... 20 декември 2000 г.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Исто така, дополнителните знаци можат да бидат разместени меѓу симболите на основниот дел, што доведува до поголемо нарушување на редоследот преземен од системот-прототип, а како пример за ова, можеме да го посочиме ерменскиот систем на писмо и неговиот однос кон грчкото писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Да сфатиме каков е општочовечкиот однос кон природата и на природата кон човекот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

XXXII И во односот кон Палестина и Палестинците, од страна на претставниците на високото југословенско колегијално раководство, се чувствуваше отсуството на некогашна Титова Југославија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Желбата на записот е повеќе да се опише отколку да се објасни, и за мене самиот, досегашното повеќедецениско молчење, здржаноста да се доискаже во стихови мојот однос кон Рацина и кон неговото пеење, поривот но и несигурноста на моето доближување до него, почитта па отаде и стрептежот од јавно кажаниот збор на што толку мудро ни укажа Блаже Конески, дрзоста и дораснатоста на младиот поет да проговори со јазикот на песната за Рацин, за Рацин што го пробуди во нас идеалот на јазикот и убавината на поезијата.

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

Односот кон времето е ист со односот кон парите и кон другите: роковите, состаноците, паричниот курс, сето тоа е намерно оставено да лебди.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

А она што се обидувала да го конкретизира е точното значење на тој стил.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Нема ли некој од мајка роден да не спаси од овој зулумќар!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Сајберпанкерите воведоа сосем поинаков однос кон модерната технологија.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„Да знаеше и да беше уште жив можеби и ќе се појавеше“, рече таа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Те прашувам ко фан: конкретно, цаки, едиповскиот однос кон патетичниот Стефановски, занаетот твој поради што и го правиме ова интервју.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ќе го сметав сето ова за исповед, за рамнодушен однос кон себе, ако знаев дека со црвената нишка низ моите ради се извлекува и животот.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Доколку имаш само малку поироничен однос кон светот на медиите ќе имаш и дистанца кон сѐ, а тоа е важно.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Општествената еднаквост за геј-мажите и за другите сексуални отпадници, ако некогаш ја оствариме, нема сама по себе да ја урне културната и нормативната доминантност на хетеросексуалноста, ниту единствениот облик на интимност што оваа го создава и го наметнува.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тој ги претставува дисидентските односи на еден геј-субјект кон главнотековното родово кодирање на стандардните културни вредности.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во дипломатијата и во најтешките моменти отсекогаш ме спасуваше мојот однос кон вистината.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но, она, кардиналната, беше од нејзиниот индолентен однос однос кон она што се случувааше околу породувањето.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Германскиот поет ангажирано молчи, како да учествува во локалниот натпревар “Седум дена досада”.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во Агенцијата каде што работеше, која функционираше како ДООЕЛ, во тој период, работеа 12-13 луѓе како „обезбедувачи“ – сите, освен управителот, со облигационен договор за дело и со статус приправници!?3

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Освен тоа, за мене не постои хајдегеровски модел или парадигма, не само затоа што немам неортодоксен однос кон Хајдегер, туку затоа што хајдегеровското мислење не може да биде модел.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

И можеби токму од горделивоста на петлите тој извлекол еден вид пожртвувано задоволство, еден вид авантуристички однос кон кокошите.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Барем не уште многу долго.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа и беше причината веднаш да се обидам да го расчистам барем мојот однос кон нештата што ја распретуваа збунетоста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А и самиот управител имаше отворен и другарски однос кон сите вработени, што Мушаланов го оценува како доста позитивна работа и наведува дека, доколку управителот професионално и навремено ги плаќаше обврските спрема вработените, самата Агенција можеше да прерасне во модерна компанија. 289

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Бидејќи е, како што е, постојано место на мелодрама, семејството практично налага да го гледаме од иронично гледиште.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Преокупираноста на Зонтаг со значењето на кампот како стил е она поради што сѐ уште и денес вреди да се чита нејзиниот есеј за кампот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

однос (имн.) - кон (предл.)