нога (имн.) - се (зам.)

„Тоа е, дошло, ќе се трае", си велеше Стале и гледаше како над сите момци стои отец Арсенија и само да трепне со левото око сите на нога се наоѓаа, Ништо не работи тој отец, им заповеда на сите и крка ли крка одделно од момците, во своето одајче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Некои од нив се на налани, па под нивните нозе се огласува секој час целата клавијатура на нерамната калдрма.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Потстанувам – не седнувам, моето тело на нозете се потпира.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
А рацете дур летаат и нозете се јазат кон сонцето на плодот кон семките што 'ртат долапот расте во ноќта на сништата што лазат и вика тој со гласот што чкрипи тропа и чкрта.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
А јас бегам и нозете се лепат на тоа сребро.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Здрвените од недвижност нозе се радуваа на зракот, разлеан врз грубата калдрма.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не знам со кои нозе се вратив и како преживеав тогаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, едното враќање и раната на ногата се отвори.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И потаму земјата под нозете се стоплуваше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сончевата поплава се повлекуваше пред сенките. Расцутените бадеми на ридот се покриваа со сино-румени одблесоци на свој оган.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А јас бегам и нозете се лепат на тоа сребро.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Го врзувам Чако, а тоа само трепка и ме гледа зачудено. Потоа клекнува и со десната нога се чеша зад увото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со нозете се закрепувал, а со рацете свирел.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јон се препка, на своите нозе се препка и го завлекува и Мисајлета.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)