нога (имн.) - му (зам.)

Тој на вратата од болничката соба се појави со бундата и шубарата што си ги донесе од СССР.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Имаше астма, срцето му откажуваше, нозете му се вкочануваа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега побуни му спремам стапици и зачки атентатори му местам а всушност ко најнизок полтрон пред нозете му лазам и се лигавам пред неговиот трон. Маргина 35 87
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тој се придигаше со мака, нозете му се тресеа, а рацете ги свиваше над глава како за одбрана. Од носот и од забите му течеше крв.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Тато, Ташко, Влатко, Дејко и Марко дојдоа да ме видат!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И ногата му е скршена. Ќе лежи подолго.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се свртевме накај него и не сакајќи се фативме секој за својот клуч.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
При толку висококвалификувани бајачи, недостасува само уште Асан, троа замижан. Ококорен и тој не се мами.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Одеше што одеше, нозете му окапаа на Исус Христос, рскавицата му се сотре во колената дури од првата влезе во својата втора Пиета.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И ставајќи го лончето на решото ја сети до себеси неа. Нозете му се подкосија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не се чувствуваше најдобро. Беше изморен од претераното напрегање, на грбот го чувствуваше студенилото од кошулата натопена со пот, а и нозете му беа мокри од снегот што му се истопи по чорапите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Некое чудно чувство набабруваше во него, телото му е напнато, сè е затегнато во него, мислиш ќе се скине нешто, а нозете му потреперуваат, дишењето му е забрзано и шумно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој си ја симна шапката и си го избриша челото со синото шамиче. Долгите нозе му чекореа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Земјата под нозете му се тресеше и предметите, што беа во непосредна близина, се туркаа и се тресеа; а подалечните предмети пловеа во нејасна магливост.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не одеше веќе за да ги прерипа куќите; нозете му се влечеа по калта, долгите раце млако му висеа дури до коленици.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Обесвестениот полека си дојде на себеси; нозете му се смирија, згрчените прсти се исправија.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Нозете му се лизгаа по угорнината, непрекинато колван од клунот на јастребот, ги затвори ушите, за да не го слуша повикот на бикот Чако, препотен до гола кожа, бегаше, бегаше...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Чекорите на Еразмо беа неосетно лесни, нозете му одеа сами.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Вистинска будалетинка сум, нели?“ Јас не одговарав, само се смеев.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се свртев и се засмеав – за нозете му се имаа припиено тесните розеви панталони, кошулата беше во најразлични бои, а над сериозното лице со брада и наочари се издигаше капа со два портокалови израстока, кои завршуваа со зелени туфни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неколку месеци потоа, кога ќе се погледнел во огледалото забележал оти носот му станува клунест, очите му стануваат сосема тркалезни, вратот му се издолжува, прстите на нозете му канџосуваат, црвенеат и се одвојуваат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Под истрпнатите нозе му се тргаше земјата, болка слична на кинење го стегна во колковите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И нозете му се криви троа, кога носи куси панталони, преку лето на кломпи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Готов е за долна земја, вели, двете нозе му се во еден опинок.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По малку го запирам коњот, оти нозете му пропаѓаат во земјата, преполнета со вода и со снег.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едната нога му се држи само на ногавица. Ја сечат ногавицата, ја поттргнуваат и ногата му ја извлекуваат сосе алати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И нозете му се истанчија, му се затресоа и го испуштија човекот одозгора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Околу него куп празни чаури. Нозете му се одвоени од трупот. Како да сакале без него да побегнат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Змија, џитка. Ногата му е поцрнета. Слушаш ли, побратиме, си стапнал зломорница. - Тој веќе не те слуша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Змија, се наведнал над покојникот Симон Наконтик, кикотливо старче; заради боцкавата муцка бил налик на видовникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А еднаш кога се преправаше дека ногата му е шината, татко му за да му ја намести, му ја сврте нагло, што тој од болка испушти таков крик кој и сега го слуша во ушите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Долгите нозе му трепереа како на младо ждребе додека слушаше внимателно.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не фолираше: лазеше со грб по стутканиот чаршав, главата му паѓаше или нозете му виснуваа а некој пршлен во нејакиот `рбетен столб молскаше со брзи кратки болки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Азра сè уште со широко раширени нозе му седеше на устата на Андон кој одамна го имаше изгубено чувството за мирис (лекарите имаа констатирано дека тоа е резултат на операцијата на капиларите во носот направена во неговата рана младост) и тој не можеше да ја насети реата од меѓуножјето на Азра, но обилно оттаму во устата и по образите му течеше тегава слуз, од што во еден момент мораше да го извлече јазикот, да земе здив со намера повторно да се врати на истото место, но се откажа, се сврте на левата страна и ги префрли двете жени на десната страна од креветот, речиси ги залепи за ѕидот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Градниот кош беше тесен како на костур: нозете му беа толку тенки што колениците изгледаа пошироки од бутните коски.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
6. НАДВОР ОД ОРОТО МНОГУ ПЕСНИ ЗНАЕ - мелодија тананика, но зборовите му се туѓи, а на оро штом се фати ќе почне и да се кае дека нозете му се плеткаат по тактови други...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Одеднаш ја позна. — „Она е, она ! ... Ами сега?“ — се праша и нозете му се потсекоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога тие влегоа, нему нозете му се затресоа и седна место на билото, на едно смреково столче, крај огништето на машкиот кат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во нозете му се виде како врабица и таа споредба што механички му падна на памет во истиот миг му се виде непристојна. Пренепристојна. Просто ја исфрли од главата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Шишман сети како тој се зададе врз него и набрза да направи нов чекор, ама ногата му се слизна и, занесен така, потрча по сопствената тежина надолу.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Камчето во џебот на Шишман тропна од што нозете му се затресоа сами од себе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Од босата нога му потече крв, но тој трчаше како ништо да не му е.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Дали потта некому му мириса или нозете му смрдат?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На нозете му се нафрлиле живи рани, сараџи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По нозете му се качуваат водни змии, го препашуваат ко јажиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Посака да стане, но увиде дека рацете и нозете му се врзани за креветот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Со десната нога му го изби од рака, го фати за коса и молневито го повлече на страна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само нашите комити си ги чекаме со радост и со солзи и со леб и сол и вино и веленцина под нозе му постелваме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го одбегна ударот, со десната нога му го изби штикот од рака и во истиот миг неговата тупаница се растовари во лицето на противникот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Петре Даскалот сето време стоеше на вратата на даскалницата, накривнат поради тоа што едната нога му беше покуса, и изгледа многу внимаваше што се случува, но не се ни замеша.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Нозете му се протегнаа дури до самиот влез на колибата.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
На свое чудење, кога стана островото, Мече усети дека под нозете му зашлапа вода, а после малку време и тлото почна да се лулее.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Имавме еден вол многу умен, беше многу голем во главата и тогаш си протолкував дека тој сигурно дошол, па нозете му се направиле раце и ја кренал стомната со вода и ја испил.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Небаре нозете му беа сковани во окови, а срцето со свилен гајтан престегнато.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ибн Бајко излезе на половина од молитвата на попот. Нозете му се тресеа. Колкот силно го болеше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)