нога (имн.) - го (зам.)

— И не наведувајќи се, со нога го заврте на грб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ги збрка полицијата, тој се најде меѓу првите редови во бегањето, но беше слабичок и истоштен, и сѐ повеќе заостануваше, не ги разликуваше лицата, гледаше само како безброј нозе го заминуваат, го сечат некако грубо неговиот чекор, и тој останува сѐ поназад и поназад.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Корилчета сами нозете го водат таму.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Винстон остана седејќи една минута, загледан во својата празна чаша, и одвај забележа кога неговите нозе го изнесоа повторно на улицата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А сепак, истиот момент кога им дозволи на мислите да му залутаат, неговите нозе го доведоа тука по сопствена волја.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во еден момент ногата го подлага, но на време се фати за една копачка. Се додржа некако.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Иако од мали нозе го подготвуваше да биде освојувач на небесните синила, се чини дека пресудна за идното професионално занимање на овој млад човек беше секогаш тивката и одмерена Снежана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Смирно, нога го нога, рамо до рамо Срп у них за појас свети.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Нечујно пријдов и таму, на прозорецот, ја гледам како со рацете на крст се држи и си ги стиска дојките, а со нозете го го прејавнала радијаторот и се трие на него загледана во мачките крај ѕидот отспротива.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Пар нозе го газат грбот на патот да му ги испукаат коските (патот при тоа задоволно стенка).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Челичниот обрач околу челото малку му попушти, но стомакот го гризеше, а рацете и нозете го болеа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Малото полека го спуштив во водата и тоа преташе весело, а таа, со клатење налево - надесно, се преврте на грб и со едната нога го јавна овој нејзиниот, па се исплашив дека ќе му напукне бутна коска и им го подадов Барбариче... и, кога првата капка ја допре, таа веднаш го прострела со поглед и навежбаниот се исправи, го грабна детето и го свитка во бањарка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Нозете го болеа. И главата, како да испил седум – осум лименки од пивото „Гардист“.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Со едната рака цврсто го држеше ременот, а со другата и со нозете го клоцаше снегот, го распретуваше, настојувајќи да го ослободи животното.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А ти знаеш ли за аман? (Му ги зема пиштолот и ножот од појасот, го обезоружува, а потоа му удира неколку клоци и за нозе го извлекува надвор од каде се слуша офкање.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тој ја отвора вратата и со десната нога го пречекорува прагот на домата наша. Се крсти пред иконата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ногата го печеше. Ја поли со вода од чешмата крај заштитната мрежа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Левата нога го допре подот и болката беше неверојатна.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Бев многу мал. Скитав по реката во нашето место и наидов на ѓол. Помислив не е длабок. Зачекорив во него и под нозете го загубив дното.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Под нозете го чувствував дното што не беше песочно како она на морињата, туку меко и лигаво.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Шупливиот дел од дрвената нога го полнев со хулахопки и другите работи и право во Брно, каде лично и своерачно им ги облекував на милите студентки од земјите на социјализмот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
33 На сет глас викавме и со тупаници удиравме на се што беше околу нас и со нозе го толчевме подот небаре тука беше големиот душман.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во еден период, најчесто ја кажуваше поговорката: Shqipëria nje pëllëmbë e ngriti boten në këmbë! (Албанија, педа земја, сет свет на нозе го крена!) Татко, во тие моменти, ќе ја погледнеше, небаре отсутно ќе се согласеше, во потрага по новата кота на нашиот егзил, а ние, децата, настојувавме во разните фази од животот, вистински да ја протолкуваме Мајкината поговорка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)