небо (имн.) - плови (гл.)

Надвор беше студено и месечината светеше. По небото пловеа облаци.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
По светлото небо пловеше месечината, наѕираше во колибата со своето насмеано лице и како да им се потсмеваше на двајцата заспани другари.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)