небо (имн.) - изгледа (гл.)

Беше рано утро. Сонцето изгреваше. Небото изгледаше како да беше послано со светол син ќилим.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Снегот веќе не паѓаше така насилнички, небото изгледаше попроѕирно, но со тоа воопшто не се поправаше положбата на момченцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)