ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Помошта сме ние, народот. А, народот е сила!

Историската вистина е проследена не само низ биографијата на главниот јунак, туку и со формирањето на Внатрешната македонска револуционерна организација во Солун 1893 година, движењето на социјалистите, формирањето на комитетите и кружоците, личностите на Даме Груев, Ѓорче Петров, Димр Хаџидимов, Пејо К, Јаворов, Димитар Гуштанов, Ѓорѓи Бродалијата, Пере Тошев и други.

Добро знаел Хадријан дека има еден црн ветер кој доага од една густа дамнина и кој никогаш не може да го стигне - животот.

Тој ветер раскажува дека светоста на народот е јазикот и дека камењето сега раскажува за него. ***

Според неговите опсервации “народот е многу исплашен од бугарскиот окупатор...

Народот е мрзлив, нечист, целосно недоверлив и природно нечесен.“

Вистина е дека веќе одамна г.Милоевиќ составува некакви српски братства кои според неговите зборови должни се да го сеат србизмот не само во Македонија и Тракија туку и по бреговите на Средоземно Море, т.е. во Шпанија и во Африка. (г.Милоевиќ мисли дека Шпанците и Алжирците се Срби); вистина е дека неколку Милоевиќеви следбеници шират ретроградни идеи во Македонија и во Босна и Херцеговина; виситна е дека книгите на г.Милоевиќ и на архимандритот Пелагиќ бесплатно се делат, најпосле вистина е и тоа дека во белградското богословско училиште има и такви професори кои зборуваат дека бугарскиот народ е припрост и добродушен, но прашање е што произлегува од сето тоа.

Само согледувањето на тие своеобразни црти во карактерот, наравите, обичаите, животот, преданијата и јазикот на нашиот народ е важна причина да сме ние против делењето на нашата татковина и за нејзината автономија, зашто дележот ќе ни искорени сѐ што ни е мило и ќе ни наврзе многу противно нешто на нашиот народен дух.

Македонското прашање во рацете на бугарските дипломати и народ е ред глупости направени само на македонска сметка и наречени меѓународни победи на бугарската самостојна политика.

Но таквата постепеност има место ако два соседни народи се во нееднакви политички услови, тоа значи, едниот, т. е. покултурниот народ господарува, а другиот, понекултурниот народ е заробен или, најмалку, нема полна политичка слобода.

Долгот кон народот е тесно врзан со долгот кон татковината, зашто поимот народ е тесно врзан со поимот татковина.

Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.

Полната политичка слобода не чини за ништо, ако еден човек не сознава оти неговиот човечки долг, неговиот долг пред својата татковина и својот народ е: труд, труд и пак труд.

Народот е немирен: бара правда и кај што нема.

Народот е ослепен и оглувен од страв и треба да му се каже кон кај треба да гледа и што треба да слуша.

Сиот народ е истеран да работи. Ангарија. Да можат и мртвите ќе ги скорнат да помагаат. 238

Ќе му речам: - Ајде, мажу, ко сите да излеземе, да поработиме, цел народ е в поле, ќе му речам. Сѐ е прецутено, прегорено.

БАБА АНЧА: Народ, како народ... Ни сите прсти се еднакво долги, ни оти сиот народ е едкакво умен.

И така народот е притеснет во стапицата на својата „судбинска линија” што му ја смислија изветреани глави и политички кабадахии.

Народо е спремен на сѐ, а тогаш е најлесно да се биди жртва на манипулации од страна на политичарите!

А толку имот е потиснат под вода и толку народ е иселен.

Во сепарето на демократијата ќе го читаш синопсисот на неоколонијалистичките метаморфози - како се преобразува терорист во херој. Софистицираното зло над народите е симбол на високоразвиените демократии.

Шушка коприната на незаборавот глода свеста гризе совеста јаде жолчката копнее желбата се топи, се впива во лебецот на јазикот а јазикот е совршен акробат во несовршениот циркус на историјата чијашто кожа е дребна бродерија скапоцен марифет народот е и врач, и враг Боже благи.

Цел народ е излезен по нивите, во полето.

За чиј народ е напишано ,не нагињи се кроз прозор"?

Како целина, народот е многу необразован и некултурен.

Нивните села се концентрација на нечистотија и сиромаштија, дури и во поголемите села во долините каде што луѓето се во многу подобра ситуација".

И секој од нив на свој начин му ги објаснуваше кривовштините што ги прави државата (некои тоа го нарекуваа ненародниот систем) и му објаснуваа зошто народот е сиромашен, ненајаден и лошо облечен и дека сите треба да бидат еднакви, сите да имаат работа и плата, а не така како што е сега - ти работи, а некој друг да се богати и богато да живее.

Ама овојпат, иако тој не го забораваше оној стар ферман, со оловен печат, дојден од султанот до дедо му славниот Исхак-бег кога овој стана заповедник на Скопје, пишуван со рака и во футрола од ѓон, а во кој султанот умно ги опоменуваше своите намесници да не се перчат многу и да не се подаваат на суетата, зашто да бидеш господар на еден народ е исто што и да седиш на терезија со два таса, тој сепак не ја менуваше одлуката: првин затоа што потурчувањето на ибн Пајко ќе одекнеше силно меѓу колебливата раја, а второ, затоа што и самиот султан, покрај сите совети, даваше и уште еден, кој сега многу му одговараше на Мехмед-паша: „Својата сабја сепак секогаш држи ја остра!“