мрак (имн.) - бев (гл.)

Студениот мрак беше толку вдаден по светлината што ја турна и излезе на патот пред Севда.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Чекорејќи можеше уште да пцуе. Во самиот мрак беше во Белата Долина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Забите му беа свртени кон мракот, мракот беше прежилав и за волчи апежи, густото тесто на темницата претврдо за сите остри белини на светот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сѐ си мислам дека треба да се случило нешто внатре во семејството во кое мракот беше голем и стануваше сè погуст...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога игуменот излезе од црквата по вечерната молитвата, мракот беше одамна спуштен и го забележа Стивенс каде што сè уште стои загледан кон езерото осветлено од месечината.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Над нас мракот беше испресечен со зелени пукнатини, под нас земјата се грчеше од гнев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дали само покојниот Дмитар-Пејко, некогаш Димитариноарие, знаеше какво чудовиште нѐ следи и чувствуваше ли тој на своето грло, како што чувствував јас, влажни и лепливи шепи на магла?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Шараше со батериската лампа. „Вилијам! Вилијам!“ Мракот беше празен. Зимскиот ветер ја тресеше куќата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)