момче (имн.) - од (предл.)

Се врати човек за триесет години назад и се почувствува момче од дваесет години, толку што му се свиде свирката од зетот Крстета.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Им соопштува на свој начин дека дошле даскалиците од Охрид и дека вечер ќе даваат претстава и кои се цените на местата, та иде и до најинтересната новина од денеска која сам си ја додава, разбирајќи дека: на некое момче од Марул му избегала невестата и запиња повеќе од секогаш: — Денеска на пат за Прилест загинала една млада, бела, калеша, убава невеста од Маруууууул!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ЕМИГРАЦИЈА Заминах за Скопје да уча И момче од тука фанах Со гз докторка станах
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
- Тука си бил. Ти водам едно момче од Скопје на спиење.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Некое момче од четата на Јане Сандански, носи шарена писана гајда.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Андонис, осумнаесетгодишно момче од тесалиските села, со главата навалена врз рамото на Јана, не разбира што зборува Циљка, сал слуша со богољубен израз на лицето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Црномурестото момче од Неготино беше отсутно. Многу замислено. Неспокојно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Наоружан до заби со пушка, тешки куршуми нанижани преку градите, му удира по дрвената маса, на која се потскокнуваше тресејќи се, а момчињата од четата, повторуваа по него согласувајќи се со секоја негова мисла...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја омажиле за непознато момче од друго село кое првпат го видела пред да ѝ стане сопруг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Нивите ги давам под наем. Доаѓа едно момче од Белград.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Едно преку друго, ова не беше само нова гаража туку и сопственикот беше некој друг Едо Бранов. Веќе не она момче од Охрид.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А Бојан на неколку селски собири беше гледал пеливански борби во кои учествуваа и момчиња од тие јуручки села.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дедо Алексо го затекоа сам. Не ги очекуваше посетителите, уште помалку момчето од градот, па отпрвин се збуни, не знаеше што и како да зборува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
______ 1 Постои една народна приказна во која еден орел го носи едно момче од „долниот“ во „горниот“ свет.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Подоцна, многу подоцна, се чуло во Кукулино од некои кираџии дека се вратил оддалеку маж ѝ на Фиданка Кукникова и исекол поголема гранка од дуњата во дворот, ја исчистил од кора и ѝ ја измерил тежината со десната рака, бил висок, со светла коса и имал во торбите и дисагите што ги донел на маска секакво богатство; веднаш, со првата ноќ на неговиот втор живот во Лесново, ги спобркал сенките што се грчеле со машки воздишки околу неговата куќа сѐ додека не натерал тројца никаквеци да се напикаат во манастирот па тој таму без збор ја дигал и ја спуштал ластегарката поттикнуван од цел куп жени што дошле да ги собираат своите парталковци и да ги лекуваат дома од модрици и навреденост со толчен печен кромид во зејтин, потоа, по три или четири месеци, кога можело да се види дека прочуената убавица затруднела, попот знаел дека ќе остане без нова кошула, без нови чорапи и без куќа иако Доце Срменков му рекол дека ќе му купи нови опинци и, повторно облекувајќи ја везената кошула, отишол во некое штипско село по осамена вдовица со момченце од три години и со покуќнина што можела да се натовари на два магарешки коша, така било, селото се наполнило со доенчиња до првата протока на ракиските казани во сувите дни кога младите татковци се насмевнувале со модри усни кон Фиданкиниот маж од чија ластегарка сѐ уште накуцувал ситноглавиот Гавруш Пребонд но тој и порано со есенските 'рѓи чекорел под тешката облека со една здрвена нога од настинка и веќе се пеело, законите на Лесново или биле измислени заради дојденците или се заборавиле, и се кршел каменот по пештерите, впрочем и можело - на небото потрепетувале многу повеќе ѕвезди отколку што ги паметеле луѓето во тоа кратовско село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Мамооо!!!! – викна момче од камионот што возеше пред нас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со шепите направив инка, собрав воздух и викнав: - Мамооо!!! - повторував и гледав како трчаа жените, како се туркаа и викаа, ама во таа викотница, во таа бура име не се слушаше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Уште рано премина и тој преку Црна на Чебренскиот Мост, каде што му излезе во пресрет поп Пејо со десетина вооружени момчиња од земската чета.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Домците почнаа да се туркаат околу високото, неубаво дете, Методија Гришкоски, едно момче од управата, потсилен од неколкуте свои другари, се дрзна да го бутне одзади, бараше кавга.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тоа момче од нејзините спомени кое ја гали со јаболко, кое ѝ шепоти бајка, кое ѝ подава нож, е брат ѝ Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Другите сите беа момци од четата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)