милост (имн.) - го (зам.)

„Не верувај во себе сè до денот на смртта своја!“ му го истакнувал примерот на Шимон, синот Зомин, кого поради остроумноста и милоста го нарекуваа само Бен Зома, драг дури и во изреката „Кој го здогледа Бен Зома во сонот, ќе стане мудар“, а кој, замеан од тајните учења, влезе во пардес и се збогува со умот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ти и не знаеш колку ти е потребно опавчето! - и од милост го чукнала со шепата по главата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)