место (имн.) - вика (гл.)

Стасавме некако до тоа. Лазаретот што го викаат. Нешто како болница. Во Сива Вода, место викано беше. Близу до Битола.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А таму, на Малимади, место викано Валкана Планина, има многу чешми, извори.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сепак треба да ѝ каже некој лаф што ќе ја потсмири и наместо тоа таа им го кажува она што и самите го чуја низ отворената врата Ки на занцеле на друго место вика адно чувек таму надруф!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)