месечина (имн.) - не (чест.)

Од веднење над водата речиси премалена.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Месечината не може да слезе во долот и во долот е секаде темничина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Човекот од Месечината не станувал од столот, не одговарал на ниту едно прашање на посетителите, а дишел, вистински дишел, и тоа прилично ги возбудувало лековерните гледачи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И месечината не се симна по стожерите гумната зрно не видоа место плод по дрвјата растеше Во дланките како леб го стискаа селаните и прворотките место чедо раѓаа камен црн гол камен.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Месечината не може да ги покрие како што го покрива сјајот на ѕвездите. Како оваа ноќ што покри еден живот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Беше толку праведен, толку чесен, а отиде да прикажува една бесрамна лага.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Месечината не ги видела, во својот одраз се вргалела.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)