маштеа (имн.) - судбина (имн.)

Рабовите на мојата животна гуња прскаа и јас барав пат да се извлечам од тој задушен правоаголник во кој единствена знаменитост беа петте беспризорни пасторчиња на маштеата судбина и тројцата распеани студенти, од кои еден веќе се сомневаше во животот, во луѓето, во себе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тоа беше потсмев на неговата маштеа судбина, а тоа што стана само за една молитва подоцна, му ја наполни душата со горчина.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)