маштеа (имн.) - ѝ (зам.)

По одмаздата од која настрада синот на инспекторот, по тој настан од кој крвта ми стана волча а лицето темно, сината маштеа ѝ забрани на Ана да разговара со мене и да ми носи книги но не бев сигурен дека на Ана не ѝ е тешко нашето оттуѓување.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- А-а-на! ја извика маштеа ѝ од прозорецот изговорувајќи го н-то како њ. Се тргна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Засега маштеа ѝ на Ана, желката Поповиќ и џинчето директор на гимназијата нека бидат спокојни.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ана и маштеа ѝ, реков. Пенчо порасна; се исправи и го турна белото перче коса под сивиот каскет.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога маштеа ѝ повторно ја извика, се завртев и налутено појдов кон улицата, без увереност на независен човек како што се чувствував само во оваа темна задушност.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Вечерта маштеа ѝ на Ана ме помоли, да ѝ купам конец.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- А-ња, ја извика маштеа ѝ од собата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)