маниризам (имн.) - е (гл.)

Невозможно е да се превиди огромната разлика кога се зборува: Господ е “сила”, “волја”, “душа” или пак Господ е “личност”, “татко”, “син”, “господар”, “судија”, “спасител”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Маниризмот е „аутистички“ инфантилен, а „класиката“, во една еротска смисла „зрела“, во својата изразна геста секогаш е усмерена кон партнерот, кон едно Ти. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 190
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Значи: маниризмот е антинатуралистичен и доследно стреми кон тотална апстракција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)