магла (имн.) - блика (гл.)

И веднаш, не испуштајќи го чадот од душникот (сеедно со секој збор модринкавата танка магла бликаше од неговата уста со усни без грч и видливи промени за да се процени внатрешната состојба), продолжуваше бавно, со ѕвонлив, младешки глас; не е преисправен во столот а грбот муе ерамен во неговата предолга неподвижност на рамениците можеш да му ставиш полни чинии без страв дека течноста од нив ќе се истури.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)