луња (имн.) - го (зам.)

По распаќињата луњите го изговараа твоето име место каде.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Сине, вели, денес луњата го полегна полето, Ги откорна дрвјата и саноќ по месечина Како утки сами шетаа жените.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)