лице (имн.) - се (зам.)

Митра си ја чу пресудата. Озелене како мувлија и не можеше да најде збор да проговори, додека на Достиното лице се покажа црвенило до уши и длабока воздишка, и се симна еден голем товар од душата, но не испушти воодушевен извик.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И додека му се случуваше тоа, пропаѓањето во живиот песок, и тоа, изгубеното око во боевите, му плачеше, од под црната преврска прудолу по лицето се тркалаа крупни солзи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Привилегиите и посебните погодности за вложување и стопанисување на странски лица се определуваат со закон (чл. 31, ЗТД).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Трговското друштво со странско учество ги има сите права и обврски, како и ТД без странско учество – освен во случаите определени со закон (чл. 30, ЗТД).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Правата стекнати врз основа на вложувања на странски лица во ТД не можат да се намалуваат со закон или со друг пропис.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Опачина зошто на лице се врти?
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Потоа овчото лице се стопи во фигурата на еден евразиски војник кој изгледаше како да напредува, огромен и страшен, со машинска пушка што рика, и изгледаше како да скока од површината на екранот, така што некои од луѓето во првиот ред навистина се тргнаа назад на своите седишта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гласот на Голдштајн се претвори во вистинско блеење на овца, и за миг и лицето се промени во лице на овца.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Жената зборуваше со притаен глас, а во лицето се читаше немир.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Строгите линии на неговото лице се накршија и низ возбудливото занесно шепотење прстите на оптегнатите раце фаќаа во просатранството нешто необично, меко, нежно, податливо...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога татковиот укор ќе го жегне, тоа негово лице се залева во нечиста црвенина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кожата на ситното лице се опнуваше мазна и разнежено добра.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Човекот ја одметна забратката и на загореното од сонце и ветришта лице се белнаа јадри заби.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се удираме, преку целото лице се удираме и после само се чешаме, се дрпаме по удреното.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Доколку сосетката со златни дамки на лицето се омажи, се скраси намалена во сенката на заштитникот, нивните исчукани домаќини со темни сенки под очите од неспиење ќе се смират и не ќе скокаат ноќе од сламарниците и рогозините да се движат призрачно нечујни по селото како плеснати по тилот со биволски опаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се ближел нивниот ден со кој ќе почне големото спокојство што во старите времиња се раѓало од медовина и расцутени макови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И Дедо Мразовото лице се натажи.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Со Дејан седиме на ѕитчето и гледаме како чадот што си го испуштаме еден на друг среде лице се меша со памук и дамки, ги отвораме устите и го дишеме чадот: јас неговиот, а тој мојот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се собирам, а лицево се прелива, пламнува и згаснува. Морници ме полазуваат.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Само кметот со мака и со вжолтено лице се обидува нешто да им преведе на германски: „Другари и другарки, Браќа и сестри, Чукна веќе оној долгоочекуван и решителен час ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сега неговото лице се разведруваше, се враќаше јасната синевина на неговите очи што и нас нѐ смируваше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)