куче (имн.) - луто (прил.)

Кучето преташе во кутијата, цимолеше, и Винко почесто запираше, го поткреваше палтото да може кучето полесно да дише низ отворот на кутијата, ќе му подадеше нешто за јадење за да го потсмири, но кучето луто и бесно, го исфрлаше тоа од устата и квичеше да излезе.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Трагите се губеа во водата, па кучињата луто и напразно лаеја, неможејќи да ја поврзат трагата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)