крило (имн.) - и (сврз.)

Тие сега ќе добијат крилја и нивната агресија ќе расне и нивниот подбив ќе се шири.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А пак тогаш: Сивокрилите ангели полека фатија да се источуваат пафтајќи со крилјата и упатувајќи се на запад, и наскоро одново се покажа сводот небесен што сега ја немаше својата, туку бојата на проклетството, а од силната војска се издвои само еден одред од Силата што го препокри градот во кој згаснуваше сѐ: и криците, и довикувањата, и трчаниците, и стравот на луѓето, та носејќи факли со сумпорен пламен се одвоија од јатотото и фатија да се спуштаат полека кон Градот...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога ја доби веста, имаше чувство дека таа е во врска со настанот што го исчекуваше, за кој првите навестувања ги доби не само во Виена, туку и во шепотливо пренесуваните вести за спорадичните депортации на Евреи надвор, додуша надвор од неговата диецеза, но со една иста дестинација: Аушвиц, Полска.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Му ги затвори очите го грабна на крилата и го однесе во царството на соништата...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Му се доближи но со бесен удар на крилото и со јаростен крик јастребот го отфрли далеку од себе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Одев претпазливо. Сепак птицата ме виде, ги ришири крилјата и закреска.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Крокодилот сега не можеше да ја затвори устата.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Се зарадував што над нив, лета пердувеста и синкава фигура на ангел со гулабови крилја и со мазно лице слично на ќерка му на даночниот инспектор заради која коњичкиот капетан, женски подвижен во полните колкови, минеше двапати дневно низ улицата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Птица да се сторам и да долетам до таму... - пишуваа нашите мајки – но, немаа крилја и не долетуваа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гулабите ги криеја главите под крилјата и така исчезнуваа во устите на лисиците и на невестулките.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас ја фрлам урката сосе појасмо, се источкува вретеното и трчам, ги поткревам рацете како крилја и летам: лет, лет.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите се распердушени, со искршени крилја и клунови, со дупнати мевови, со прекасани вратови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од нивните распердушени крилја и пукнати глави бегале и лисиците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утредента, по едно изгревање и заодување на крвавата месечина со ископани очи и пукната муцка од слеп судир со планинска цуцулка, се видело: меѓу дрвја и камења биле расфрлени неколку стотици крвави птици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но гавранот научи во своите сто години како треба да се чува од појаките; уште пред да се доближи човекот, црната птица ги рашири крилјата и се изгуби.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Какви ли јата во разденување долетале? Некави невидени мршојади размавтале црни крилја и заштракале со ненаситни клуништа!?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Две позамашни ванглички помфрит со фета чиз (читај урда), 60 криспи крцкави крилца и 20 малце поголеми крилца (читај крилја) претходно ваљани у некој лигав сос.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
2. Таму горе на небото зора руди, земја буди, ден морави шири крила и алова точи свила, таму зора црвенее - мое срце ми црнее.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
„Но еден ден ќе се пробијам надвор, ќе ги раширам крилјата и ќе бидам привлечна и убава како тебе.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И ќе ги навлече своите момчешки зглобови, раце, прсти, во златните крилја и златниот восок.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А на небото, смеејќи се, толку високо што неговата смеа одвај се слушаше, имаше човек; човек облечен во блескава хартија и трска што сочинуваа крилја и прекрасна, жолта опашка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Летачот се спушти шушкајќи со хартиените крилја и бамбусовите стапови.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во лутина и бес, зашеметен и навреден, Зоки небаре добива крила и се стрчува кон него.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Петелот сосем се избезумува, креска, ги шири крилјата и трча од еден до друг тротоар.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Како да ми никнале некои крилја и само ми растат, ме креваат над земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Им ги шират искинатите крилја и плачат над нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со нив замина и чичко ми Борис, беше интендант во баталјонот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Само што стигнале долу, Никола здогледал шаторско крило и како што подоцна рапортираше чичко ми Борис, ја исправил главата горе за да го смота, тогаш го погодил куршум в глава.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа ги рашири крилата и летна високо, високо. Оттаму со презир гледаше на гората.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но се сети дека е пролет и дека треба да му се радува на сонцето и свежиот воздух, па ги рашири крилата и летна уште повисоко.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Со нови сили Ластовицата замавнуваше со крилјата и се креваше високо, до облаците.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)