крај (имн.) - им (зам.)

Тој се вдлабочува во своето сомневање. На крајот им домилело за животот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Случајно или не, на крајот им се судрија погледите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Откако никој од нив ништо не најде во келарите и амбарите тоа за што беа дојдени, одделија шестмина мажи и ги одведоа на Св. Илија, надвор од селото, Таму ги мачеа и на крај им ги посекоа вратните жили и пршлените и така ги оставија да искрвават.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И на крајот им рече: - Мартин со воловите е онаму долу под коријата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)