Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Графички сложениот систем на писмо, создаден од Кирил, му го отстапува местото на другиот систем на писмо, графички поедноставен и поусовршен вид на старословенско писмо, наречен кирилица, со геометриски едноставна форма на букви, која се базира врз графиката на грчкото унцијално писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тоа е единствениот обид на сериозно сидрење на визуелните уметности во технологијата и психодинамиката на стварното и виртуелно исчезнување, една од ретките културни пракси која се обидува да го исправи општото отсуство од дискусии за деструкцијата во општеството.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Широкото филолошко образование на Константин, неговата лингвистичка ерудиција ги разјаснува оние врски што глаголицата ги има со грчкиот систем на писмо и со низа источни системи на писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

1 Деструкциската уметност сведочи за тенката, слаба, безначајна условеност на опстанокот: тоа е визуелен дискурс на преживеаниот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Наоружан до заби со пушка, тешки куршуми нанижани преку градите, му удира по дрвената маса, на која се потскокнуваше тресејќи се, а момчињата од четата, повторуваа по него согласувајќи се со секоја негова мисла...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Паднаа стомните... се скршија а водата сребрена потече под копитата, под калта на која се лизгаа копитата на коњот, оптегнати наназад, коњот закочи во место, за да се наведне јавачот...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Тогаш доаѓаше Пане Скендеров со неговата поубава половина, Зденка, од која се разведе.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Свеста која се артикулира врз тие премиси, веќе е процесуална, како и исторична, формална и калкулативна.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Во Ласиќевиот модел на узорна интелектуалност доаѓа до израз синдромот на добронамерната конструктивност кој на виделина го изнесува стариот копнеж по привилегираната општествена улога на интелектуалецот, по онаа улога што во општеството ја играа чудотворците и шаманите, пророците и свештениците - сите оние чијашто задача се состоела во тоа празнината околу која се конституира општеството да ја исполнуваат со еден провизориум од пророштва, митски приказни и религиски слики на светот.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Таа безначајна значајност на македонската политичка борба на културната сцена се состои во тоа што: 1. процедурите и настаните во таа борба ги заменуваат и потиснуваат достигнувањата на онаа автономна културна продукција што вака-така е создавана во времето на социјализмот; затоа што 2. замената на културното производство со културнополитичките дебати не е ништо друго туку оживување на идеолошката машинерија на општеството преку интелектуалците кои, по промените од 1989/90, пак ги заземаат оние истите двојни позиции на лојалисти и воедно критичари на власта, позиции што ги заземаше и некогашната интелигенција на просветлениот (СФР)Југословенски социјализам; и конечно 3. затоа што учесниците во актуелните внатремакедонски борби се заправо носители на една иста концепција за култура - а тоа е идејата за „висока култура“ со која се репрезентираат државата и нацијата. Margina #22 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

И насмевка, баш при допирот на ѕвездите - за да можат луѓето долу да пресметуваат на првите дигитрони колку благост збира во една обична насмевка за која се знае дека не се купува на пазар, не се позајмува и не се краде, туку само се подарува.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Мрдајќи со задникот и нејзините вештачки силиконски усни успеа да ја шармира простата раја која се навлече на неа као на турска сапуница.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Тој виновно се врти на местото, скришум гледа час во старецот, час во неговата жена која се движи лесно, нечујно, - ја реди табаката, да го почести со слатко.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Далеку од селото, под оскорушата, низ гранките на која се пробиваа јадрите капки вода - се проштаваше Веле со мајка си, вдовицата Кита.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Прибери го коњов, - му рече уште посербез Панде, и, без да седнува да си почине, тргна накај градот по познатата стрмна уличка, по која се искачувал и порано, со татко му, за време на манастирските празници.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Таа ги мести очилата и право гледа во раззеленетата трева под багремите, над која се просипа златото на сончевите лачи.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Од нив светка, се прелива, дури и црната прав што постојано врне од белата грива на возовите...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Сите се боцкаа точно во вената, освен (а кој друг) Дачис која се боцкаше под кожата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога после војната Бојс се врати во Клеве беше одликуван со орден со златна лента која се доделувала на ранети, поради тешките рани што ги добил за време на борбите.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Истакнувајќи ја природата како врвен систем на организација на сето постоечко, во чии рамки функционираат нему толку милите и блиски принципи на случајност, неинтенционалност, ненасоченост, промена, повеќеслојност и меѓусебна проникнатост, Кејџ дојде до ставот дека во уметноста е можно да се повлече паралела со природата во начинот на нејзиното делување и дека уметноста треба да ги следи тие принципи, бидејќи единствено така може да стане дел од таа иста природа и животот, кој е инаку нејзина највисока цел и барање.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

По првата серија спотови сите три мрежи се враќаат на својата програма која се емитува следните 12 минути.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се разбира, повторно се регистрира дали испитаникот го одгледал или го прескокнал ТВ спотот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ова и слични дејствија, заедно со наративната структура која се измолкнува од сите конвенции на раскажување, се погрижија за тоа околу Burroughs одамна да се разидуваат мислењата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Меѓутоа, доколку испитаникот се обиде да го „прескокне“ спотот еден уред тоа автоматски го регистрира.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Според нив, музиката е прекумерно поедноставување на ситуацијата во која се наоѓаме.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, каде одеа никогаш не знаев. (...) Извесно време и Џерард живееше во Фектори, но тоа не траеше долго.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Постојат сомневања за тоа што Бојс навистина доживеал кај Татарите.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сите беа неверојатно слаби, освен, секако, Дачис која беше неверојатно дебела.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Некој може повторно да се роди и да се покрсти во детска када - може повторно да биде течен како водата на животот - како што според Бојс и купот стари весници што тој подоцна ги користеше во својата уметност беа симболични батерии што произведуваа топлина и топлинска енергија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сепак, за творец на хепенингот се смета Алан Капров, еден од уметниците кои учествуваа во работата на Кејџовата класа во New School For Social Research (1958...).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Единствена реклама која се однесува на не-телесната сфера на животот на Американецот е онаа што го учи како најевтино и најефикасно да телефонира!

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Откажувањето може да предизвика криза која се манифестира со тешки потења, треска, лошење и повраќање, познато под името “cold tur- key”.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Тоа е границата меѓу минатото и иднината, меѓу познатото и непознатото која се нарекува сегашност.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Стаклената несигурна вага на која се мерат неразоткриените работи со познатите, многу тешко ја одржува во рамнотежа во услови кога мислите се во непрестајно движење.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Тоа беше мала капела со прекрасни икони на светци кои беа прикачени на зидот од спротива вратичката низ која се влегуваше во малата прострија.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Втор објект по височина е камбанаријата на православната црква Свети Ѓорги која се наоѓа во самиот центар.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Понатаму висока песочна карпа на која се гледаат вдлабнати редови.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Зборови што се случиле заради студот што цел ден го сеќаваше, заради болките во зглобовите, заради лутината кон Петар, заради љубовта кон Лидија, заради каењето за Стефан, заради стравот од непостоењето...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Сѐ уште расположен заради топлиот прием на христијаните таму и возбуден по седумте дена поминати во церемонии на прочистување во храмот, беше навистина изненаден од бесот на толпата со која се соочи.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Папируси полни со празни зборови, зборови што можеби се плод само на неговиот ум, а не на Божјата вистина која се населила во него.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Од филозофската литература со која се клукаше знаеше дека еднозначни одговори на клучните животни прашања нема.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Глобалното Село каде што сите сме заедно, се употребува како метафора за тркалезната маса на која се собираме за да разговараме за сѐ што нѐ засега. Rheingold ја анализира состојбата на CMC (компјутерски посредувана комуникација) и пишува за зависниците од различни системи: минител во Франција, кампус мрежите, xxx, bbs (само за возрасни), во центарот на Небиднината.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Од нивна гледна точка економијата се состои од многу фирми (или потрошувачи) кои постојано прават претпоставки за околината со која се соочуваат и стратегиите на нивните противници.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Сакав да биде што е можно потранспарентна, надевајќи се дека гледачот ќе согледа дека структурата во која се сместени сториите е мошне реална и организирана.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Мамо, мамичке, па ти навистина си спремила мусака“, со светнати очи викаше детето заграбувајќи со лажицата од гравот, гледајќи ту во мајка си, која се крстеше и се заблагодаруваше на милоста Божја, ту во чинијата.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ама, не жалат блиските кога бараат подарок по Скопјето за внучињата од сестра, брат или братучед затоа што во подарувањето се предава и енергијата со која се трошеле парите за истиот, а кога некого љубиш како некој близок свој, навистина му посакуваш сѐ најдобро, па и не ти тежи самата свадба како на оние другите, кои молеле Бога да не бидат поканети и се пресметувале колку, всушност, ќе ги чини тој ден кога некој со кого не се виделе 100 години, ете, се сетил токму сега и на нив, па мораат да одат и да се отстрамат.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Упаднав утрово во сред муабет на две баби во автобусот бр. 5, на добро разработена тема, и со внимание ја проследив сета дискусија која се разви на половина автобус, на горната платформа и сите здушно учествуваа во правењето на сармата, од тоа дали е поубава од лански лист чуван во сол и вода или е подобар свежо набран од „еколошки“ двор во Карпош кај баба Нада, која лозниците никако не ги прска дури не накалапи 30 пакетчиња.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Низ прозорецот можевме да го забележиме едниот од петте стражари чија силуета на сртот од благата височинка личеше на стрелка која се движи според строго одреден интервал, навестувајќи го скорешното паѓање на мракот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Имаше кучешка муцка која се обидуваше да се насмее, но никогаш не го правеше тоа, задржувајќи ги кисело развлечените усни како оптегнат ластик подготвен во секој миг да се ослободи од стрелата свртена кон оној што беше пред него.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Сега се чувствувам како птица која се вратила во своето јато.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Стојам пред себе, пред мојата солза која се лизга низ образот..

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Присуствуваме на паниката на една моларна патријархална организација на „единство”, која веќе не знае како да ја одржи на едно место старата структура на општеството и да ја препречи новата, молекуларна, која се навестува и наспроти патријархалната волја.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Јас не можев да бидам сигурен за вистинските причини на доверливата отвореност, длабока искреност и непосредно пријателство на големиот палестински раиз, кога и самиот бев на крајот на мисијата на една земја на која се наѕираше блискиот крај.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ветуваше дека ќе остане докрај верен на своето мирољубие, до своето конечно враќање и владеење во Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Фејсбукот едноставно се преобрази во мрежа со која се комуницира со луѓе надвор од земјата.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Лежеше на стомакот, нејзиното дишење го креваше белиот јорган во правилен ритам, а лицето не можеше да ѝ се види од црвената коса која се имаше распослано на перницата.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Жегата се лепеше за мене, сама, сосема сама во пејзажот, од левата страна езерото, од другата планината која се издигаше горе до Гупешкиот манастир за којшто веќе имав слушнато.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Еден ден, кога ќе заминам, си велев, ќе ми недостига таа скудност со која се поврзав...

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

ПЕЛИСТЕР (2601 м), највисок врв на планината Баба - која се протега помеѓу Преспанското езеро и Битолското поле; тој е најдоминантен врв во овој дел на Република Македонија, од каде се простира широк и прекрасен панорамски видик.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

- Потоа ја зел чашата, ја благословил, им дал од неа да се напијат и им рекол: - Пијте од неа сите; зашто тоа е Мојата Крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина, за опростување на гревовите.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Зад брегот се гледа еден дел од планината по која се издигаат огромни дрвја на бука, цер, благун, јаблан, сладун, и кои често го поземаат чадот од дувалото и го разнесуваат меѓу себе - траг да не му остане.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Или е тоа еден град кој се содржи самиот себе, или еден човек кој се содржи самиот себе? (Да спомнеме патем дека илузијата која се среќава во Качување и слегување и Перпетуум-мобиле не е измислена од Ешер, туку од Роџер Пенроуз, британски математичар, во 1958.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Значи моите сестри сето тоа го виделе, а виделе уште и два кувера еден врз друг и најозгора една излижана гуна, една столица без наслон на која се јадело.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

На таков порч седеше и Вајат Ерп, меркајќи ја дарлинг Клементајн, која се симнуваше од дилижансата...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Чардакот, речиси виснат над брзата река која се влеваше во блиското Средоземно Море, се претвори во еден вид семејна читална.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Кога погледна на таа страна го виде поднаредникот како лежи врз раката со која се обиде да го извлече своето оружје.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Неговото срце и плуќа не беа во добра состојба.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Се работеше за ампутација на половина нога на еден стар искусен цврцнат морски волк кому почнуваше да му се развива гангрена, која се должеше на напреднатата артериосклероза.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Чекорејќи сам по полската патека која се извиваше меѓу групата ниски грмушки, спонтано ги свлече кошулата и маицата.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Тој помина сосема покрај нас. DD ПТ: Дали можеби ве благослови. DD ЕВ: Имам фотографија на која се ракува со Фред Хјуз.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Љубов која се претвора во опсесија, транзгресија на чувствата, фебрилност од страсти кои инсценираат лудило кое трае со години.