кој (имн.) - го (зам.)

Кои се ограничувањата на ХТЛМ? За сега сѐ уште универзален компјутерски јазик користен на Интернет, HTLM и браузерите што го интерпретираат создаваат квантитативна структура на размена која го режира текстуалниот или говорен тек и го регулира неговото ширење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Деструкциската уметност е етичка позиција составена од различни пракси и која го истражува окружувањето на крајната култура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Според ставот, процесот и начинот на постапка, деструкциската уметност едновремено е реакционерна и чувствителна; тоа не е естетика, ниту метода, ниту техника.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Стандардизацијата на форматот на податоци, како резултат на хегемонија или доминација (GIF за слики, цхарацтер-басед формат за текст, доминација на англискиот јазик итн.), е концептуална рамка за HTML - HypeTextMark-up Language.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Секој се труди да се идентификува со околината која го опкружува, па доколку не најде своја рамка, останува сам како независна планета.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Понекојпат не ќе го чуеше гласот на мајка му, која го викаше дома да руча...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Татко ми не поверува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мајка ми која го преживеа крлежот во увото во планинско село во минатиот век и пукнување на слепо црево во интернат во туѓина каде што ја идентификувале со плочка со бројче околу вратот далеку од дома и од родителите, почина на клиниката која е на десетина метри од моето работно место во истиот момент додека на брифингот се фалевме колку се успешни реформите во здравството.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со неа се мисли на парадигмата за телеприсуството, телеспектаклот, теленаредбите и телешопингот, која го надоместува светот на (јавната) презентација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ноќта ја поминавме во блискиот мотел и повторно ја доживеав­ме онаа момците-во-една-соба-а-девојките-во- друга сцена, иако некој непрестано ја убедуваше бабичката која го водеше мотелот: „Не, слушајте, всушност, ние сите сме педери“.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ондин и Дороти така ме викаа без престан - тврдеа дека тој прекар настана со спојување на Дракула и Синдерела).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Старецот конечно го совладува сонот и мракот, кој по толкуте живописни слики што му издефилираа пред внатрешниот поглед, сега го прекрива смирувачката темна завеса која го спречува да го види натамошниот след на историските настани: римското разорување и на вториот Храм во 70-та година од новата ера, паѓањето на тврдината Бетар, последното упориште на Бар Кохба во борбата против Рим пљачкосувањето на Ерусалим, однесувањето и дефинитивното исчезнување на светата Арка на Заветот од новите, не и последните завојувачи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зад него, исчекорувајќи од длабочината се појавува Давид Давидовиќ одамна заминатиот маж на Бенвениста и застанува, како што личи во оваа пригода, покрај пресреќната сопруга, онаков каков што го знаеа во најдобрите денови, само сега со свечен и светнат израз на лицето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додека го изговара древниот текст на свадбениот договор, Јехуда ги мрда усните, а потоа кога сè е завршено, го крева погледот кон мајка си, која го гледа синот со милост потврдувајќи му со главата во знак на одобрување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И не ли е и таа самата производ на истата онаа хрватска малограѓанска идеологија која го доведе на власт омразениот Херцеговец; идеологија што нејзе однапред ѝ наменила сосема одредена судбина: да се лигави врз распетието, да раѓа Хрвати и да биде куш.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Со истата брзина раката ќе ми избегаше пред оган; чија и да е смрт или повреда на истиот начин ќе ми ја одземеа силата; а имаше многу причини да се замрзнам, бидејќи, на пример, 118 okno.mk чувствував дека мојата сопствена смртоносна болест се придвижува; но ништо од тоа не можеше да ја предизвика одвратноста до којашто доведе тоа нејасно препознавање, а тоа е реакција на целата моја природа која го премавна моето разбирање и ме наведе да отстапам како пајак.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Врз таа изјава може да се изгради тезата според која Граси е всушност Нет-уметник бидејќи користи една форма типична за Интернет, колективната креативност, како што заклучи теоретичарот Фрањо Рихтман: „Дигиталниот домен нуди нелинеарна околина... која го охрабрува развојот на колективната форма на работа, кадешто детериторијализацијата на традиционалната творечка структура овозможува разнородност и нестабилност и нуди можност за продуктивна различност”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа беше почеток на една нова стилска навика која го доби името маниризам.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Без да се обидуваме да дадеме врамнотежено толкување на целиот мит, сепак ќе забележиме дека карпата и орелот можат да се согледаат како две страни на мајката, за која некој е врзан: (карпа: „гранитни гради на очајот”) и која го прождира (орелот).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Програмските цели на другарството биле: признавање на македонските Словени од страна на Османлиската империја како посебен народ со посебен литературен јазик кој напоредно со османскиот би бил официјален јазик во трите македонски вилаети; признавање на македонска независна црква; назначување на генерален гувернер со помошници од националните малцинства во трите вилаети и локално избран народен совет.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во Меморандумот што бил испратен до руската влада на 12 ноември 1902 другарството жестоко се спротивставило на шовинистичката пропаганда која го оневозможувала независниот развиток на македонскиот народ.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Основната идеја била во потенцирањето на идејата за обединета Македонија, притоа критикувајки ја политиката на СФРЈ и нејзиниот индеферентен однос која го имала кон Македонците во Грција и Бугарија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во 1963 донесен е Сојузниот устав со кој се променува името на државата во СФРЈ, а со Републичкиот Устав Македонија се дефинира како Социјалистичка Република.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Станувам да отворам и гледам на врата се истопорил Жанко Жилковски, кој носеше 5 четврт бурек со урда, но внатре наместо урда имаше биено сирење, а до него застаната цицлестата Јелена Ристевиќ, која го држеше нејзиното најново цд у рука.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Она што треба да го протресе љубителот на уметноста и она за што треба да плати е токму стравот на пингвините од лавовската рика, стравот од разјапената челуст на неизвесноста и неговиот комфорно зачепен чмар на извесноста сместен во неговата удобна фотеља од која го посматра делото во кое пингвините исчезнуваат токму во моментот кога чопор гладни лавови се нафрлаат врз нив.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Лаплас имал потполно њутновски поглед на космосот, но сепак е заслужен за засновање на теоријата на нередот, или веројатноста, која го опишува начинот на којшто голем број појави можат да се однесуваат на еден типичен начин, дури и тогаш кога поединечните појави се непредвидливи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Исклучително успешна промоција со помош на оваа техника имаше една од верзиите на филмот Кинг Конг, онаа кога горилата ја носи Џесика Ланг во својата дланка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оттогаш, кога времето ќе дозволеше, се состанувавме еднаш или двапати неделно, освен оние две недели во Кадаквез кога бевме заедно по цел ден. 26 искази за Дишан Историја Останува опасноста дека ќе излезе од торбата во која го ставивме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Преку ова двојно, И прецизно раслоено (стратификувано), поместено И поместувачко, писмо, ние исто така мораме да го одбележиме интервалот помеѓу инверзијата, која го снижува она што било возвишено, И нападното појавување на еден нов “концепт”, концепт кој повеќе не може да биде, И никогаш не би можел да биде вклучен во претходниот режим.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
“Ne BOISiа” е игра со зборови која го споредува името на германскиот сликар Бојс кое на Руски се изговара Boïs и заповедниот начин на глаголот boïatsiа што значи “да се биде уплашен”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа мастилна преслека која наликува на крлушките на диносаурус, ја намалува агресивноста на изгледот на воен авион и му придава дури и извесна сличност со некоја птица, џиновска птица можеби, но безопасна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Чек.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Малку по малку, разбирањето на неговото дело ја поприми формата на лингвистичко разбирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На ѕидот е закачена репродукција на фотографија снимена на фронтот, која го прикажува пилотот Бојс и неговиот Јункер.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што наведува Дерида (3, стр. 280-281): Нема никаква смисла да го занемаруваме концептот на метафизика за да ја разнишаме метафизиката.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќе се сретнеме со тоа: ова пречекорување и ова бришење ја имаат истата смисла, тие се еден ист феномен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не постои означено кое ѝ се измолкнува на играта на означувачки упатувања која го сочинува говорот, освен можеби за повторно да падне во неа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Магазинскиот оглас и плакатот беа напрвени од слики на кантички масло што ги држи една рака во азбестна ракавица среде мошне жесток оган!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во наведенето време сите заинтересирани имаа шанса да го видат новиот автомобил на Toyota, во големина која го покри целиот хоризонт на Сан Франциско, и тоа во три димензии!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
4. Откако пристигнав во Бостон, отидов во глувата соба на Харвардскиот универзитет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За московскиот underground, плодно земјиште кое веднаш реагираше на сѐ што се однесуваше на современата уметност од западна Европа, Бојс претставуваше вистинско откритие.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со помош на некој механизам едно перце висеше во воздухот и како што една ролна хартија, исто така со помош на механизам, поминуваше покрај него, така перцето ги правеше истите движења кои ги учев во третто одделение основно училиште при вежбите за убаво пишување. 182 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Речиси целиот тект се состоеше од една реченица која го наведуваше новото, инакво својство на споменатото масло.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сати и Веберн за Кејџ беа единствени композитори од западната традиција кои ја сфатија важноста на временската димензија во музиката; првиот, со ставот дека времето е рамка која треба да се исполни (со тонови), а вториот, со сензибилната организација на тоновите и паузите истакнувајќи го траењето како нивен заеднички параметар. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 173
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
КРЕИРАЊЕ НА ИМИЏОТ НА МАРКАТА
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На средината на излогот стоеше една реклама која го објаснуваше механизмот врз чија основа механичкото перце совршено функционираше.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така Сатиевиот фестивал не беше место за афирмација на неговата музика, туку место за спротивставување на доминантната западна, германска линија на музичката традиција која го занемаруваше значењето и улогата на времето на сметка на архитектониката на делото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со помош на трите најтиражни весници во Сан Франциско, на читателите им беа поделени 11,5 милиони 3D наочари, со едновремено известување кој ден и во кое време ќе биде проекцијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Консултирањето со Ји Џинг за Кејџ не беше тежнение за априорно прифаќање на принципот изнесен во таа книга, туку резултат на вклопувањето на сопствените начела во механизмот на функционирање на Кинеската книга на промени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа одговори потврдно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Токму тогаш и се појавија делата на Жорж Кисевалтер и на Жорж Пузенков, “Ne BOISia” (“Не се плаши”) .
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што вели Дерида (4, стр. 42): okno.mk | Margina #11-12 [1994] 63 Да се каже ова - И од друга страна - да се остане во оваа фаза (на декон­ струкција, т.е на пресвртување) значи сѐ уште да се делува на теренот И од внат­ решноста на деконструираниот систем.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
До неа, како божем случајно излезена, се вртеше стројничката, која го погледна скришно и покровително му се насмевна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дали истата си била уште од првиот ден или настанала подоцна од силната сијалица која го осветлуваше - тоа никој не знаеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со последната страница, со која го поклопи ракописот, Грдан се протегна од долгото седење, но во истиот момент се сепна и ги спушти рацете, зашто пред него веќе стоеше Горда - облечена и дотерана.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ова последното е проyирна алузија, бидејќи la baionette претставува сленг за пенис, а и Дишан пишувал за чоколадната брусалка во своите Белешки и проекти за Големото стакло: “Principe adage de lapontaneite (qui exlique le mvt. giratoire de la brozeause de sans autre secours). Le celibatoire broise son chocolat lui meme-”; преведено: Главна поговорка на спонтаноста (која го појаснува кружното движење на брусалката без никаква помош).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа прва, генерална асоцијации на театар (која е лајт- мотив, нишка која го поврзува целиот филм) сепак е мамка, илузионистички трик на Гринавеј, еден од многуте во таа толку забрзана, драстична и морбидна игра на раѓање-убивање, што гледачот го губи “стварносниот компас” (да, чиновите завршу­ ваат, декорот се менува, публиката аплаудира, но мртвите глумци не стану­ваат!) и веќе не е способен строго да ги разликува линиите кои, прво, ја разделуваат самата комплексна театарска сцена, потоа оние линии што ја разделуваат таа метастазирачка “сцена” (многу поголема од самата себе!) од публиката во “театарот” (многу поголем од самиот себе), а на крајот гледачот (а кој гледач???) има проблеми дури и себеси да се лоцира на некаква си мета (филмска) позиција, бидејќи една од основните стратегии на Гринавеј е разнишувањето на било кој “стабилен” агол на гледање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Намалувањето на политичката моќ на организираниот труд е само последица на силната пропаганда на неолибералната идеологија, која го глорифицира „успехот на поединецот и неговите претприемачки квалитети“ и која парадоксално се прикажува себеси како „неидеолошка“ и „научна“ позиција.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Во контекст на оваа измена кршењето на работниот ред и дисциплина веќе не се смета како лична причина на страна на работникот, а сега ваквото поведение е издвоено и подведено како засебна причина (на вина) поради која работникот може да добие отказ (чл. 15 од ЗИДЗРО/фев.13); в) новитет е обврската на работодавачот да ги наведе во писменото образложение основот за отказот кој мора да биде утврден со закон, колективен договор и акт на работодавачот и докажаната основаност на причината која го оправдува отказот (чл. 17 од ЗИДЗРО/септ.10); г) се интервенираше и кај листата на неосновани причини за отказ дадени од страна на работодавачот, кои беа дополнети со неплатеното родителско отсуство како основ по кој не може да се даде „оправдан“ отказ (чл. 1 од ЗИДЗРО/дек.13); д) две промени претрпе и склучувањето на променет договор пред отказ, едната само техничко- терминолошка, а втората посуштинска.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
5. Паузи, одмори и отсуства а) беше утврдено дека работникот има право на дневен одмор од најмалку 12 часа непрекинато меѓу два последователни работни дена во текот на 24 часа (сметано од крајот на едниот, до почетокот на следниот работен ден) (чл. 26 од ЗИДЗРО/фев.13); 29 В. погоре – исто како кај образложението во референца бр. 18 34 б) материјата која го регулира годишниот одмор претрпе две измени, и двете на штета по правата на работниците: ● со измената на чл. 139, кој го регулира правото на работникот кој прв пат заснова работен однос на цел годишен одмор, се воведе дополнителен услов и тоа тој да работел непрекинато најмалку шест месеци кај ист работодавач, без разлика дали се работи за полно или пократко работно време од полното (чл. 27 од ЗИДЗРО/фев.13). ● екслплицитната одредба која нормираше дека работникот има право на обештетување за неискористениот годишен одмор, без разлика по кој основ му престанал работниот однос, се замени со формулацијата дека работникот може да бара обештетување, но само ако тој претходно побарал користење на годишен одмор, а не му било овозможено, а работниот однос му престанал не по негова вина и волја (чл. 7 од ЗИДЗРО/ јан.12), што de facto е значително понеповолна ситуација за работниците; в) воведена беше обврска за работодавачите за секое воведување на работа на државен празник претходно писмено да го известат подрачниот државен инспектор на трудот (чл. 28 од ЗИДЗРО/фев.13); г) во сферата на мирување на работен однос на работник упатен на работа во странство, покрај дотогашните постоечки случаи, се додаде и мирувањето во случаите на здравствените работници и здравствените соработници, вработени во здравствени установи, упатени во хуманитарни или мировни операции во медицински тимови надвор од територијата на Република Македонија и на воените обврзници од резервниот состав на Армијата на Република Македонија - активен резервен персонал, aнгажирани во единиците на Армијата на Република Македонија заради учество во мировни операции надвор од територијата на Република Македонија согласно со закон, а чие упатување, односно ангажирање бара привремено да престанат да работат кај работодавачот во траење до 8 месеци, им мирува работниот однос за време додека трае нивното упатување, односно ангажирање и имаат право во рок од 15 дена по престанокот на упатувањето, односно ангажирањето да се вратат кај работодавачот за вршење на работи кои одговараат на нивниот степен на стручна подготовка (чл. 1 од ЗИДЗРО/апр.10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
И покрај сите обиди и (пре) честите рогации на законите, посебно на Законот за работни односи, како дел од антидискриминациското законодавство, ваквите штетни појави се сеуште редовна појава во праксата, со која нашето судство сеуште доста инсуфициенално се справува. а) воведена е дополнителна антидискриминациска основа и тоа онаа која го третира етничкото потекло на работникот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Дури потоа ќе го чуев гребењето на нивните метли, по што знаев на која страна се движи струјата во воздухот која го носи смогот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
" Судејќи по замисленоста со која го гледаа луѓето, Брчалото со право сè уште не беше сигурен дека тие го разбрале што им кажува, па и тој се подзамисли и по кратко мислење одеднаш извикна: "Ми текна.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Повторно воздишки, враќање кон слабоста која го обзема битието.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Тој веднаш ја зеде Ели в раце, која го изгушка по обичајот, како секогаш кога си доаѓаше од работа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
За најприврзената, единствената која што во мачните изгнанички години страдаше со него по пустите острови, која го храбреше, советуваше, која му роди и отхрани во гордост и топлина два сина – за неа тој беше убеден дека го труе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И потоа ги совладува уморот создаден од обидот да се справат со звуците; пискотниците и криковите на психијатриската клиника Гнездо како да се оддалечуваат од нив, како да доаѓаат од далечината, и повеќе не се човечки гласови, туку звук кој го создава ударот на човечката болка, претворена во гнев, по гонгот на судбината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Или само бавно дишат, и со тоа вдишување и издишување поттурнуваат некоја болка која им стои во градите, тоа е една грутка која го има обвиткано прашањето зошто воопшто постојат ако постојат вака, и среќни се сѐ додека таа грутка е сѐ уште околу таа мисла, затоа што мислата, соголена, без таа грутка околу неа, би била неиздржлива.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Подоцна, кога во срцето свое го запозна Учителот и кога научи како да простува и преку молитва да се прочистува од тињата на омразата и на гневот, му прости и на татка си за омразата со која го имаше задоено.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Залудно, оти мислата му се разбистри дури сега, овде, во снегов, во студов, во самотијата на чекорот, во студениот метал на оружјето, далеку од хаотичната пропаганда која го пополни просторот на непостојната заедничка национална идеологија.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Коле Чашуле бил член на комунистичката партизанска група која го кренала македонското востание против бугарскиот фашистички окупатор на 11 октомври 1941 година во неговиот роден град Прилеп.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но, се откажуваат од претенциозноста и дискриминацијата... негувајќи ги институциите како цвеќе во ваза... само тие ќе ја покажат формулата на современата цивилизација... која го негува правото на рамноправност на сите народи и култури...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Опавчето му е исправено како стрелка на метроном која го менува темпото од адаџо во алегро кога ќе му се приближи на потенцијалниот сопственик.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Секогаш онаа под прашалникот, де на мрзнење, де на вриење, од која нема враќање, А pointless point - Јас сум само точка која го впива околниот простор.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Но тогаш, апаратот за гаснење пожар “Еклер”, што пееше цело време, го фати највисокото фа, за што е способна само народната артистка на републиката, Њежданова, смолкна за секунда и со извик ја исфрли првата струја на пена, што го обли таванот и од главата на куварот го турна калпакот од туалденор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
По првата струја, апаратот за гаснење пожар ја пушти втората струја со туалденорова боја, која го турна на земја малолетниот Исидор Јаковлевич.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Групата од економисти, биолози, физичари, истражувачи на сметачите и на многу други дисциплини која го формира институтот се надева дека ќе успее да ги разлачи принципите кои лежат во основите на сите такви сложени адаптивни системи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Уште повеќе, сега можеме да видиме дека тие не биле одвоени едни од други; имале смисла единствено заедно, како манифестации на истиот комплекс на моќ, истата светска структура на моќ, која го одржуваше сопствениот кредибилитет сé додека структурата остануваше недопрена, но овие „очевидни вистини” не можеа да го преживеат крахот на комплетната структура на моќта.7 Бауман е пример на историчар кој ја увидел вредноста на новите теориски движења и можните импликации на плурализмот врз начините на разбирање на современиот свет.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тоа е сегашноста што минува, која го дефинира актуалното.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но немаше многу од обете страни кои веруваа во Арафат-миротворецот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја дополнував претставата за Арафатовата Палестина, со другата внатрешната Палестина на Махмуд Дарвиш. Тие не се исклучуваа, туку се дополнуваа!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тешко е да се пишува за поетот, кој од зборот прави уметност која го брани човековото достоинство, ќе рече еден арапски поет за Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Биди што си каде и да си Понеси го само товарот на твоето срце И врати се кога сите земји Ќе ти станат татковина Махмуд Дарвиш Нашите средби се само збогувања на крстопатите на зборовите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Колку многу имаше фатално навестување на смртта во стиховите на Махмуд Дарвиш: Го оставам срцето во долапот на мојата мајка која го оплакува времето што нема да се врати!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Наспроти Кисинџеровата стратегија на мали чекори, која го зголеми американското влијание на Блискиот Исток, да доведе до мир на повеќе фронтови, американскиот претседател Џими Картер ја спротивстави стратегијата на глобално решение (package deal), предлагајќи синтеза на круцијалните интереси на двете спротивставени страни, елиминирајќи ги нивните иреални амбиции, предлагаше во замена вистински мир од кој Израелците имаа апсолутна потреба, за сметка на целосно враќање на окупираните територии кои беа од животно значење за Арапите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Несомнено, неговиот херојски живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше во него некаква атавистичка сила која го влечеше напред, често кон непредвидливото, можеби во пресилно верување во источниот фатализам, можеби...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се фати до него не пуштајќи ја Јага, која го влечеше попот а тој пак најде девојки, сестрите на Геле, има мавна со рака, ги повика - и наеднаш се развиори врескав и трепетлив и шарен ред луѓе и жени, веќе не се можеше поинаку: дури и најстарите почувствуваа дека им потскокува срцето во обрачите на ребрата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Додека со Авни малата Сања го правеше тоа што никогаш пред тоа не го направила, (Авни ноќта на белиот врат на девојчето и го стави најубавиот златен ѓердан од полиците на “Карат”), тетка Асја за прв пат почувствува желба и таа самата да биде дел од играта, а тоа го посака со необичната сила на жарот што ѝ заискри под папокот и пламна во градите од кои потече жешка лава надолу по слабините, а потоа меѓу нозете, таму каде што се допираат дебелите меса и од кои, во горниот дел, од засекот меѓу растреперените устинки извира сета женскост со залудена страст која го брише и последното парче од разумот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа беше убедена дека ние потекнуваме од фамилијата Кавалиоти со која го поврзуваше педагогот Теодор кој работел во Академијата кога нејзин ректор бил Севаст Леонтиади.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Допирот пробуди во мене бран топлина кој брзо згасна на другата страна од моето тело, во врвот на прстите од десната рака со која го држев маусот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Двајцата јурнаа преку неискосената трева која го обиколуваше мермерното плато на „Куќата на братството на патриотската гарда“.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Богуле, плашејќи се да ја каже вистината која го мачеше, сѐ повеќе стануваше нерасположен, потиштен, се затвораше во себеси, тонеше во долго спиење, во сон.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таа парцела во гробиштата во Бристол Илко ја закупи со госпоѓата Ана што ја запозна во бањата во Бристол каде што се лечеше од реума и која го зеде да живее кај неа и која го засака толку што не сакаше и по смртта да се раздели од него, та закупи парцела за гроб и за неа и за него - еден крај друг.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Гледа: на креветот паднала рамката со неговата слика од ѕидот, која го удрила по глава во моментот кога тој, јавајќи на коњот во сонот, го потчукнувал со креветот ѕидот и таа се откачила.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Индивидуата која го надградува својот DOS систем за Windows веќе навлегува во компјутеризираниот свет.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не е армијата единствената која го влече тоа.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дали сме му поверни на наследството на една култура ако ја негуваме разликата во себе (со себе) која го конституира идентитетот, или пак ако се држиме до идентитетот во чии рамки таа разлика се одржува на едно место?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Геле, деверот на Богородица, драбаше право натаму со големата дема врз себе која го попречуваше да се свртува за да знае што народ врви зад него, ама по ломотот на камењата, по воздишките, по кашлањата, знаеше дека многумина му ја следат дирата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во мигот го слуша гласот на Богородица која го моли деверот да не излегува по вакво време, а тој дека оди да земе нешто од она што го исфрла Дине, за да го спотнел огнот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Беше тоа книга метафора, метафора на нејзиниот живот, книга која го беше задржала живо времето на 1939 година во Татковата библиотека.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Германската филмска ѕвезда, Ани Ондра (Anny Ondra) одвај зборуваше англиски и бидејќи дублирањето, како денес, тогаш не постоеше, нејасните места ги снимав со помош на англиската актерка Џоан Бери (Joan Barry), која беше сместена во кабина надвор од кадарот и која го зборуваше дијалогот во микрофонот пред себе, додека г-ѓицата Ондра само ја отвораше устата, како да зборува.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој никогаш не спомна некаква врска помеѓу неговиот чин на распопување и постапката на попадиката која го беше напуштила не само него, туку и непораснатата ќерка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многу бев далеку од значењата што ги наслутував во нејзините зборови, во погледот, во однесувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не бев слушнал ништо ниту за нејзините напоредни светови.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Колку ми е тешко да те гледам ваков - рече, но јас навистина не ја сфаќав потиштеноста со која го кажуваше ова.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ги слушав од иследникот зборовите за гласот на жената која го повикувала несреќникот на некаква средба надвор од дофатот на човековите размисли уште ја немав запознаено Загорка Пепрутката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Никогаш нема да си ја објаснам смиреноста со која го следев вознемирувачкото излагање на Николина Кралева.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нумо, заради тоа што првиот пат се вмеша во навалицата која го преврте и почна да го гази, сега си стои настрана и никако не може да ја здогледа кабината на камионите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Значи, тука сум – помисли, повторно чувствувајќи го од неподвижното профил на Водичот надоаѓањето на темната туѓа сила, истата онаа непријателска сила која го притискаше додека минуваа низ уличките задушени од сенката на гигантските ѕидини.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
„Но од гледиште на субјектот, се појавува вистинска животна околина, која го опкружува, а која се разликува од онаа што дотогаш секогаш ја доживувал, така што субјектот почнува да се однесува како да влегол во некој нов свет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Оваа идеја Кејџ му ја должи на својот учител Henry Cowel кој во своите дела прв ја користеше внатрешноста на клавирот како инструмент независен од клавијатурата која го иницира добивањето на новите звучни бои покрај веќе постоечките.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
“Можеме да се обложиме дека сум,” се насмеа Лу, “кралската ќерка е величествена, нејзиниот фустан е извезен од злато, образот го постави на бакнежот како комета која го пробива патот до сонцето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Овој круг поседува извесна авангардност, но воздржана, онаа која го одбива ризикот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во таа смисла детето е друго на возрасниот: значи дека тоа е неговата судбина, најлукава природена форма, а која го негира неумоливо, движејќи се притоа со умилност на нешто без никаква своја волја.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Застанувајќи Бакман рече: „Не“. Се префрлил во вселена во која не постоел.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Го барав и чистилиштето сакав душата да ја исчистам и да ја издигнам до некој рај, некоја среќна земја, некоја утопија каде што владее хармонија, единство на човекот со човек, единство на човекот со просторот кој го опкружува и љубовта која го исполнува.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Дали мапата по која го живеете животот е идентична со мапата на вашата душа?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зад секој агол се изненадувањата на животот, непредвидливоста е најубавиот дел од секојдневието, можеби најубавото уште не сме го доживеале.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Исчистени од гревовите и ниските страсти треба да го бараме со сетилата за перцепција она место од телото каде што се сконцентрирани сите моќи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Крутоста, антагонизмот и безнадежноста кај луѓето создава горчливо чувсто на депресија, профанација, суптилен песимизам, малициозни погледи, цинизам, формализам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се обидувам да ги воскреснам крвавите детали од минатото и сегашноста, болни приказни, моменти на тага кои се обидуваме да ги закопаме длабоко во душата, мрачни секвенци од прашумата која го опкружува нашиот живот, нејасни фигури, а кои другите луѓе попрво би ги игнорирале.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Несвесна пародија која го обесчестува човекот, лажат луѓе без чест, без лице, манипулатори, но тоа е морничава заблуда, стапица не за другите, туку за нив самите, порано или подоцна самите ќе се фатат, само што тогаш ќе почуствуваат гадење од самите себе, омразата уште повеќе ќе им расте, омраза кон сопствената мизерија која самите си ја плетат, како совршен простор за сопствените лажливи дела.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таа се две: онаа која бесконечно молчи и онаа која го слуша моето молчење.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Но јас морам да ви раскажам уште едно минување на оваа граница помеѓу она во пролетта на 1979 година и сегашното во почетокот на 2001 г. преку фрагментот од моите записи од границата: Има една долга гранична линија помеѓу Албанија и Македонија, граница со долга и незавршена историја, граница која го обележа животот на моето бегалско смејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Инженерот Декостер сметаше дека неговата мисија ќе прерасне во парадигма во регионот, зашто Македонија ја сметаше за мирна земја, која го избегна големиот конфликt по братоубиствените војни на Балканот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во неговата земјанка беше поставена специјална телефонска линија која директно го поврзуваше со Тамбулидис, командантот на 105 бригада која го бранеше Клефтис.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеме да имаме шема која го репрезентира нашето генерално знаење за столови, но ќе ни требаат неколку инстанци од таа шема, секоја соодветно нагодена, за перцепција на неколку различни модели на столови; 3) програмите се изведуваат конкурентно.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Како и кај Leonardo, чинот на гледањето, со кого управува духот, во етимолошка смисла настанат од theorie, theorien, ги покрива сите феномени, какви и да се и колку и a priori да се разнородни, со okno.mk | Margina #3 [1994] 19 една иста еквивалентност: од моментот кога ќе станат забележливи, кадарни да се соединат со сите нешта кои ѝ подложат на перцепцијата, и, постепено, кадарни меѓусебно да се заменуваат; исто така кај Duch- amp, чинот на гледањето, теоријата, станува спекулација не за самите феномени туку за одно-сите меѓу нив, или попрво за привидите на феномени, за комбинаториката која го поврзува универзумот во две, во три, во четири и во n димензии, и која (теорија) од секое нешто прави сенка на нешто друго, што и да е тоа, од секој облик проекција на некој друг облик во кружната игра од анаморфози која овој пат се управува според законот на една повеќедимензионална геометрија, сѐ до онаа точка кога, како што Duchamp пишуваше во Белата кутија, веќе не се прави разлика меѓу два слични облици.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Помеѓу 1890. и 1915. година настапи криза која го заниша опусот на Leonardo, истовремено кога „легендата” што го опкружуваше името на нејзиниот автор, добиваше, благодарејќи ѝ на симболистичката клима на епохата, често претерани размери.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во својата дискусија на алегоријата на Searle, Rychlack корисно воведува дистинкција помеѓу она што тој го нарекува „екстраспективни” и „интроспективни” перспективи: ние можеме на тоа да гледаме или од гледна точка на надворешен набљудувач, гледајќи „на” собата, или од гледна точка на човек во собата, гледајќи „со” личноста која го извршува програмот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)