корупка (имн.) - и (сврз.)

Ја кријам главата ко желка под корупка и си липам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Прво си ги изодврза своите раце, а после почна да собира суви корупки и ветчиња од буката околу себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но и Калчо сега стануваше поспокоен: се вовлекуваше во себе како во желкина корупка и траеше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)