копиле (имн.) - и (сврз.)

му велам јас откако моите врсници си заминаа а јас останав сам со тој мој божемен татко во мислите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- „Само невоспитани копилиња и шутраци можат да се однесуваат на таков начин, зар не тате?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бргу се закарал со сите во селото, та Турците го завикале копиле и лоша вера човек.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)