континуитет (имн.) - кој (зам.)

Во тоа Татко го гледаше чистиот континуитет на јаничаризмот, колку што беше голема немоќта да се открие вистинскиот континуитет кој одеше кон обединувачка апотеоза на прекинатите развојни линии, при што зајакнуваше илузијата кај новите победници - да го наложат погрешниот континуитет кој почиваше врз утописки основи, за да го достигнат, вистинскиот, органскиот континуитет.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Животот во Езерото, мили мои, уште од неговото раѓање во терцијарот, има континуитет кој никогаш и не бил прекинат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
11 Неоспорно е дека литературата се движи како и сите уметности во континуитетот кој го овозможуваат врските меѓу одделни автори.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)