кола (имн.) - до (предл.)

4. - Оваа треба да е куќата на човекот што го бараме – ѝ реков на сопругата и ја паркирав колата до оградата од ковано железо.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Има крај, се има крај, само коњот е тромав и бавен да ја довлечка колата до крај. И што кога ќе ја довлечка? Ништо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Идеш со кола до најблиското езеро, ја оставаш колата, ја облакаш најдебелата јакна и го зимаш ранецот пун со вунени чорапи, поткапи, ѕиври и нормално – термос со греана ракија.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)