клепка (имн.) - му (зам.)

Горните и долните клепки му се составија и ја собраа кожата на крај очи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Клепките му се лепеа однатре - години... коњ...каков коњ?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А кога сонот навистина стана вистина, цели дванаесет ноќи од синот на Тајко бегаше сонот, а клепките му тежеа како весла, иако целото негово тело се разболе и плачеше за сон.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Тука сме! - живна Долгиот. Арсо мижеше и врз свиените клепки му напираше белина што, како да навлегуваше во неговото капнато од умор тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На клепките му лежи лепливата тежина, не можам да ги отворам.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Студот штипеше, а под носот и на клепките му се фаќаше укит.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој одново усети дека се лулее на езерски бранови и клепките му се склопија, тешки како налеани со олово.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Но разумот, еден во некој од тројцата по облик исти Онисифоровци, се усвитувал да сфати што се случувало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На работ на клепките му се собирал мраз. Тоа биле мигови во кои и омразата испарувала од неговите мускули.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во мислите му се отвораше светот, полн со секакви потреби, нужди и страв во разни облици.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И во ова утро везирот беше уморен и ненаспан, ама мирен и прибран; клепките му беа тешки, а лицето како заледено во свежината на утрото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ни клепка му клепнува, ни прсте му мрднува. Лицето му е крпа и уште помазно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со клепките му ги покрива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)