келнер (имн.) - и (сврз.)

- Волја на гостинот... Шири раце келнерот и виновно се повлекува.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Полека се одлепуваш од светот на француската кафетерија, од џуџестите мексикански келнерки и бучните разговори на европските уметници распослани по соседните маси во потрага по својот американски сон, од тропањето на виљушките, мирисот на подгреаниот рататуи- гулаш и ѕвонот на кеш- регистарот...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- Велко, чаша за комшијата, - му викна Владо директорот на келнерот и префрли рака преку рамото на дајреџијата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Прави чекор поблиску келнерот и соопштува тивко, претпазливо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се начичкавме на стаклената врата и живо ѕиркавме во сандакот со десетина маси, со тезге, зад кое газдата спиеше буден, со зли келнери и меки полни певци, нацрвени и сонливи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)