Од тебе барам да ми речеш: ПРВО - чија е оваа тетратка?
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тука се уште и стаорците, свињите, патките, цветовите-месождери, конзервите, завртките, електричните пили, атицистите, егзибиционистите, аристотелијанците, лилипутанците, колериците и сангвиниците, господинот Џовек, механичките коњи од парковските вртелешки, снегулките, зрната град, крблите, толосите... и кој знае кој сè не, од прилика до прилика, наоѓајќи се во улогата на помошник на злиот: господин Сенка.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Забележа како на едниот, на крајот од устата, му потекува капка плунка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Постојат три главни помошници на господинот Сенка; нивните имиња се: Даркер (човекот без лице, иако многумина се сомневаат во тоа дека Даркер воопшто е човек); потоа доаѓа господинот Пајо Ентропија (за неговото настанување исто така кружат разни приказни; една од побизарните е онаа која вели дека Пајо прво е нацртан, а потоа, во специјални студија, „оживеан”??!); последниот (но не на крајот!) помошник на господинот Сенка се вика Дипигус, и за него се смета или дека е клониран (со помош на Франкенштајновиот таен рецепт како да се направи битие од кал, нокти и две капки плунка) или дека временски (Дипигус) потполно се загубил.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Сиот премалев. Капка плунка немав во устата. Што да речам?
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
ВТОРО - сите оние што ги знаеш тука запишани.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)