капка (имн.) - вода (имн.)

Тој не крена поглед. Тресејќи ги дланките, ја сврти главата во правецот каде што паѓаа капките вода.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Колку што нѐ има поделено реката и брегојте нејзини одамна и како што омраза влегла кај луѓето од двете страни, де заради ова, де заради она, за дрво, за нивче, за бразда со капка вода, толку сега еве се поделивме по партии.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ако ги видел бардачињата со вода откриени, бидејќи се покриваа со некаква прекривка, ќе ги земел и ќе ја истурел водата од нив и бос во зима одел до чешмата, која мошне беше оддалечена од куќата, да наполни вода притоа минувајќи низ селото за да го видат селаните и викал на глас: „Еве, имам пет ќерки и снаа, а дома нема капка вода, па јас морам да одам да наполнам на чешмата“!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Далеку од селото, под оскорушата, низ гранките на која се пробиваа јадрите капки вода - се проштаваше Веле со мајка си, вдовицата Кита.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сенка на нов облак дим прелета преку дворот - тоа воз помина...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Белите капки вода како бисерни зрна удираат по потсушените дреи, се распрскуваат и завчас се впиваат во нив.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Таа беше само една капка вода, која се тркалаше по градските сокаци... Глувонемата Кијамет... како кротка издишка.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таа беше само едра капка вода, која се тркалаше по градските сокаци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Како ќе течат чешмите, кога во реката вода нема, кога на метар и половина капка вода не се појавува, зборуваа оние кои копаа во песокта.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Девет дена од тој ден, од тоа утро, Лена Липовдолска ни трошка леб касна, ни капка вода се напи.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А пак таа сирота од сето срце ја милуала и што да је речела, на часо ќе 'а поризала, арно ама снаата од ден на ден сѐ поеќе ја пизмела и је барала крајо да 'а снема од куќата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Толку не 'а милуала, што да беше кабил во една капка вода да 'а удаи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Својата ќерка мошне си ја милуаше, а пустата паштерка да беше кабил во една капка вода да ја удаеше, ич ја нејќеше да ја видит, сѐ едно ја караше и ја тепаше.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мисле, дума маштеата како зло да £ напраит на паштерка си и је дошло на ум една вечер да ја пуштит на вода кај една чешма, што била од град надвор; до чешмата имало едно дрво вет'рничао и под тоа дрво се збирале ѓоамити ветроштињето, да белким ќе ја искинат самовилите паштерка је и назад уште еднаш не ќе се вратит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Убавина, па камерманот нѐ изнаслика со капки вода и кокошки околу нас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А што народ извидов, па муабет, муабет, додека чекавме за капка вода.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кркорливо офкале, барале утеха, помош, капка вода или исцелителски допир на семоќна рака.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ранениците му се придружиле на плачењето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дојде од купатилото гола. Од задниот дел на косата и плешките, кои не успеала да ги забрише со крпата, ѝ се тркалаа капки вода кои продолжуваа надолу по телото во кривулести поточиња сѐ до задникот и бутовите каде се распрснуваа и, така разлеани, целосно ја препокриваа кожата која со влажниот слој добиваше проѕирна жолто-руменеста боја со необичен сјај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Лилица и Азра со грбовите (на Лилица грбот и беше испотен и по него се тркалаа јадри капки вода) беа потпрени на градите на Андон, двете со опуштени глави наназад, легнати едната на левото, другата на десното рамо на пријателот кој лакомо си ги имаше наполнето рацете со по половина задник од двете жени и со бавни движења на дланките ја чувствуваше разликата меѓу оној на малата Азра, тврд, заоблен, голем колку цицката на Лилица, со зафатнина рамна на својата рака, и задникот на Лилица кој оставаше широк простор за движење на другата рака со која Андон со благ стисок на најиспупчениот дел ѝ даде знак да се наведне над креветот, при што таа ја потпре главата на здружените подлактици и многу бргу ја почувствува тврдоста негова која влегуваше внимателно но сигурно и ѝ ја поткреваше сета внатрешност нагоре, ѝ ја враќаше кон грлото, кон устата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Го сторил тоа и донел од најблискиот извор капка вода.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Собрал од самоникнат пченичен клас зрна и ги фрлил во ореницата. Од зрната се развиле класја.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Водомар прифати со врвот на јазикот капка вода од горната усна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„Делкај цела ноќ“, и тој делкаше сега со показалецот на среќа, но сето тоа беше напор на жеден човек што цеди капка вода од сува земја.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Нивните чекори, капки вода во мек памук, ги впи притаена тишина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Како капка вода да се обиде да пробие од кожата под стаклото на окалките, за да не најде отворена пора и да се разлее полека кон темниот печат на едната страна на врелото лице.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Најмало дете на своите родители, Томаица беше растена и чувана како капка вода на дланка, како да беше мала принцеза.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Се умирало на сите страни. Царевите си ги давале круните за капка вода.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Целата уште оросена со капки вода, во бикини, задишана, забришувајќи си го носот со палецот и со показалецот од десната рака, со косата од влага собрана во туфки, расфрлана преку нејзините рамена, Германија му рече: „Еве сум! Се извинувам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој веќе го имаше чувството на готовност да стори сè за неа, да ја гледа како капка вода на дланката, ако треба – да се жртвува за неа...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Пошто опулен, итар, способен низ иглени уши да помине, преку девет води да те пренесе, а ни капка вода да не видиш, тој лесно си го најде местото кај партизаните.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И да знаеш, Пандо, не ме болеше толку добиениот удар со инвалидска патерица и што ти не, колку што ме болеше свеста дека тие удари доаѓаа од соборци, од луѓе со кои крвавев не само во еден ров, со кои сум јадел од една порција со една лажица, ја делев капката вода, догорчето, животот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ние ќе старееме но таа љубов е нашиот пустиски цвет, на кои му требаат само неколку капки вода за да цвета.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На нашата љубов и беа потребни само неколку прекрасни години, искрени и длабоки чувства, солени солзи, за да остане вечно млада, убава, расцветана.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да не може капка вода повеќе да застане, на неа да се задржи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа, се собрала во едно ќоше, ко капка вода во пепел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето само подбелуваат, што се вели, во капка вода да ме удават.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кој ќе ѝ даде капка вода, беше рекле лекарот и командирот, тој си ја потпишал смртната пресуда.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Следуваат срдечни поздрави и ови два цртежа: На една риба децата ѝ даваат вештачко дишење; свенати цвеќиња, расплакани, молат за капка вода“. заврши Филип.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Со сламка му капнува во грленцето капка вода.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- О! - извика мајка му, па стана и го крена капакот од тенџерето што беше врз печката. А во тенџерето - ни капка вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)