Кога би имал камера и кога би зумирал, човек би можел да ја види мојата отворена дланка и грчот на лицето во настојувањето да ги видам поединостите.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Зедов една влечка, ја сликав со мојата полароидна камера и сликата му ја пратив со поднаслов „Еве ти мачка за твојот стаорец“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Моментот е неповторлив. Ја запираме камерата и го гледаме штотуку снимениот кадар.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)