камен (имн.) - пука (гл.)

До нас има мала санка, покриена со светло-црвен шајак. – Да се спуштиме, Надежда Петровна! – ја молам јас. – Само веднаш! Верувајте, ќе останеме здрави и живи!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А топло, каменот пука.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тоа беше зимска, декемвриска ноќ. Беше сува, студена зима, камен пукаше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ведро, зимско пладне... Студено е, камен пука, и на Надењка, што ме држи подрака, ѝ се нафатил сребрен скреж по кадриците на косата и по мовта над горната усна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)