ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ова кажување го пренесе на една неизбришлива слика од своето сеќавање од Езерското време...

Илона не дочека Ема да заврши со кажувањето кое водеше кон констатација, таа тоа кажување го разбра како прашање и, не чекајќи ни миг, свика: “Ано, ано, ано” (Да, да, да).

Потоа ги испружи рацете преку рамената на својата пријателка, ги сплете на грбот по кој се разлеваше нејзината долга брановита коса, силно ја притисна кон себе, потоа се оддалечи малку од неа, за да се погледнат очи в очи и, кога заеднички ја фатија нитката на длабоко вслушување во молкот, Илона тивко проговори: “Тоа е мојот единствен пат. Помогни ми. Те молам.”